Ο Τραμπ προσπαθεί να κυβερνήσει παρορμητικά, με ξεροκεφαλιές, σαν αντεκδίκηση, για κέρδος, με διάταγμα- λες και είναι κάποιος δικτάτορας. Αυτό δε δουλεύει και η κατάσταση φαίνεται να ξεφεύγει. Μόλις μετά από μία εβδομάδα!
Η απαγγελία κατηγορίας (κατά Τραμπ) κερδίζει έδαφος γιατί είναι ο μόνος τρόπος να τον ξεφορτωθούμε και γιατί οι Ρεπουμπλικάνοι ήδη τον εγκαταλείπουν μαζικά, αλλά και γιατί ο άνθρωπος είναι ψυχιατρικά ανίκανος να ελέγξει αν μια ενέργεια είναι ή όχι νόμιμη, πριν την πράξει.
Κερδίζει έδαφος γιατί είναι τόσο κραυγαλέα ξεκάθαρο ότι ο Τραμπ δεν κάνει για την ηγεσία της χώρας. Όσοι ώριμοι βρίσκονται στο περιβάλλον του, ακόμα και οι πιο πιστοί -στα όρια της δουλοπρέπειας- ξοδεύουν τον περισσότερο χρόνο τους προσπαθώντας να τον χαλιναγωγήσουν, αλλά είναι αδύνατο.
Τον υπόλοιπο χρόνο τους τον ξοδεύουν απαντώντας σε μανιασμένα τηλεφωνήματα Ρεπουμπλικανών αρχηγών, εκπροσώπων των επιχειρηματικών ελίτ και ηγετών ξένων χωρών. «Τι έκανε λέει, ο Τραμπ;» Ο καημένος ο προσωπάρχης της κυβέρνησης, ο Reince Priebus, έχει πλέον ανέβει την ιεραρχία, αλλά σίγουρα δεν είναι διασκεδαστικό.
Είναι άλλο πράγμα να ζεις στη δική σου πραγματικότητα όταν είσαι απλώς υποψήφιος και είναι όλα λόγια. Μπορείς να κοροϊδέψεις αρκετό κόσμο για αρκετό καιρό, ακόμα και να εκλεγείς. Όταν όμως προσπαθείς να κυβερνήσεις με αυτό τον τρόπο, η πραγματικότητα σε επαναφέρει σε τάξη.
Βήμα-βήμα, ο Τραμπ εξέδωσε παρορμητικά διατάγματα, μη ελεγμένα από νομικούς, από ειδικούς της κυβέρνησης ή από πολιτικό προσωπικό, ένδειξη περισσότερο ελλιπούς σοβαρής οργάνωσης. Και να που ετοιμάζεται να αναθεωρήσει, εξαιτίας της πίεσης του πολιτικού και νομικού κόσμου, αλλά και της πραγματικότητας.
Σε αντίθεση με τις δικτατορίες που θαυμάζει ο Τραμπ, το πλέγμα των συνταγματικών και πολιτικών κανόνων που έχουν οι ΗΠΑ ενάντια στην τυραννία, είναι ακόμα ισχυρό. Δέχεται κατά καιρούς χτυπήματα, αλλά είναι ισχυρό. Και όσο πιο απερίσκεπτη είναι η συμπεριφορά του Τραμπ, τόσο πιο πολύ ισχυροποιείται αυτό το πλέγμα.
Μόνο μέσα από την παρανοϊκή προσπάθειά του να απαγορεύσει επιλεκτικά την είσοδο σε πρόσφυγες (όχι όμως από χώρες που έχουν σχέση με την τρομοκρατία, όπως η Σαουδική Αραβία και η Αίγυπτος και όπου ο Τραμπ έχει επιχειρηματικά συμφέροντα) ανακάλυψε ο Τραμπ ότι το αμερικανικό σύστημα έχει δικαστήρια. Έχει δικαστήρια. Για φαντάσου...
