Μια από τις θεωρίες που υπόσχεται να μας οδηγήσει στο «Άγιο Δισκοπότηρο» της Φυσικής, στη Μεγάλη Ενοποιημένη Θεωρία, είναι η θεωρία των υπερχορδών. Σύμφωνα με αυτήν (3), τα στοιχειώδη σωμάτια (ηλεκτρόνια,κουάρκς κτλ.), τα οποία θεωρούνταν ως αδιάστατα σημεία,έχουν τελικά μια διάσταση, αυτή του μήκους. Δεν είναι κουκκίδες αλλά έχουν σχήμα. Μπορεί να είναι ανοιχτές χορδές, όπως ένα κορδόνι από παπούτσι ή κλειστές, όπως η θηλιά στην άκρη ενός λάσου. Όταν πάλλονται, συμπεριφέρονται ως σωματίδια και οι διαφορετικοί τρόποι ταλάντωσής τους (συχνότητες,διεύθυνση κτλ.), παράγουν το οπλοστάσιο των στοιχειωδών σωματιδίων.