Η λευκή ψήφος δεν είναι μια ουδέτερη ψήφος, είναι μια ψήφος παραίτησης

Σίγουρα είναι εύλογο να υπάρχει οργή σήμερα με τόση εμφανή απογοήτευση, όμως μην εγκαταλείπετε τη χώρα σας! Μην εγκαταλείπετε τα θεμέλια και τις αξίες της. Κάθε φορά που συμβαδίσαμε με τα άκρα στην ιστορία μας, ήρθαν τα χειρότερα. Κάθε ένας έχει την ελευθερία επιλογής, δεν τίθεται αμφιβολία, αρκεί να έχουμε πλήρη συνείδηση της πράξης μας και να μη φτάσουμε να πούμε «δεν ήξερα», ή ακόμα χειρότερα, «αχ, μακάρι να το ήξερα». Κάθε ένας λοιπόν έχει το μερίδιο ευθύνης του. Και κάποια μέρα θα χρειαστεί να λογοδοτήσουμε. Θα χρειαστεί να δούμε τα παιδιά μας κατάματα και να τους πούμε τι; Ότι δεν ξέραμε;
Chesnot via Getty Images

Σε τρεις θα έχουμε νέο πρόσωπο στο τιμόνι της χώρας μας. Θα είναι είτε ο Εμ. Μακρόν είτε η Μ. Λεπέν και κανένας άλλος.

Θα ήθελα λοιπόν να μου εξηγήσει κάποιος το κέρδος της λευκής ψήφου σε αυτή την περίσταση.

Πιστεύετε σοβαρά ότι την Κυριακή το βράδυ στις 8 ένας τύπος με λευκό t-shirt θα εμφανιστεί στις οθόνες μας και στη συνέχεια στα Ηλύσια Πεδία;

Συνεπώς η επιλογή είναι ανάμεσα στον ένα ή στον άλλο. Πολύ ειλικρινά, δεν καταλαβαίνω λοιπόν την προσέγγιση αυτή. Δεν υπάρχουν άλλα μέσα να εκφράσει κάποιος τη δυσαρέσκεια, την απογοήτευση, το θυμό του; Υπάρχει η νομική οδός για να εκφράσεις μια ποικιλία. Θα υπάρχουν τα δικαστήρια και ίσως μια επιθυμία από πλευράς των νέων να επανεφεύρουν πράγματα, να κάνουν προτάσεις.

Η αποχή την Κυριακή ή η λευκή ψήφος σημαίνει ότι παραχωρείς τη δύναμή σου στο Εθνικό Μέτωπο.

Δίνω τη μάχη μου εδώ και πολύ καιρό, δε μιλάω λοιπόν ιδιαίτερα για το γεγονός ότι τίποτα δεν έχει αλλάξει στο Εθνικό Μέτωπο, παρά ένα έξυπνο κάποιες φορές «μακιγιάζ», αλλά πιο συχνά εξοργιστικό. Και η (μη) συζήτηση που έγινε στο ντιμπέιτ των δύο υποψηφίων, αλλά και αυτή η διάθεση συνεχούς επίθεσης στον αντίπαλο για να καλύψει την ένδεια του δικού του προγράμματος, το επιβεβαιώνει.

Όμως το πιο σημαντικό είναι ότι κάτι τέτοιο δε δούλεψε ποτέ πουθενά. Κανένα απολυταρχικό κόμμα, κανένα ακροδεξιό κόμμα δεν πέτυχε να λύσει τα προβλήματα μιας χώρας. Πάντα ήταν πηγή χάους, πόνου και δυστυχίας.

Να θυμηθούμε πάντως ότι το Εθνικό Μέτωπο γεννήθηκε το '73 από το φασιστικό, ακροδεξιό,ξενοφοβικό, ρατσιστικό, αντισημτικό, ισλαμοφοβικό (και άλλα πολλά) Ordre Nouveau (Νέα Τάξη). Θα σας/μας οδηγήσει άραγε ο θυμός σας μέχρι εκεί...;

Σήμερα απευθύνομαι σε αυτούς που πιστεύουν ότι δεν υπάρχει απόλυτη αλήθεια... Στους οπαδούς του «ούτε... ούτε». Δεν υπάρχει τρίτη επιλογή. Η λευκή ψήφος δεν ήταν ποτέ τόσο μαύρη, δεν είναι μια ουδέτερη ψήφος, είναι μια ψήφος παραίτησης. Είναι μια αυτοκτονική ψήφος.

Σίγουρα είναι εύλογο να υπάρχει οργή σήμερα με τόση εμφανή απογοήτευση, όμως μην εγκαταλείπετε τη χώρα σας! Μην εγκαταλείπετε τα θεμέλια και τις αξίες της. Κάθε φορά που συμβαδίσαμε με τα άκρα στην ιστορία μας, ήρθαν τα χειρότερα.

Κάθε ένας έχει την ελευθερία επιλογής, δεν τίθεται αμφιβολία, αρκεί να έχουμε πλήρη συνείδηση της πράξης μας και να μη φτάσουμε να πούμε «δεν ήξερα», ή ακόμα χειρότερα, «αχ, μακάρι να το ήξερα».

Κάθε ένας λοιπόν έχει το μερίδιο ευθύνης του. Και κάποια μέρα θα χρειαστεί να λογοδοτήσουμε. Θα χρειαστεί να δούμε τα παιδιά μας κατάματα και να τους πούμε...τι; Ότι δεν ξέραμε...;

Όχι, αυτό ίσχυε παλιότερα. Σήμερα όλος ο κόσμος γνωρίζει. Θα είναι πολύ αργά για να το μετανιώσουμε την Κυριακή το βράδυ στις 20.01.

Ο πονοκέφαλος θα είναι φρικτός και ακόμα χειρότερα, θα έχουμε το συναίσθημα ότι αφήσαμε τα πράγματα να εξελιχθούν έτσι.

Ο Μολιέρος το είπε καλύτερα από κάθε άλλο: «Θα ήταν καλύτερα να συμμετέχεις από το να μην εκφράζεις καθόλου την εναντίωσή σου».

Το άρθρο δημοσιεύθηκε αρχικά στη HuffPost France και μεταφράστηκε στα ελληνικά.

Δημοφιλή