Με την εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη στην προεδρία της Νέας Δημοκρατίας, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης δείχνει να αποκομίζει ένα ψυχολογικό πλεονέκτημα και να αφήνει πίσω του τη δίνη του 2015. Ο ένατος πρόεδρος της Κεντροδεξιάς παράταξης δείχνει πως θέλει να ανανεώσει το κόμμα του, έτσι ώστε να ξανακερδίσει την εμπιστοσύνη του κοινωνικού συνόλου και να διεκδικήσει την εξουσία.
Το περασμένο φθινόπωρο, όταν δε φάνταζε πιθανό πως ο νυν πρόεδρος θα βρεθεί στο δεύτερο γύρο των εσωκομματικών εκλογών, ασχολήθηκα στα πλαίσια μιας ερευνητικής εργασίας με τον λόγο περί οικονομίας της Νέας Δημοκρατίας από την εκλογή του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη στην προεδρία τον Σεπτέμβριο του 1984, μέχρι και την αναμέτρηση της 2ας Ιουνίου 1985. Ακούγοντας, όμως, τον Κυριάκο Μητσοτάκηστη συνέντευξη του στον Ενικό και τον Νίκο Χατζηνικολάου, παρατήρησα πως τα επιχειρήματα των δύο γόνων της οικογένειας Μητσοτάκη μοιάζουν αρκετά αν και έχουν περάσει τρεις δεκαετίες.
Η Καθημερινή δια μέσου του οικονομικού της συντάκτη Νίκου Νικολάου, έγραφε στις 2 Δεκεμβρίου 1984 ότι «η κυβέρνηση του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος καταπολεμούσε την ιδιωτική πρωτοβουλία, στοχεύοντας στην επέκταση του κράτους στα πρότυπα μιας μαρξιστικής οικονομικής πολιτικής». Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, επίσης, μετά τη νίκη του στις τότε εσωκομματικές εκλογές, είχε δηλώσει πως με την πολιτική του ΠΑΣΟΚ η οικονομία γινόταν κολεκτιβιστική.
Στη συνέντευξή του ο νυν αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης μίλησε για το παράλληλο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ που στοχεύει στην άλωση του κρατικού μηχανισμού από το συγκεκριμένο κόμμα και τόνισε πως η σημερινή κυβέρνηση έχει αλλεργία στον ιδιωτικό τομέα και πιστεύει ότι η ανάπτυξη θα έρθει μόνο με τη διόγκωση του Δημοσίου. Η Νέα Δημοκρατία, λοιπόν, προτείνει την ενδυνάμωση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, όπως έκανε το 1985. Η διαφορά με τότε, είναι το μικρότερο δημόσιο χρέος και η ρητή παραδοχή του ΠΑΣΟΚ πως έπρεπε να υπάρχει δυναμική παρουσία του δημοσίου τομέα στο πλαίσιο της μεικτής οικονομίας.
Παρατηρούμε, βέβαια, τη μεγάλη ομοιότητα που έχουν οι δηλώσεις των δύο προέδρων της Νέας Δημοκρατίας. Είναι η κοινωνίας μας όμοια με εκείνη του 1985; Είναι ο ΣΥΡΙΖΑ του 2016 ίδιος με το ΠΑΣΟΚ εκείνης της εποχής; Σε καμία περίπτωση η σημερινή κοινωνία δεν είναι ίδια με εκείνη των μέσων της δεκαετίας του 1980 και ακόμα περισσότερο ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει την ίδια πολιτική επιδίωξη με το ΠΑΣΟΚ της πρώτης τετραετίας.
Η Νέα Δημοκρατία κυβέρνησε τη χώρα από το 1990 έως το 1993, από το 2004 μέχρι το 2009 και από το 2011 μέχρι τον Ιανουάριο του 2015. Ανάμεσα σε αυτά τα χρόνια μεσολάβησε μία διετής κυβέρνηση υπό τον Ανδρέα Παπανδρέου, η οκταετία Σημίτη και δύο χρόνια κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ με πρωθυπουργό τον Γιώργου Παπανδρέου. Ως προς την περίοδο 1996-2004 δεν ξέρω πόση κριτική προτίθεται να ασκήσει η σημερινή ηγεσία της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αφού υποστηρικτές του «εγχειρήματος του εκσυγχρονισμού», βρίσκονται πολύ κοντά στις θέσεις του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας και επιζητούν μία συγκυβέρνηση μαζί του, ενώ πολλοί άνθρωποι του περιβάλλοντος Μητσοτάκη αποτιμούν θετικά τη διακυβέρνηση Σημίτη.
Αν η Ελλάδα από το 1985 μέχρι το 2016 εξακολουθεί να έχει πρόβλημα στην υποστήριξη της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, τότε, είτε η ιδιωτική πρωτοβουλία στη χώρα είναι προβληματική, είτε βρισκόμαστε μπροστά σε μία ομολογία αποτυχίας του πολιτικού συστήματος, μέρος του οποίου υπήρξε η Νέα Δημοκρατία, να δημιουργήσει ένα αναπτυξιακό μοντέλο με κέντρο τον ιδιωτικό τομέα. Κάποιες ευθύνες για τη σημερινή δυσπραγία των επιχειρήσεων οφείλονται, βέβαια, και στη διακυβέρνηση του τελευταίου έτους, αλλά είναι υπερβολή να χρεώνεται ο συγκεκριμένος χώρος, που παραδοσιακά δεν υπερθεματίζει την ιδιωτική πρωτοβουλία, ένα διαχρονικό, όπως φαίνεται, πρόβλημα.