pronomia
Μετά την τουριστική περίοδο η συζήτηση για παροχή προνομίων. Εμβόλια σε παιδιά με τη νέα σχολική χρονιά.
Στην ιστορία της δημιουργίας, με την ευρεία έννοια, ο φόβος δεν είναι εύκολος αντίπαλος. Φοβόμαστε το κοινό, φοβόμαστε το λάθος. Φοβόμαστε τη γνώμη των άλλων και τον πιθανό αρνητικό σχολιασμό. Φοβόμαστε τον πόνο που θα φέρει μια ενδεχόμενη αποτυχία. Φοβόμαστε και να πειραματιστούμε, να δοκιμάσουμε. Όμως αν φοβόμαστε τη δοκιμή, δεν μπορούμε να ξεκινήσουμε. Κι έτσι δεν μπορούμε να πλησιάσουμε θαρραλέα αυτό που έχουμε μέσα μας και πασχίζει να εκφραστεί -στη ζωή, στη δουλειά ή στην τέχνη.
Η άποψη η οποία ευρέως διακινείται ότι οι δημοσιογράφοι κρινόμαστε μονάχα από τους αναγνώστες μας, από τους ακροατές μας, από τους τηλεθεατές μας, παραείναι απλουστευτική (και βολική ασφαλώς), ώστε να 'ναι και σωστή. Είναι προφανέστατα λάθος. Κρινόμαστε βεβαίως από τους αναγνώστες, από τους ακροατές και τους τηλεθεατές μας, αλλ' όχι μόνο. Κρινόμαστε και από τους νόμους, και από τη Δικαιοσύνη, αλλοίμονο. Για να μην πάμε στις άλλες, τις άυλες αξίες, στη δεοντολογία ας πούμε, και την «ηθική λογική» πραγμάτων, καταστάσεων και λειτουργιών, που αποτελούν στοιχεία διαρκούς αναφοράς και λογοδοσίας μας.
