Μπορεί η διαχείριση μιας κρίσης να αλλάξει έστω και πρόσκαιρα το πολιτικό σκηνικό; Ναι, μπορεί και το έχουμε δει αρκετές φορές να συμβαίνει, ιδιαίτερα στις ΗΠΑ αλλά και σχετικά πρόσφατα σε Γερμανία, Ισπανία και Ελλάδα (σ.σ. Πυρκαγιές 2007). Παρά το γεγονός πως η επίδραση του φαινομένου της Συσπείρωσης είναι προσωρινή, υπάρχουν περιπτώσεις όπου οι ηγέτες κέρδισαν χρόνο και με τους κατάλληλους χειρισμούς βγήκαν μακροπρόθεσμα κερδισμένοι από τη διαχείριση των γεγονότων, δίχως πάντως το φαινόμενο να προεξοφλεί εκλογικά οφέλη.

Από την αρχή του χρόνου, αυτό κάνει ολόκληρος ο πλανήτης. Περιμένει. Περιμένει κάποιον άλλον να πάρει αποφάσεις που μας αφορούν όλους. Αλλά κανείς δεν τολμάει να το κάνει. Και οι παγκόσμιοι ηγέτες αυτό το έχουν αποδείξει περίτρανα. Ούτε για το προσφυγικό, ούτε για το οικονομικό, ούτε καν για τις κλιματικές αλλαγές μπορούν να αποφασίσουν και να συναινέσουν. Και έτσι συνεχίζουμε να ζούμε σε ένα κόσμο που δεν αλλάζει. Ο οποίος όμως έχει κυριευτεί από φόβο και πάνω από όλα από μίσος. Γιατί υπό αυτές τις συνθήκες, οι κοινωνίες μας έχουν διαχωριστεί στους πλούσιους και στους φτωχούς, καταστρέφοντας τη μεσαία τάξη, με μηδαμινή παιδεία, πολιτισμό ή κοινωνική πολιτική.