O κόσμος μοιάζει να είναι αγγελικά πλασμένος για τα μικρά κορίτσια. Μοιάζει να είναι δημιουργικός, ανάλαφρος, συμπονετικός και με κατανόηση. Σαν να μη χρειάζεται να προσπαθήσουν πολύ, περπατάνε ξυπόλητες στο Φισκάρδο με ένα μεγάλο καπέλο και ένα ημιδιάφανο φορεματάκι και όλοι βλέπουν μπροστά τους μία μελλοντική Μπε Μπε, λίγο ακόμα και θα ζητήσουν αυτόγραφο, ή, πιο ρεαλιστικά, θα βγάλουν μία φωτογραφία στα κλεφτά.

Όπως και στις γκανγκστερικές ταινίες, βλέπουμε τη Μαφία να είναι αυτή που θα σου επιτρέψει να αποχωρήσεις και πότε, έτσι κι εδώ, αν η περσόνα επιθυμήσει τη διακοπή της έκθεσης και της προβολής για τους όποιους δικούς της λόγους, τα μίντια μπορούν να ισχυριστούν ότι αφού μέχρι τώρα υπήρχε ανταπόκριση, προθυμία, συνεργασία, τώρα δεν μπορείς να βγεις απ το παιχνίδι

Εσείς που γενικά λουφάζετε και μόνο κράζετε και τόσο γρήγορα ξεχνάτε όταν το "διαφορετικό" σας χτυπήσει την πόρτα ή θρονιαστεί στο σαλόνι σας, είστε. Να αλλάξετε αν δεν θέλετε να δείτε τα παιδιά σας να γκρεμοτσακίζονται χωρίς κανένα ηρωισμό, και να σέρνουν και άλλους μαζί τους, να, έτσι, σε μια στιγμή "αδυναμίας".

Είναι τα παιδιά μας από τα ΓΕΛ, τα ΕΠΑΛ, τα Γυμνάσια, τα Εσπερινά, τα ΕΕΕΕΚ, τα Πρότυπα Πειραματικά, Μουσικά, δημόσια και ιδιωτικά σχολεία, που έχουν στα χέρια τους το μέλλον αυτής της χώρας και στο μυαλό τους μια προοπτική και ένα όραμα που μόνο μπροστά μπορεί να μας πάει.