psema
Η οπτική με την οποία αντιμετωπίζει ο καθένας την καθημερινότητα του, διαφέρει. Όπως και το σκεπτικό. Σίγουρα η υπερβολική ανάλυση δεν κάνει καλό. Σημασία έχει η απλότητα. Για παράδειγμα, όταν ρωτάει κάτι ένα μικρό παιδί, του απαντάς όσο πιο απλά γίνεται. Ξεκάθαρα χωρίς υπεκφυγές... χωρίς φόβο... χωρίς δειλία. Με μια απλή εξήγηση. Γιατί τα μικρά παιδιά και όσοι νιώθουν παιδιά ζούνε σε ένα αγγελικά καλοσυνάτο, πλασμένο κόσμο, και ξέρουν να κατανοούν, χωρίς να παρεξηγούν. Ναι, ίσως στεναχωρηθεί το παιδί, εάν το αγαπημένο του παιχνίδι, χαλάσει, αλλά οφείλεις ως γονιός να του πεις την αλήθεια... ότι χάλασε και δεν διορθώνεται.
Ψέμα ή αυταπάτη; Ένας σοβαρός πολιτικός δε θα έλεγε «θα τους πείσουμε» αλλά «θα προσπαθήσουμε να τους πείσουμε». Δεν θα έλεγε «θα σκίσουμε τα μνημόνια» αλλά «θα προσπαθήσουμε να σκίσουμε τα μνημόνια». Δε νομίζω ότι ο Τσίπρας είχε αυταπάτες. Οι ψηφοφόροι είχαν αυταπάτες. Ο Τσίπρας «πούλησε» αυταπάτες γιατί οι ψηφοφόροι αυταπάτες θέλαν ν' αγοράσουν. Ποιος θα ψήφιζε ένα ρεαλιστή πολιτικό, που θα δεσμευόταν για την προσπάθεια κι όχι για το αποτέλεσμα; Το λεγόμενο -με οικονομολογικούς όρους- κόστος ευκαιρίας (opportunity cost) δε θα το μάθουμε ποτέ.
Μέρα με τη μέρα καταλήγω ότι η μεγαλύτερη ζημιά που έχει γίνει με την κρίση δεν είναι η αθέτηση των υποσχέσεων, η ζουγκλοποίηση της κοινωνίας ή η οικονομική κρίση. Είναι η κάθετη χρησιμοποίηση της έννοιας της υπερβατικής αναφοράς, της «εύγλωττης κοροϊδίας». Δεν ξέρω εάν η σωστή λέξη είναι «ψέμα». Μπορεί να είναι τόσο απλό και όντως να είναι. Ξέρω ότι μας έχει όλους κυριεύσει. Δεν το κάνουμε επίτηδες. Απλά ακολουθούμε τη ψυχική διάθεση αυτών που μας κυβερνούν. Άλλωστε, όλες οι αλήθειες αξίζουν να ειπωθούν, αλλά είμαστε εμείς που δεν αξίζουμε όλοι να τις ακούσουμε. Το θέμα είναι έως πότε.
Δυστυχώς, τα ψέματα είναι τρία. Ψέμα είναι και το ότι μπορεί ποτέ η διοίκηση αυτή, όσο πλασματικός κι αν είναι ο όρος, να βελτιωθεί. Με οποιονδήποτε τρόπο και με οποιοδήποτε κόστος, όσοι Λευτεράκηδες κι αν θυσιαστούν. Όσο διατηρούνται οι θύλακες που του έδωσαν αυτή την ταυτότητα, που έστησαν αυτό το αισχρό και αναποτελεσματικό μόρφωμα. Όσες τρόικες και αν έρθουν, όσες δήθεν αξιολογήσεις κι αν συντελεστούν! Όσο η αναξιοκρατία και το χάος της μετάθεσης ευθυνών αποτελούν τους βασικούς κανόνες. Όσο όλα αυτά που λέμε και γράφουμε ή θεσμοθετούμε ενίοτε, αφορούν μονίμως τους άλλους!
