Emma Norstrom: Ένα κορίτσι που θέλεις να το βάλεις σε μουσείο

Η Emma Norstrom είναι από αυτά τα κορίτσια που θέλεις να τα βάλεις σε ένα μουσείο, και εμείς ,τα υπόλοιπα κορίτσια, απλά θα μαζευόμαστε τριγύρω της θαυμάζοντας και βγάζοντας επιδεικτικά τα κινητά μας να την φωτογραφήσουμε.

Η Emma Norstrom είναι από αυτά τα κορίτσια που θέλεις να τα βάλεις σε ένα μουσείο, και εμείς ,τα υπόλοιπα κορίτσια, απλά θα μαζευόμαστε τριγύρω της θαυμάζοντας και βγάζοντας επιδεικτικά τα κινητά μας να την φωτογραφήσουμε. Ναι, είναι από αυτά τα κορίτσια που μάλλον έχουν όλο το πακέτο. Την πλησίασα είναι εξ' αιτίας του στυλ της: συγκεκριμένα είδα μια φωτογραφία που ανέβασε στο Facebook στην οποία φοράει neon κολάν, και αυτό με έκανε να κοιτάξω καλύτερα τον λογαριασμό της. Ο λόγος όμως που θα έβαζα την Emma στο μουσείο των τέλειων κοριτσιών δεν είναι απλά η εμφάνισή της, αλλά είναι η προσωπικότητά της, γιατί ναι έχει και από αυτό.

Πέρα από το 9-5 της, που είναι σε μια εταιρεία PR, η Emma ασχολείται με φιλανθρωπικές δράσεις στο Dubai, είναι από τους πιο ευγενικούς ανθρώπους που έτυχε να φωτογραφίσω σε αυτή τη πόλη και ζει ευτυχισμένα στο σπίτι της, με τον σύζυγό της τον Paul, την σκυλίτσα τους την Sarah και τους δύο γάτους τους τον Gilbert και τον Frankie.

-Γειά! Ωραίο σπιτι! Όλοι οι Σουηδοί έχουν ωραίο γούστο? Τα σπίτια σας είναι χορηγία της ΙΚΕΑ;

-Γεια! Ευχαριστώ. Σαν περήφανη Σουηδή, μπορώ να πω πως ναι, όλοι μας έχουμε ωραίο γούστο. Και να των περισσότερων συμπατριωτών μου τα σπίτια είναι επιπλωμένα με κομμάτια από το ΙΚΕΑ. Και το δικό μου μαζί. Πρόσθεσα και ορισμένα προσωπικά κομμάτια που φέραμε με τον σύζυγό μου από το σπίτι μας στο Άμστερνταμ, και άλλα που είχα από την Στοκχόλμη, για κάνω το σπίτι ποιο οικείο και πιο 'εμείς'. Για παράδειγμα οι βιομηχανικές λάμπες μου είναι από ένα κατάστημα στην Σουηδία, το περσικό χαλί στο χολ και τα ποτήρια του κρασιού μου τα έδωσε η γιαγιά μου η Ingrid, που της τα είχε δώσει η δική της μαμά. Τα Πορτογαλικά κεραμικά τα αγοράσαμε από το Alber Cuypmarket στο Αμστερνταμ, το μπολ στη κουζίνα είναι δώρο από την κολλητή μου την Anne όταν πήγαν διακοπές στην Ελλάδα... όλα αυτά τα κομμάτια νομίζω βγάζουν την ταμπέλα του ΙΚΕΑ στο σπίτι, και το κάνουν κάπως πιο ιδιαίτερο. Το ελπίζω τουλάχιστον.

-Τι πρωτοσκέφτηκες όταν ήρθες στο Dubai;

-Το λάτρεψα! Ενθουσιάστηκα με την ποικιλία των ανθρώπων και των κουλτούρων, αυτή η επιχειρηματική και ψυχαγωγική κοιτίδα, που μπορείς από τη μια να δουλεύεις σκληρά και από την άλλη να έχεις την πιο χαλαρή beach-life τα σαββατοκύριακα, μου φάνηκε πραγματικά το κάτι άλλο. Και ο ήλιος! Λατρεύω τον ήλιο!

-Τι πιστεύεις για το Dubai τώρα;

-Ακόμα το λατρεύω. Αν και μου λείπει λίγο να κάνω βόλτες στην πόλη, να βρίσκω νέα μέρη λίγα βήματα πιο κάτω από το σπίτι μου, ή με κάθε στροφή που παίρνω στους περιπάτους μου. Όλα όμως αυτά εξαφανίζονται τη στιγμή που θα πάω στην παραλία, και το αεράκι του Αραβικού Κόλπου με κάνει να τα ξεχνάω όλα.

