Πόσοι θυμάστε την ταινία «o Eπαγγελματίας» με τον Jean Paul Belmondo; Η σκηνή της μονομαχίας του Beaumont με τον κακό επιθεωρητή Rosen (ειδικός κλάδος - θα σε λιώσω) υπό την μουσική πανδαισία του Ennio Morricone, είναι κλασική. Και ανάμεσα στους δύο μονομάχους, ο κακομοίρης υπάλληλος που θέλει να παραδώσει μία ανθοδέσμη. Πόσο θυμίζει αυτός ο δύστυχος τον μέσο Ευρωπαίο πολίτη. Χαμένος, με απώλεια προσανατολισμού που τον αναγκάζει να παραπατήσει και τότε αρχίζει το πιστολίδι.
Το ότι οι τρομοκρατικές επιθέσεις των Τζιχαντιστών στο Παρίσι θα καταλήξουν σε ένα Ευρωπαϊκό ανάλογο του Αμερικανικού Patriot Act -με ό,τι αυτό σημαίνει για τα ατομικά δικαιώματα των Ευρωπαίων πολιτών- είναι κάτι παραπάνω από πασιφανές. Το γνωστό κόλπο, «θα σας προστατεύσουμε από τους Τζιχαντιστές που ανδρώθηκαν από δικές μας πολιτικές», πετυχαίνει γιατί εφαρμόζεται σε χρονική στιγμή φόβου του αντικειμένου εν μέσω αιματηρών γεγονότων που διαταράσσουν την λογική και κριτική σκέψη. Παρ' όλα αυτά ο κόσμος καταλαβαίνει στοιχειωδώς που πάει το πράγμα παρά την πλύση εγκεφάλου του συστήματος, του ίδιου διευθυντηρίου που καταδίκασε την ελληνική κοινωνία στην πιο αισχρή πτωχοποίηση των τελευταίων δεκαετιών. Τώρα συνεδριάζουν για να λάβουν μέτρα για την αντιμετώπιση των Τζιχαντιστών και θα μας προστατεύσουν με εξτρά ελέγχους στα αεροδρόμια και με βιομετρικό φακέλωμα.
«Υποκρίνεσαι σου λέω υποκρίνεσαι», έλεγε το άσμα του ασύγκριτου και αγαπημένου Στράτου Διονυσίου το οποίο απευθυνόταν στην Γυναίκα με τον ανάλογο ερωτικό πόνο. Εδώ η «υποκρισία» δεν έχει κανένα ευγενές στοιχείο, ούτε ως δείγμα υποκριτικής τέχνης, η οποία στην αρχαία τραγωδία αναλόγως οδηγούσε στην κάθαρση και σε μία απελευθέρωση του νου και της ψυχής. Εδώ δεν πρόκειται για υποκρισία αλλά για μέγιστη αδικία και ανελευθερία. Και ας χρησιμοποιήσω καταχρηστικά κάποιους όρους του θεάτρου για να αποδώσω την σκέψη μου, πολύ κακό σκηνικό από ερασιτέχνη σκηνογράφο το σχέδιο της επόμενης ημέρας. Πρώτη είδηση, ο αυστηρός έλεγχος των όπλων που κυκλοφορούν στην Ευρώπη. Μάλιστα. Η κατοχή όπλων από τους Ευρωπαίους πολίτες είναι «παράγοντας κινδύνου» και πρέπει αυτοί και το νόμιμο δικαίωμά τους στην κατοχή όπλων να θιγούν για την «ασφάλεια». Αλλά δεν είναι ο πυρήνας του παρόντος άρθρου η οπλοκατοχή, είναι αυτό που έλεγε ο Αριστοτέλης για την τυραννία, ότι ο τύραννος φοβάται τους πολίτες και φροντίζει να τους αφοπλίσει. Είναι ευρύτερα πολιτικό το θέμα, το ζήτημα των όπλων είναι μόνο μία πτυχή του. Μήπως οι επίδοξοι τρομοκράτες θα σταματήσουν να έχουν διαθέσιμο οπλισμό για τις επιθέσεις τους προερχόμενο είτε από την παράνομη αγορά όπλων είτε από διπλωματικούς σάκους φιλικών προς αυτούς κρατών;
Το ότι οι τρομοκρατικές επιθέσεις των Τζιχαντιστών στο Παρίσι θα καταλήξουν σε ένα Ευρωπαϊκό ανάλογο του Αμερικανικού Patriot Act -με ό,τι αυτό σημαίνει για τα ατομικά δικαιώματα των Ευρωπαίων πολιτών- είναι κάτι παραπάνω από πασιφανές.