Όσο πιο απρόβλεπτος γίνεται, τόσο λιγότερο δεκτικοί θα γίνονται οι συντηρητικοί δικαστές στις συνήθεις πολιτικές των Ρεπουμπλικανών, όπως έκαναν στο παρελθόν. Στοιχηματίζει κανείς ότι το Ανώτατο Δικαστήριο θα γίνει μαριονέτα στα χέρια του Τραμπ;
Την περασμένη εβδομάδα, γνωστοί και λιγότερο γνωστοί Ρεπουμπλικάνοι έσπευσαν να διαχωρίσουν τη θέση τους, όσον αφορά τον Πούτιν και να γελοιοποιήσουν το παλαβό αίτημά του Τραμπ για την έρευνα για την εκλογική απάτη.
Ρίχνουν τους τόνους σχετικά με το ότι καταστρέφουν το πρόγραμμα Ομπάμα (ObamaCare) προσπαθώντας να μην καταστραφούν ασθενείς ή οι ελπίδες των Ρεπουμπλικάνων για επανεκλογή. Είναι ένα πολύπλοκο ζήτημα και η λεπτότητα δεν είναι το δυνατό χαρτί του Τραμπ. Πολλοί ταυτίστηκαν με τον εκπρόσωπο της Καλιφόρνια Tom McClintock, όταν προειδοποίησε: «Θα πρέπει αν διασφαλίσουμε ότι είμαστε έτοιμοι να ζήσουμε με τα μέτρα που θα πάρουμε. Θα λέγεται Trumpcare, θα είναι αποκλειστικό δημιούργημα των Ρεπουμπλικάνων και θα κριθούμε για αυτό στις επόμενες εκλογές σε λιγότερο από δύο χρόνια».
Ο γερουσιαστής Lindsey Graham, προσπαθώντας να κοροϊδέψει τις παρανοϊκές συνήθειες του Τραμπ στο twitter, έκανε ένα tweet χαρακτηρίζοντας τον εμπορικό πόλεμο με το Μεξικό "mucho sad".
Το ίδιο το επιτελείο του Τραμπ θα πρέπει να τον σταματήσει από αυτή τη γελοία σταυροφορία εναντίον του Μεξικό και των Μεξικανών, στην οποία ο Τραμπ ωθεί τον Μεξικανό Πρόεδρο να ακυρώσει την επίσκεψή του τη μια μέρα, ενώ την επόμενη περνά μια ώρα στο τηλέφωνο προσπαθώντας να τον καλοπιάσει.
Ο Τραμπ πρότεινε να επαναφέρει τα βασανιστήρια, αλλά σημαντικές ηγετικές προσωπικότητες των Ρεπουμπλικάνων απομάκρυναν την ιδέα. Ο γερουσιαστής John Thune της Ντακότα, τρίτος τη τάξει Ρεπουμπλικάνος, είπε την Τετάρτη ότι η απαγόρευση των βασανιστηρίων αποτελεί πάγια νομολογία και οι Ρεπουμπλικάνοι στο Κογκρέσο θα ήταν αντίθετοι στην όποια επαναφορά. Ο ίδιος ο Υφυπουργός Άμυνας του Τραμπ έχει την ίδια άποψη. Αφού πρώτα ξεστόμισε απερίσκεπτα τη νέα πολιτική του για τα βασανιστήρια, ο Τραμπ στη συνέχεια άφησε την απόφαση στους συμβούλους της άμυνάς του.
Κι όλα αυτά σε μια εβδομάδα! Πλέον οι ομοσπονδιακοί δικαστές προσπαθούν να τον συγκρατήσουν.
Πριν δύο εβδομάδες, σε αυτή τη στήλη, βασισμένος σε ό,τι είδαμε στη διάρκεια της μετάβασης, έγραψα ένα κομμάτι καλώντας τους πολίτες να σχηματίσουν μια επιτροπή και να κάνουν μια καμπάνια, φτιάχνοντας ένα φάκελο για την απαγγελία κατηγορίας κατά του Τραμπ.
