Καινοτομία, επιχειρηματικότητα, μαθητική "Εικονική Επιχείρηση", ήταν οι πρώτες λέξεις που ακούσαμε με την έναρξη της σχολικής χρονιάς. Έτσι οι μαθητές-τριες της Γ' Γυμνασίου του Αρσακείου Γυμνασίου Ιωαννίνων, αναλάβαμε δράση. Σκοπός η δημιουργία της δικής μας μαθητικής εικονικής επιχείρησης, η οποία γιατί όχι να λειτουργήσει και ως πραγματική στο μέλλον.

Το Τυροκομείο Ιδρύματος Τοσίτσα που λειτουργεί στο Μέτσοβο από το 1955 σήμερα παράγει ετησίως 170 τόνους τυριά από πρόβειο, γιδίσιο και αγελαδινό γάλα, αξιοποιώντας 1.700 τόνους γάλατος, που ξεχωρίζουν για την ποιότητά τους.

Το Ζαγόρι απελευθερώθηκε το 1913 κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων. Μετά την Ένωση με την Ελλάδα, και μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους, η μετανάστευση προς τα αστικά κέντρα αφαίμαξε το Ζαγόρι. Η περιοχή επηρεάσθηκε επίσης από τις συγκρούσεις μεταξύ των Γερμανών και των ανταρτών του Ναπολέοντα Ζέρβα κατά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Την περίοδο εκείνη αρκετά χωριά του Ζαγορίου και η μονή Βουτσά, κάηκαν από Γερμανικά αντίποινα. H περιοχή σχεδόν ερημώθηκε κατά τον Εμφύλιο πόλεμο 1946-1949.

Τα εντυπωσιακά βουνά της οροσειράς της Πίνδου, τα δύσβατα βοσκοτόπια, τα άγρια ποτάμια και οι ήρεμες λίμνες διαμόρφωσαν τα ήθη και τα έθιμα των κατοίκων της εδώ και αιώνες. Τόπος απομονωμένος, αραιοκατοικημένος, φτωχός, με γεωργική γη να καλύπτει μόλις το 10% του εδάφους, η Ήπειρος έσπρωξε το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού της στην κτηνοτροφία και την τυροκομία. Παρ' όλη τη φτώχεια και την ερήμωση, ο τόπος ακτινοβολεί μια μελαγχολική ομορφιά, μοναδική στην Ελλάδα. Μια ομορφιά γέννημα θρέμμα του πόνου και της στέρησης, όπως την εκφράζουν τα πολυφωνικά τραγούδια του τόπου.

Στην καρδιά του καλοκαιριού, την εποχή που η θάλασσα έχει τον πρώτο λόγο, ένα κύμα ανθρώπων που λατρεύουν το βουνό και την άθληση κατακλύζουν το Ζαγόρι. Για να τρέξουν. Και αυτή δεν είναι μία ακόμη διαδρομή. Αυτός δεν είναι ένας ακόμη αγώνας. Ογδόντα χιλιόμετρα στα πανέμορφα μονοπάτια του Ζαγορίου, στις πλαγιές της Τύμφης. Μήνες προετοιμασίας, δεκάδες ώρες προπόνησης, ανάλυση τεχνικών. Η εικόνα που δεν θα ξεχάσω ποτέ είναι αυτή από το Τσεπέλοβο.