Σήμερα λοιπόν, που κάνει ψύχρα, έτσι δοκίμασα την ακουστική του χειμώνα, που διαχέεται στον αέρα της πόλης, με λίγες δόσεις σινεμά και μουσικής. Υποψιάζομαι πως, ετούτος ο χειμών δεν θα επιβάλλει την ψύχρα του στο βαγόνι της συνείδησης, της σκέψης, της πράξης. Και πως η εμμονή της εποχής, θα θάψει το «ωραίο» της οπισθοχώρηση και θα γεννήσει το «τρομερό» της αλλαγής, αφού όπως ο Ρίλκε το έγραψε, «το Ωραίο δεν είναι τίποτε άλλο από την αρχή του Τρομερού»!