Από τότε, η οργάνωση Free Speech for People οργάνωσε μια παρόμοια εκστρατεία. Περίπου 400.000 άνθρωποι έχουν ήδη υπογράψει την αίτηση.
Η δικομματική οργάνωση Citizens for Responsibility and Ethics in Washington (CREW) έχει ξεκινήσει τη διεξαγωγή αναλυτικής έρευνας. Ομάδα επιφανών νομικών που σχετίζονται με την οργάνωση, κατέθεσαν μήνυση κατά του Τραμπ για παραβίαση της ρήτρας του Συντάγματος σχετικά με τις «απολαβές από ξένες χώρες», η οποία απαγορεύει στον Πρόεδρο να αποκτά όφελος από πράξεις ξένων κυβερνήσεων.
Υπάρχει ήδη μεγάλο πεδίο για την απαγγελία αυτής της κατηγορίας, όπως το ότι ο Τραμπ βάζει σε προτεραιότητα το συμφέρον των επιχειρήσεών του σε σχέση με αυτό της χώρας, καθώς και την παράξενη και ωφελιμιστική του συμμαχία με τον Βλαντιμίρ Πούτιν, που αγγίζει τα όρια της προδοσίας. Ένας λιγότερο γνωστός νόμος που ξεπερνά τη «ρήτρα απολαβών» είναι το STOCK Act του 2012, που απαγορεύει ρητά στον Πρόεδρο και σε άλλους αξιωματούχους την απόκτηση οφέλους από τη θέση του να έχει πρόσβαση σε εμπιστευτικές πληροφορίες.
Η απαγγελία κατηγορίας βέβαια είναι μια πολιτική, αλλά και μια νομική διαδικασία, κάτι που έγινε συνειδητά από τους Πατέρες του έθνους. Αλλά μόλις μια εβδομάδα μετά την ανάληψη της Προεδρίας, ο Τραμπ απομακρύνεται από το Σύνταγμα και οι σύμμαχοί του απομακρύνονται από τον ίδιο.
Παρά την τρομακτική παραξενιά του, οι Ρεπουμπλικάνοι στην αρχή πίστεψαν πως θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν τον Τραμπ για τους σκοπούς της παράταξης. Όμως από τη συμπάθεια προς τον Πούτιν μέχρι την επιθυμία του να ξεκινήσει έναν εμπορικό πόλεμο, δε μπορούμε να τον χαρακτηρίσουμε Ρεπουμπλικάνο. Δεν μπορούμε να φανταστούμε τον τρόμο που πρέπει να εκφράζουν κατ' ιδίαν τα στελέχη των Ρεπουμπλικάνων.
Το 1984 ο ψυχίατρος Otto Kernberg περιέγραψε μια ασθένεια γνωστή σαν «Κακοήθη Ναρκισσισμό». Σε αντίθεση με τον απλό ναρκισσισμό, ο «Κακοήθης Ναρκισσισμός» ήταν μια σοβαρή ασθένεια, που χαρακτηριζόταν από την έλλειψη συνείδησης, την παθολογική μεγαλομανία, τη δίψα για εξουσία και μια σαδιστική ικανοποίηση στη σκληρότητα.
Δεδομένου του κινδύνου για που αποτελεί για τη δημοκρατία και για τους Ρεπουμπλικάνους, η απαγγελία κατηγορίας κατά του Τραμπ είναι θέμα χρόνου. Η μόνη ερώτηση είναι πόσο σοβαρή καταστροφή αντιμετωπίζουν οι ΗΠΑ από δω και πέρα.
Ο Robert Kuttner είναι συγγραφέας του The American Prospect και καθηγητής στη Σχολή Heller του Πανεπιστημίου Brandeis. Το πιο πρόσφατο βιβλίο του είναι το Debtors' Prison: The Politics of Austerity Versus Possibility.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε αρχικά στη The Huffington Post και διασκευάστηκε για τη HuffPost Greece.