Τέλη Αυγούστου και η ελληνική τηλεόραση κλυδωνίζεται. Αντίστροφη μέτρηση 90 ημερών όρισε η Κυβερνητική Εκπρόσωπος, Όλγα Γεροβασίλη, και το τηλεοπτικό τοπίο θα διαλευκανθεί από τα «βοθροκάναλα», όπως γενικευμένα κι άσεμνα τα χαρακτήρισε παλαιότερα ο αναπληρωτής Υπουργός Υγείας Παύλος Πολάκης. Έτσι, οι τηλεοπτικοί σταθμοί θα λιγοστέψουν, καθώς θα «μαυρίσουν» όσοι μετά από αυτή τη διαδικασία δεν αδειοδοτηθούν κι εκατοντάδες εργαζόμενοι θα βρεθούν στο κατώφλι της ανεργίας. Να σημειωθεί ότι το όλο εγχείρημα συντελείται σε χρόνο-ρεκόρ, με προχειρότητα τόσο για το τυπικό μέρος ( της κατάθεσης των εγγυητικών επιστολών)όσο και για το ηλεκτρονικό σύστημα, το οποίο δεν είναι διεθνώς πιστοποιημένο, αλλά και με γκρίνια. Σίγουρα, το επόμενα διάστημα η όλη διαδικασία θα κυμανθεί κάτω από εντάσεις, αντιπαραθέσεις και πολύκροτες λογομαχίες.
Οριστικά οχτώ υποψήφιοι καλούνται να αναμετρηθούν για τις τηλεοπτικές άδειες, καθώς ο κύριος Φίλιππος Βρυώνης, ο άνθρωπος που έδωσε τηλεοπτική στέγη στα υαλουρονικά με ρόδι ( ιδιοκτήτης του Ε) δεν κατάφερε να περάσει την εγγυητική του επιστολή, αφού είχε ισχύ μόλις 36 ημερών αντί 365 που προέβλεπε ο νόμος. Στον αντίποδα, κανονικά εντός διαγωνισμού αν και αουτσάιντερ μέχρι και την τελευταία στιγμή ο κ. Χρήστος Καλογρίτσας. Αναμένεται σκληρή μάχη μεταξύ μεγάλων οικογενειών (Βαρδινογιάννη-Κυριακού), αθλητικών παραγόντων κι επιχειρηματιών (Σαββίδης-Αλαφούζος-Μαρινάκης) αλλά και άλλων υποψηφίων που θα διεκδικήσουν μια θέση στο τηλεκοντρόλ.
Αντισυνταγματική και κατά συνέπεια αντιδημοκρατική χαρακτηρίζεται η συγκεκριμένη νομοθεσία της κυβέρνησης, καθώς αντίκειται στην πολυφωνία και στον πλουραλισμό. Η αντιπολίτευση υποστηρίζει ότι η κυβέρνηση χτίζει ένα φέουδο ενημέρωσης, το οποίο θα επιδοκιμάζει μηχανικά το έργο της και δε θα το κρίνουν αντικειμενικότροπα. Από την άλλη, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ακράδαντα πιστεύει ότι η συγκεκριμένη κίνηση καθίσταται ως ένα σθεναρό βήμα προς τη καταπολέμηση της πολύχρονης διαφθοράς, της παρανομίας αλλά και της ακατάπαυστης προπαγάνδας, καθώς θα κλείσουν οι σταθμοί που λειτουργούσαν χωρίς άδεια και αυτομάτως μετατρέπονταν σε φερέφωνα της εκάστοτε κυβέρνησης φοβούμενοι μην κοπεί το νήμα της τηλεοπτικής τους ζωής. Ακόμη, διατυπώνεται ότι η διαφημιστική πίτα των 200 εκατομμυρίων ευρώ αναλογεί επάξια σε τέσσερα κανάλια λαμβάνοντας το καθένα 50 εκατομμύρια. Το θέμα, όμως, είναι ότι η ελληνική τηλεόραση, πτωχαίνει.
Τίθεται, λοιπόν, το εξής δίλημμα: Προτιμάμε το υπάρχον τηλεοπτικό τοπίο της παρανομίας, των θαλασσοδανείων και της εκμετάλλευσης της ελληνικής οικονομίας για χάρη της διατήρησης της πολυφωνίας ή την τιμωρία του που ίσως συνεπάγεται πιθανούς μεροληψίας προς τη σημερινή κυβέρνηση; Το δίπολο τρομάζει όσο μένει μετέωρο.
Σίγουρα, πάντως, βαρύ πλήγμα θα υποστεί για άλλη μια φορά η μεσαία και κατώτερη κοινωνική τάξη, αφού εργαζόμενοι θα χάσουν τη δουλειά τους και θα αναζητήσουν κάπου αλλού την τύχη τους σε μια εποχή ακραίου και βάναυσου ανταγωνισμού. Οι «ισχυροί» θα παίξουν τα παιχνίδια τους, θα αναδείξουν την οικονομική δύναμη και το γόητρό τους και θα συνεχίσουν να συγκεντρώνουν πλούτο, όταν την ίδια στιγμή στην υπόλοιπη Ελλάδα η οικονομική ένδεια μεταμορφώνεται σε θεριό που κατατρώγει τις σάρκες μας.