Η μουσική, πίσω από τους ρυθμούς και τις συγχορδίες της, ανατέλλει τις δύο αλήθειες, εκείνη του ιδίου του καλλιτέχνη και εκείνη του ακροατή. Αυτή η παραδοχή, αλλά και η ανάμνηση του στίχου του Arthur Cravan, «ακούω τη μουσική, άραγε θα παρασυρθώ;», κατέληξε στο ότι σε ετούτη την ατονία του 21ου αιώνα, της ηθικής κρίσης, της ηθικής αποσύνθεσης, του ηθικού ξεπεσμού, η τέχνη μπορεί ν' αποτελέσει τον κινητήριο μοχλό, οδηγώντας μας στην αυτοερώτηση, την φαντασία, την δράση.