metapoliteese

Η εφημερίδα ως μέσο ενημέρωσης της βιομηχανικής εποχής πιθανώς δεν θα εξαφανιστεί. Ωστόσο η είδηση δεν κυκλοφορεί πλέον με σαφή μορφή, διορθωμένη και τυποποιημένη. Στις μέρες μας η είδηση είναι άυλη και εμφανίζεται με την μορφή ενός ευμετάβλητου ρευστού που κυκλοφορεί στον παγκόσμιο ιστό κομματιασμένο και ατελές στην ουσία με την ταχύτητα του φωτός. Η ευρυζωνικότητα και το web 2.0 δίνει στους ιστογράφους τη δυνατότητα να συμπληρώσουν αυτές τις ειδήσεις προσθέτοντας την «αλχημεία της πολλαπλότητας»... όπως λέει ο Pisani. Αυτή η μετατόπιση της εξουσίας από τη συντακτική ομάδα και το δημοσιογραφικό ιερατείο στους κυβερνοναύτες και στους «νέους σκλάβους της ενημέρωσης», είχε μεικτά αποτελέσματα: άλλοτε εξόχως χειραφετησιακά και άλλοτε χειραγωγικά.

Mπορεί το σύνθημα «1, 2, 3, πολλά πολυτεχνεία» να συμβολίζει την ανάγκη για «διαρκή αγώνα», όμως, είναι φανερό ότι κάθε επέτειος μετά την εξέγερση του 1973 λειτουργεί ως αποσπασματική «συνέχεια» της «Μεταπολίτευσης» και δείχνει πώς -κράτος και κοινωνία- επιλέγουν κάθε φορά να ανταποκριθούν στο «αφήγημα» που φιλοτέχνησαν οι πρωταγωνιστές της. Ο αυθορμητισμός, θεμελιώδες συστατικό της 17ης Νοεμβρίου 1973, συνιστά σήμερα συλλογική φαντασίωση.