Δεν είναι εύκολη η απάντηση στο ερώτημα εμείς τι κάνουμε ως Ελλάς, ειδικά εντός του πλαισίου της υφιστάμενης Αμερικανο-Γερμανικής σύγκρουσης που άρχισε με το σκάνδαλο VW και έχει και συνέχεια. Ένα καλό βήμα θα ήταν να σοβαρευτούμε και να σταματήσουμε την υποδοχή ραπισμάτων επί αυχένος. Ας μας πει η ελληνική κυβέρνηση ποιος «καλοθελητής» εκτός Ε.Ε. μας «κάρφωσε» στους Γάλλους για την διέλευση (αληθή ή ψευδή) του δεύτερου τρομοκράτη από Ελληνικό έδαφος. Αν δεν το γνωρίζει και αν δεν πίεσε ανεπισήμως τους Γάλλους για να το μάθει, ας συνεχίσει την υποδοχή ραπισμάτων μετά επικύψεως και μετά ας ρωτάει τον ιατρό για το αυχενικό της.
Μήπως οι τρομοκρατικές επιθέσεις αντιμετωπίζονται ως κήρυξη πολέμου για να γιγαντωθεί ο λεγόμενος Γερμανικός, συγγνώμη, Ευρωπαϊκός στρατός; Και αυτή η δήλωση του Επιτρόπου κ. Αβραμόπουλου περί ανάγκης Ευρωπαϊκής κεντρικής υπηρεσίας πληροφοριών τι ακριβώς εξυπηρετεί; Ας πει κάποιος στον κ. Επίτροπο ότι ήδη υπάρχει η Ιnterpol που λόγω της αστυνομικής της δομής κάνει σοβαρή δουλειά και καθόλου δεν θα βοηθήσει η δημιουργία μίας αρτηριοσκληρωτικής υπηρεσίας πληροφοριών. Και που ακριβώς θα κληθεί εκ των πραγμάτων να πολεμήσει η Ελλάς στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού στρατού; Θα λέμε πάλι, εμείς ήλθαμε να σας φτιάξουμε γέφυρες και σχολεία επειδή είμαστε πολιτισμένοι και δεν είμαστε κακοί αποικιοκράτες που σας βομβαρδίζουν για το πετρέλαιο σας. Και οι άλλοι θα λένε, ναι το ξέρουμε ότι είστε ονομαστοί για τις κατασκευές που κάνετε, όταν φύγουν οι Δυτικοί θα κάνουμε τους αποκεφαλισμούς στα δικά σας κτίρια.
Η ελληνική κρίση απέδειξε ότι η Γερμανική Ε.Ε. δεν έχει την θέληση και την στοιχειώδη στρατηγική σκέψη να ενισχύσει αυτήν την προνομιακή γωνία της. Και τώρα κλείνει και το μάτι προς Ανατολάς, θεωρώντας μας δεδομένους (βλέπε ραγιαδικό αυχενικό σύνδρομο). Κάποτε θα σας έλθουν τα γίδια κύριοι όπως λέμε και στην Λάρσα, με τόσα εκατομμύρια Τούρκους εντός Γερμανίας αλλά θα είναι αργά και η Χέλγκα θα λικνίζεται σε ρυθμούς Σερτάμπ.
Για την Γαλλία: Στα έξι χρόνια της ελληνικής κρίσης ο Γαλλικός λαός επέδειξε αληθή φιλελληνικά αισθήματα και η προσέγγισή του ήταν πάντοτε σε κόσμια και ανεκτά επίπεδα χωρίς τις δαιμονοποιήσεις και τους λίβελους κάποιων άλλων πολύ πειθαρχημένων και ενίοτε απατεώνων σε πλείστες χώρες και με πλείστες εταιρείες. Ας εκφράσουμε με όλους τους τρόπους την οδύνη μας για τα θύματα των τρομοκρατικών επιθέσεων και ας ευχηθούμε ότι και ο γαλλικός λαός μόλις συνέλθει από το σοκ, θα αντιδράσει στις αντιδημοκρατικές μεθοδεύσεις. Αν δεν συνέλθει, και κάποτε φίλε Eυρωπαίε θα πρέπει να ταξιδέψεις στο μελλοντικό Παρίσι, όταν θα είσαι στον ειδικό χώρο ελέγχου του αεροδρομίου και θα έχεις μείνει με το εσώρουχο και με το ένα πόδι σηκωμένο, δίκην όρνιθος, στο βάθος του θαλάμου θα ακούγεται όχι το Chi Mai αλλά το Μoi Lolita.