Η Καταιγίδα που ήρθε

Το 1918 ο μεγάλος Ελ. Βενιζέλος δεν δίστασε να αποστείλει από την κουρασμένη από τον πόλεμο και τον διχασμό Ελλάδα ένα ολόκληρο σώμα στρατού στην εκστρατεία που οργάνωνε, πάλι, η Γαλλία κατά των Μπολσεβίκων στην Κριμαία. Γνώριζε ο ηγέτης ότι μόνον έτσι η Ελλάδα θα μπορούσε να κερδίσει πολλά περισσότερα και κυρίως να σταθεροποιήσει την θέση της. Σήμερα αν η Ελλάδα δεν αδράξει αυτήν την ευκαιρία δεν θα μπορεί να αντιμετωπίσει μια Τουρκία που θα παζαρεύει για εμάς χωρίς εμάς.
ASSOCIATED PRESS

Η καταιγίδα ήρθε και ο πρώτος κεραυνός της έπεσε καταστρεπτικός στο ίδιο μας το σπίτι και στην λαμπερότερη πόλη της Ευρώπης. Αυτός ο κεραυνός ήταν το ηχηρό σήμα έναρξης για το τι θα επακολουθήσει στην Ευρώπη και την Μεσόγειο. Η Γαλλία επισήμως και μέσα στο πένθος πήρε τα όπλα κατά των βαρβάρων τζιχαντιστών. Στην έκτακτη σύνοδο των υπουργών εθνικής άμυνας των χώρων της ΕΕ η Γαλλία θέλει σε διμερές επίπεδο και «με όσα μέσα μπορεί ο καθένας» να έχει στήριξη από τις ευρωπαϊκές χώρες για τη μάχη κατά του Ισλαμικού Κράτους. «Είτε λαμβάνοντας μέρος στις επιχειρήσεις της Γαλλίας στη Συρία και στο Ιράκ, είτε βοηθώντας και παρέχοντας υποστήριξη για άλλες γαλλικές επιχειρήσεις», διευκρίνισε ο Γάλλος υπουργός Άμυνας. «Η Γαλλία δεν μπορεί να δράσει μόνη της σε αυτά τα μέρη», μας είπε ο Γάλλος υπουργός. Εδώ πρέπει να σημειώσουμε ότι οι λεπτομέρειες για το είδος της βοήθειας που θα παράσχει κάθε χώρα προς τη Γαλλία θα καθοριστεί από μια σειρά διμερών συνομιλιών μεταξύ των εθνικών κυβερνήσεων των κρατών μελών και της Γαλλίας.

Η Ελλάδα μέσα σε αυτήν την καταιγίδα βρίσκεται ακέφαλη, με άθλια οικονομικά, με την πλάτη στον τοίχο στις διπλωματικές αρένες, να έχει δεχτεί την μεγαλύτερη μετακίνηση πληθυσμών από τον Β΄ΠΠ ενώ η Τουρκία έχει καταφέρει το προηγούμενο διάστημα να εκμεταλλευτεί στο έπακρο τα δύο εκατομμύρια των προσφύγων που έχει στο έδαφος της και που θέλουν να περάσουν στην Ευρώπη, κατορθώνοντας με μεγάλο θράσος να συνομιλεί με την Γερμανία, που δρα αυτοβούλως για λογαριασμό όλης της ΕΕ. Θέτοντας με αυτό τον τρόπο στο τραπέζι το θέμα της ένταξης της, το Κυπριακό και το καθεστώς στο Αιγαίο. Με τον Ερντογάν πλήρως σταθεροποιημένο στο εσωτερικό προχωρεί στην εδραίωση της στο Αιγαίο αλλά κυρίως στην ανατολική Μεσόγειο. Όλα αυτά για να υπερκεράσει τις μεγάλες απώλειες που θα έχει στην ανατολή από την δημιουργία του Κουρδικού κράτους. Ας μην ξεχνάμε και την εμπρηστική δήλωση που έκανε πριν από λίγες μέρες και εν όψει της επίσκεψης του Α. Τσίπρα στην Άγκυρα ο Τούρκος Α/ΓΕΝ ναύαρχος Μποστάνογλου που είπε, μεταξύ άλλων, ότι αμφισβητεί τη Συνθήκη της Λωζάνης που «περιορίζει» τα δικαιώματα της Τουρκίας στο Αιγαίο όπως λέει ο ίδιος. Το μόνον που θα καταφέρει το ταξίδι του πρωθυπουργού στην Τουρκία είναι να πιστοποιήσει στην πιο ακατάλληλη συγκυρία το πόσο διπλωματικά απογυμνωμένη είναι η ακυβέρνητη Ελλάδα απέναντι σε μια Τουρκία που όλο ζητεί και περισσότερα ανταλλάγματα.

