Η πτήση διήρκησε 1 ώρα και 20 λεπτά. Ήταν η πρώτη φορά που ταξίδευα εκτός Ελλάδας. Η προσγείωση στο αεροδρόμιο με οδήγησε σε έναν νέο και άγνωστο κόσμο για μένα καθώς ήταν η πρώτη φορά που ταξίδευα στο εξωτερικό. Μία μεγάλη πινακίδα λουσμένη από φώς έγραφε "welcome to Istanbul". Μόλις είχα πατήσει το πόδι μου στην Κωνσταντινούπολη η οποία για χρόνια αποτελούσε πυρήνα του ελληνισμού και πρωτεύουσα της Βυζαντινής αυτοκρατορίας.
Σήμερα είναι το οικονομικό κέντρο της Τουρκίας. Με πληθυσμό 20 εκατομμυρίων κατοίκων περίπου συμπεριλαμβάνεται στις μεγαλύτερες πόλεις του κόσμου. Έχει όμως μία ιδιαιτερότητα, ουσιαστικά είναι δύο πόλεις καθώς τα στενά του Βοσπόρου χωρίζουν την πόλη στα δύο όπως διαχωρίζουν και την Ευρώπη και την Ασία. Μιλάμε δηλαδή για την Ευρωπαϊκή Κωνσταντινούπολη και για την Ασιατική.
Περπατώντας μέσα στον αερολιμένα προς τον απαραίτητο έλεγχο πριν την έξοδο διασταυρωνόσουν με εκατοντάδες κόσμου. Η πλειοψηφία αυτών σε μεγάλη μου έκπληξη δεν ήταν Τούρκοι αλλά Άραβες, Ευρωπαίοι, Κινέζοι, Ρώσοι και Αμερικάνοι. Βλέπετε το αεροδρόμιο Ataturk είναι σταυροδρόμι διεθνών πτήσεων ανά τον κόσμο. Όταν ολοκληρώθηκε ο απαραίτητος έλεγχος και μπήκε η σφραγίδα στο διαβατήριο ήμουν ελεύθερος να εισαχθώ στην Τουρκία και στην Κωνσταντινούπολη. Το πρώτο πράγμα πριν την έξοδο από το αεροδρόμιο ήταν η απαραίτητη μετατροπή του συναλάγματος από Ευρώ σε Τούρκικη Λίρα. Έπειτα άρχισα να ψάχνω το μετρό για να πάω στο ξενοδοχείο, δυστυχώς ήταν ήδη μεσάνυχτα και πριν λίγο είχε κλείσει. Μίλησα με έναν αεροσυνοδό τούρκο και με συμβούλεψε να πάρω το λεωφορείο Havatas το οποίο σε αφήνει στην Taksim. Επιβιβάστηκα στο λεωφορείο και μετά από 45 λεπτά έφτασα στην Taksim.
Στην διαδρομή εντυπωσιάστηκα από τους μεγάλους δρόμους, την καθαριότητα καθώς και την δενδροφύτευση κατά μήκος του δρόμου. Η άφιξη στο ξενοδοχείο με οδήγησε σε ένα ζεστό ντους και έπειτα στο κρεβάτι όπου ο ύπνος δεν άργησε να με πάρει.