-Τη ζέστη την αντέχεις;

-Ίσα ίσα. Το καλοκαίρι ήταν πολύ δύσκολο για εμένα, γιατί ήταν και το πρώτο μου εδώ. Το αποτέλεσμα ήταν απλά να μένω σπίτι με το air condition στο φουλ, το διάσημο 'Dubai stone', άλλα όσο πλησιάζουμε προς τον χειμώνα βγαίνω πάλι έξω και κάνω τις δραστηριότητές μου. Προσπαθώ δηλαδή... ψάχνω πάντα στο instagram για εμψυχωση στον τομέα του fitness.

-Με το να δουλεύεις σε μια εταιρεία που αναλαμβάνει PR, μάλλον σε έχει κάνει να γνωρίσεις την μισή πόλη ε; Είναι διαφορετική εδώ η δουλειά σου σε σχέση με την Σουηδία;

-Εδώ στο Dubai οι ρυθμοί είναι πολύ πιο γρήγοροι σε σχέση με την Ευρώπη. Αυτό έχει και τα συν του και τα πλην του φυσικά. Από τη μια με ενθουσιάζει το πόσο γρήγορα κινούνται τα πράγματα εδώ, αλλά από την άλλη ο control-freak εαυτός μου μένει πολλές φορές ανικανοποίητος.

-Φαντάζομαι πως η δουλειά σου δεν είναι και ότι πιο εύκολο, αφού έχεις να αντιμετωπίσεις τόσο διαφορετικούς ανθρώπους καθημερινά. Ποιος είναι ο νούμερο ένα κανόνας του καλού PR;

-Να είσαι ανοιχτόμυαλος, να συμπονάς, να είσαι τόσο πολυποίκιλος όσο και οι άνθρωποι που γνωρίζεις, χωρίς να χάσεις τον εαυτό σου και τα πιστεύω σου. Να ακούς προσεκτικά, να δίνεις προσοχή και να παίρνεις πρωτοβουλίες. Πρέπει να είσαι σε θέση να 'διαβάζεις' τους ανθρώπους με τους οποίους συνεργάζεσαι, και να αντιμετωπίζεις την κάθε κατάσταση με ταπεινότητα. Πιστεύω ακράδαντα ότι πρέπει πάντα να είσαι ταπεινός, πάντα και με όλους.

-Στην τελευταία εβδομάδα μόδας στην Νέα Υόρκη κάθισες πίσω από την Anna και την Grace στο show της Donna Karan. Σε παρακαλώ, ας μπούμε σε λεπτομέρειες.

-Ήταν στο show για την Άνοιξη/Καλοκαίρι 15, που έγινε τον Σεπτέμβρη που μας πέρασε. Με έβαλαν να καθίσω χωριστά από το γκρουπ μου, στην νησίδα ανάμεσα στις δύο πασαρέλες και έτσι όπως χάζευα στο κινητό μου, μόνη στην νησίδα μου, ακούω ξαφνικά όλες τις κάμερες να φωτογραφίζουν με μανία κάποιον που μόλις είχε φτάσει και τα φλας τους να έρχονται προς την κατεύθυνσή μου. Σηκώνω το κεφάλι μου και βλέπω την Anna και την Grace να μπαίνουν στον χώρο και να κάθονται μπροστά μου. Είχα προετοιμαστεί ψυχολογικά να βγάλω μια φωτογραφία μαζί τους και περίμενα την κατάλληλη στιγμή. Αλλα δεν ήρθε ποτέ. Παρ' όλα αυτά έβγαλα μια φωτογραφία τις πλάτες τους, και μια την Kendall Jenner να περπατάει στην πασαρέλα.

-Ποιο θα έλεγες πως είναι το highlight της δουλειάς σου μέχρι στιγμής;

-Σίγουρα η καμπάνια που έτρεξα με τον πελάτη μου (Al Yasras) και την DKNY το Ραμαζάνι, όπου δημιουργήσαμε μια summer capsule collection. Λίγες μέρες μετά την έναρξη, έγινε παγκόσμια επιτυχία και περιοδικά όπως το Elle Malaysia, Vogue Netherlands, O (Oprah) Magazine, The Independent, El Pais δημοσίευσαν το εγχείρημά μας.