Πώς συνδυάζονται οι απαιτήσεις της Τουρκίας με τα γεγονότα στην Γαλλία;

Μέτα την επίθεση της Παρασκευής υπήρχε διάχυτη η εντύπωση ότι η Τουρκία που έως τότε στεκόταν παρά τω πλευρώ, ενίσχυε, τροφοδοτούσε και αγόραζε πετρέλαιο από το ΙΚ θα άλλαζε χάριν των ανταλλαγμάτων που θα της προσέφερε η ΕΕ, μέσω της Γερμανίας, και θα γινόταν το χρησιμότατο μακρύ χέρι της δύσης στη Μέση Ανατολή, με το αζημίωτο φυσικά.

Η Γαλλία όμως ζήτησε τη βοήθεια των χωρών της ΕΕ μαζί και της Ελλάδας. Αν η χώρα μας δεν θέλει να βρεθεί απομονωμένη και προ τετελεσμένων ζημιογόνων για αυτήν γεγονότων έχει μόνο μια επιλογή, να σταθεί δίπλα στη Γαλλία και να διαθέσει τις πολύτιμες βάσεις της, τα λιμάνια της, τα αεροδρόμια της ακόμα -στην έσχατη των περιπτώσεων- και τις λόγχες της.

Το 1918 ο μεγάλος Ελ. Βενιζέλος δεν δίστασε να αποστείλει από την κουρασμένη από τον πόλεμο και τον διχασμό Ελλάδα ένα ολόκληρο σώμα στρατού στην εκστρατεία που οργάνωνε, πάλι, η Γαλλία κατά των Μπολσεβίκων στην Κριμαία. Γνώριζε ο ηγέτης ότι μόνον έτσι η Ελλάδα θα μπορούσε να κερδίσει πολλά περισσότερα και κυρίως να σταθεροποιήσει την θέση της. Σήμερα αν η Ελλάδα δεν αδράξει αυτήν την ευκαιρία δεν θα μπορεί να αντιμετωπίσει μια Τουρκία που θα παζαρεύει για εμάς χωρίς εμάς.

Στο τραπέζι των διμερών συνομιλιών μεταξύ της Ελλάδας και της Γαλλίας που θα προηγηθούν θα πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι μπορούν να τεθούν και θέματα δημοσιονομικής φύσης, όπως η ελάφρυνση του χρέους. Σε μία τέτοια καταιγίδα και όταν η προσφορά μας είναι μεγάλη όλα παίζονται και όλα παζαρεύονται.

Στον πόλεμο αυτόν, όπως κάθε κράτος, έτσι και κάθε άνθρωπος έχει πάρει την θέση του. Μπορεί αν είναι ανόητος, να πιστεύει ότι θα διευθετηθεί η κατάσταση και ότι σήμερα αύριο θα βρεθεί κάποια λύση. Δυστυχώς πρώτα θα μιλήσουν οι βόμβες των βομβαρδιστικών και μετά θα ακουστούν οι λόγοι των διπλωματών. Έτσι όπως έχει διαμορφωθεί το τοπίο, η χώρα μας δεν έχει παρά να ακολουθήσει το παράδειγμα του 1918, αλλά τότε την Ελλάδα κυβερνούσε ο Ελ. Βενιζέλος και όχι οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ...

Δημοφιλή