Αν μου έλεγαν το περασμένο καλοκαίρι ότι τους επόμενους 12 μήνες: «θα ενταχθείς σαν υποψήφιος στο ψηφοδέλτιο της Μεσσηνίας με το Ποτάμι 2 φορές, θα πάρεις μέρος σε 3 εκλογικές αναμετρήσεις και θα βρεθείς τουλάχιστον 5 φορές σε πλατείες να διαδηλώνεις για την παιδεία και την Ευρώπη», μάλλον θα γελούσα.
Νιώθοντας όμως ότι η μόνη λύση για να μην επικρατήσουν οι παλαιές νοοτροπίες, είναι ν' αναλάβουμε δράση όλοι όσοι δεν έχουμε ενεργοποιηθεί στα κοινά -ανεξαρτήτως κόμματος ή ιδεολογικής τοποθέτησης- το τόλμησα.
Το τόλμησα διότι για την σημερινή τραγική κατάσταση δεν ευθύνονται μόνο όσοι είχαν τα ηνία της χώρας αλλά και όσοι αδιαφόρησαν, απείχαν και άφησαν χώρο να ανδρωθεί η Μετριοκρατία και οι ανεπάγγελτοι, σε κομματικές μισθοδοσίες όλο τον εργασιακό τους βίο.
Σε αυτές τις εκλογές, δεν αποφασίζουμε αν θα είμαστε μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση ή έξω από αυτήν, δεν αποφασίζουμε αν θα έχουμε ευρώ ή δραχμή για νόμισμα, δεν αποφασίζουμε αν θα διαπραγματευτούμε ή όχι εκ νέου το 30 μνημόνιο. Και φυσικά δεν αποφασίζουμε αν θα επιλέξουμε μια απαρχαιωμένη ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ σε σχέση με ένα παλαιοκομματικό ΠΑΣΟΚ, που έχει βρει στέγη στο κέλυφος του ΣΥΡΙΖΑ.
Σε αυτές τις εκλογές ήρθε η ώρα μετά από πολλές δεκαετίες να κοιταχτούμε εμείς στον καθρέπτη μας και να αποφασίσουμε αν θα συνεχίσει ο κάθε ένας προσωπικά να είναι ΠΕΛΑΤΗΣ ή να γίνει επιτέλους ΠΟΛΙΤΗΣ, για το καλό των παιδιών μας.
Στηρίζω λοιπόν ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ και ψηφίζω ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ που θέλει τους Έλληνες να είναι πολίτες. Που θέλει να επικρατήσουν επιτέλους οι δυνάμεις της λογικής και της αξιοκρατίας. Θέλει να αφυπνίσει τους άξιους και λογικούς που απέχουν λόγω απογοήτευσης και να καλύψουν το χώρο που τους ανήκει. Τον χώρο που για χρόνια εχουν καταλάβει μεταφερόμενες συντεχνίες του παλαιοκομματικού συστήματος. Μια αποχή που βόλευε πάντα τον δικομματισμό, άσχετα αν τα παλαιά κόμματα χύνουν κροκοδείλια δάκρια για αυτήν.
Θέλουμε ίδια γραμμή εκκίνησης για τους άξιους, θέλουμε σύνθεση και συνεργασία, θέλουμε να είμαστε Πολίτες, όχι Πελάτες.