Και τώρα μπαίνουμε στην εποχή του «τρεχάτε ποδαράκια μου...» για τον ΣΥΡΙΖΑ. Η χώρα έχει πια αξιωματική αντιπολίτευση, η οποία θα συγκεντρωθεί στο ρόλο της σε σχέση με την κυβέρνηση κι όχι σε σχέση με τον εαυτό της. Φυσικά ίσως χρειαστεί κάποιος χρόνος να βρει τον βηματισμό της και να επαναπροσδιορίσει σαφώς την ταυτότητα και το στίγμα της αλλά αυτά θα γίνουν ταχύτατα, μιας και είναι κοινός τόπος πλέον ότι οι «καιροί ου μενετοί».
Πέρα απ' τα αυτονόητα όμως, η ΝΔ Μητσοτάκη, ίσως δυσκολέψει παραπάνω την κυβέρνηση απ' ότι μια ΝΔ Μεϊμαράκη, για έναν επιπλέον λόγο. Διότι βρισκόμαστε πλέον σ' ένα πολύ ενδιαφέρον μεταίχμιο, συλλογικής συνειδητοποίησης, του δικού μας λάθος τρόπου αντιμετώπισης των προβλημάτων μας. Ζούμε ήδη την διάψευση των προσδοκιών της «αντιμνημονιακής επαναστατικής κυβέρνησης του βουνού» και κατά συνέπεια την κατάρρευση του εθνολαϊκισμού. Τα ψέματα τέλειωσαν ήδη απ' την υπογραφή του τρίτου μνημονίου και μετά τη βαρυστομαχιά και τις σόδες, είναι πια καιρός να περάσουμε στην πέψη. Ο κόσμος έχει αρχίσει να κατανοεί ότι μαγικές λύσεις δεν υπάρχουν κι ότι κάθε φορά που οι αρχηγοί, αριστεροί και δεξιοί, που εξουσιοδοτούσε να μας λύσουν το πρόβλημα μέσω τσαμπουκά, το μόνο που κατάφερναν είναι να εισπράττουμε περισσότερες φάπες.
Ως εκ τούτου, ίσως ήρθε η ώρα του ορθολογισμού, της προσαρμογής, των μεταρρυθμίσεων, της ισχυροποίησης των θεσμών, της εφαρμογής αντιλαϊκιστικών πολιτικών κι όχι αντιλαϊκών. Αν δεν εναρμονιστούμε με την υπόλοιπη Ευρώπη, απλώς κινδυνεύουμε να μείνουμε απ' έξω, κι οι περισσότεροι πια καταλαβαίνουν τι ακριβώς σημαίνει το «απ' έξω» (να υποσημειώσω ότι ακόμα έχουμε capital controls;). Είναι προφανές απ' το τελευταίο εκλογικό αποτέλεσμα που άφησε τον Λαφαζάνη εκτός Βουλής και ξαναέκανε τον Τσίπρα κυβέρνηση. Το «απ' έξω» ο λαός δεν το ήθελε αλλά δεν κατανοούσε ότι και το μέσα στην Ευρώπη, με τους δικούς μας όρους, δεν γίνεται.
Αυτό είναι πια σαφές κι ο τρόπος για να βγούμε απ το αδιέξοδο ή τον φαύλο κύκλο της ύφεσης, είναι συγκεκριμένες αναπτυξιακές πολιτικές (στο συγκεκριμένο και δεδομένο, παγκόσμιο τραπεζοχρηματοπιστωτικό περιβάλλον), που επισημαίνονται και γίνονται κατανοητές, από όλο και περισσότερους πολίτες. Όπως γράφει κι ο Σημίτης στο άρθρο του στο Βήμα «Πραγματικοί αριθμοί, έωλες υποσχέσεις»* οι μεταρρυθμίσεις είναι εκ των ων ουκ άνευ.
Το πρόβλημα για την κυβέρνηση λοιπόν, είναι ακριβώς ότι ολ' αυτά τα εκφράζει απόλυτα κι αδιαπραγμάτευτα με τη ρητορεία του ο Κυριάκος.
Η σημειολογική αναφορά του, είναι όλα όσα αρνείται ιδεοληπτικά και πεισματικά να πράξει και να εφαρμόσει το δίδυμο Τσίπρα - Καμμένου, το οποίο -κι εδώ υπεισέρχεται ο λαϊκισμός- υπογράφοντας μνημόνιο, υποσχέθηκε ότι θα κάνει. Ο Κυριάκος δηλαδή, έρχεται στο σωστό χρόνο, τη σωστή στιγμή, να εκφράσει και να πει, όλα όσα χρειάζεται να γίνουν, όλα όσα οι πολίτες θέλουν ν' ακούσουν και
να κάνει, ώστε να βγούμε απ' τη στενωπό και την ύφεση, που μας έχει εξουθενώσει.
Το αν θα είναι απλώς υποσχέσεις, αν θα εξαπατήσει ξανά τον λαό, αν θα θέλει αλλά δε θα είναι ικανός να φέρει εις πέρας όσα επιθυμεί, αυτό δεν μπορεί να το ξέρει κανείς, παρά το μικρό δείγμα άσκησης πολιτικής που είδαμε, επί υπουργίας του. Όπως λέει κι ο ποιητής (Καβάφης) «Οι άνθρωποι γνωρίζουν τα γινόμενα. Τα μέλλοντα γνωρίζουν οι θεοί».
*«Ποιες μεταρρυθμίσεις; Είναι εκείνοι που δεν θέλουν να καταλάβουν ότι πρέπει να εξοβελιστεί κάθε απραξία και συστηματική αντίδραση στην ανάπτυξη των δυνατοτήτων της χώρας. Εκείνοι που θεωρούν φυσιολογικές συμπεριφορές πολιτικές και επιδιώξεις που στις κύριες χώρες της Ένωσης έχουν προ πολλού πάψει να υπάρχουν. Είναι φυσιολογικό υπουργός Γεωργίας, μόλις ψηφίστηκε με πρότασή του συγκεκριμένη νομοθεσία σε εκπλήρωση των διεθνών υποχρεώσεων της χώρας, να δηλώνει ότι δεν θα την εφαρμόσει; Ή μήπως χρειάζεται συζήτηση αν πρέπει ή όχι να καταργηθεί η πρακτική οι υπευθυνότητες στη διοίκηση να κατανέμονται ποσοστιαία ανάμεσα σε συνδικαλιστικές ή κομματικές παρατάξεις; Ή μήπως πρέπει να συνεχίσουμε να εξετάζουμε για μερικά χρόνια ακόμη αν αποτελεί μεταρρύθμιση ή όχι η αξιολόγηση και μείωση του αριθμού των εποπτευομένων από το Δημόσιο περίπου 1.800 νομικών προσώπων, η κατάργηση στο ελάχιστο των απαιτούμενων υπογραφών για ένα επίσημο έγγραφο ή ο περιορισμός των δικονομικών διατάξεων που επιτρέπουν στους δικηγόρους να διαιωνίζουν τις δίκες;»
Ο Σίλας Σεραφείμ παρουσιάζει την παράσταση «20 χρόνια stand-up comedy», κάθε Σάββατο βράδυ στο Tin Pan Alley.