-Μια τυπική σου μέρα πως είναι;

-Χρειάζομαι τον χρόνο μου μέχρι να ξεκινήσει η μέρα μου. Χρειάζομαι τουλάχιστον μια ώρα πίσω από το laptop μου με τον καφέ μου, αλλά για να το καταφέρω αυτό πρέπει να ταΐσω πρώτα τα 'παιδιά', ώστε να με αφήσουν μετά ήσυχη. Μετά από μια ώρα online, βγάζω την Sara έξω για βόλτα και βάζω φαγητό στο πιατάκι που έχω στην είσοδο για τις αδέσποτες γάτες της γειτονιάς. Μετά θα πάω στην δουλειά, όπου εκεί το πρόγραμμα διαφέρει αρκετά από τη μια μέρα στην άλλη. Πολλές φορές μπορεί να είμαι και 12 ώρες στο γραφείο, ενώ άλλες να είμαι 12 ώρες στου δρόμους, οργανώνοντας φωτογραφήσεις, συναντήσεις με πελάτες, με media ή απλά να ψάχνω για το σωστό μέρος να φιλοξενήσει ένα event που θέλουμε. Άλλες μέρες, είναι μια φυσιολογική 9ωρη εργασία. Αλλά αυτό είναι και η ομορφιά του όλου θέματος και έτσι δεν βαριέμαι και ποτέ. Γιατί συνήθως βαριέμαι πολύ εύκολα. Όταν θα γυρίσω σπίτι θα πάμε βόλτα στην Sara με τον Paul, τον σύζυγό μου, και θα πούμε τα νέα μας από την μέρα που είχαμε. Οι δικές μου ιστορίες είναι πάντα πολύ πιο ενδιαφέρουσες! Το βραδυνό μας παιδεύει αρκετά, αφού δεν ξέρω να μαγειρεύω και έτσι είτε θα πάμε έξω ή θα παραγγείλουμε κάτι στο σπίτι. Αλλα για να είμαι ειλικρινείς, η καθημερινότητά μου δεν έχει κάτι το ιδιαίτερο. Στο τέλος της μέρας θα καθίσω μπροστά στην τηλεόραση, περικυκλωμένη από τα κατοικίδιά μου και τον άντρα μου και αυτό θα είναι το καλύτερο τέλος που θα μπορούσε να έχει η μέρα μου. Τώρα τα Σαββατοκύριακα είναι ένα τελείως διαφορετικό κεφάλαιο.

-Τι παίζει με τις μαύρες κούπες που έχεις στην κουζίνα σου;

-Α, τις λατρεύω! Ειδικά το retro σχεδιασμό τους με τα κατακόρυφα ζικ ζακ. Η συλλογή αυτή λέγεται Zebra και την έβγαλε η εταιρεία 'Uppsala-Ekeby'. Δεν υπάρχει πια, φαντάσου τα έβγαλαν στα μέσα του 1900. Εγώ τις κούπες μου τις κληρονόμισα από την γιαγιά μου την Maj-Lis, όταν έφυγε από τη ζωή. Αυτό είναι ένας παραπάνω λόγος να είμαι συνδεδεμένη μαζί τους.

-Είδα στο facebook πως κάνεις κάποια εθελοντική εργασία για τα άτομα με ειδικές ανάγκες στο Dubai. Το κάνεις τακτικά αυτό; Περί τίνος πρόκειται;

-Ο μεγάλος μου αδερφός, ο Andreas είναι αυτιστικός και έχει σύνδρομο Down. Μεγαλώνοντας μαζί του έμαθα να νοιάζομαι και να θέλω να βοηθάω τους ανάπηρους ή τους πιο ευπαθείς στην κοινωνία μας, ειδικά τα παιδιά και τα ζώα. Όταν πρωτοήρθαμε εδώ με τον σύζυγό μου, θέλαμε και οι δύο να βοηθήσουμε με εθελοντισμό κάπου. Επειδή το να βοηθάμε ανθρώπους με σύνδρομο Down είναι μέσα στις καρδιές μας, ψάξαμε κάτι αντίστοιχο. Αλλά από την άλλη μεγάλωσα κάνοντας ιππασία και όντας κοντά σε άλογα και έτσι ήθελα να ψάξω να κάνω κάτι που θα μπορούσα να συνδυάσω και τα δύο και έτσι βρήκα το RDAD. Μαζί με τον Paul πηγαίνουμε εκεί κάθε Σάββατο πρωί και προσπαθούμε να αυτή τη μέρα την καλύτερη μέρα στην εβδομάδα για τα παιδιά αυτά. Και οποιοσδήποτε μπορεί να έρθει να βοηθήσει. Αν δεν ξέρουν από άλογα, μπορούν να περπατούν πλάι τους προσέχοντας τα παιδιά. Κάθε παιδί έχει τρεις ανθρώπους όταν ιππεύει.

Το post αυτό έγινε με εξοπλισμό που χορήγησε στην imatioθiki η Canon Middle East,.