Ειλικρινά δε μπορώ να διανοηθώ όχι πώς θα φτάσουμε σε οριστική λύση των προβλημάτων της χώρας μας και του λαού αλλά έστω, απλώς, σε μια καλύτερη κατάσταση που θα εγγυάται κάποιο μέλλον. Αδυνατώ να πιστέψω αυτά που διαβάζω, αν και τα διαβάζω σε σοβαρά Μ.Μ.Ε., και αδυνατώ να σχεδιάσω όχι το μέλλον, ούτε καν την ερχόμενη εβδομάδα. Εσείς τα διαβάσατε; Ότι δηλαδή «Στα 93,935 δισ. ευρώ αναρριχήθηκαν οι ληξιπρόθεσμες οφειλές προς την εφορία τον Οκτώβριο, σημειώνοντας αύξηση σχεδόν 1,4 δισ. ευρώ σε σχέση με το Σεπτέμβριο».
Και ότι « Μέσα στο πρώτο δεκάμηνο του 2016 δεν έχουν πληρωθεί φόροι 11,738 δισ. ευρώ, δηλαδή δημιουργούνται φέσια περισσότερο από 1 δισ. ευρώ μηνιαίως. Και παράλληλα ότι οι παλαιές ληξιπρόθεσμες οφειλές, ήτοι όσες δημιουργήθηκαν πριν από την 1η Ιανουαρίου 2016 διαμορφώθηκαν στα τέλη Οκτωβρίου 2016 σε 82,18 δισ. ευρώ».
Τα διαβάσατε; Υπολογίσατε τα χρεωστούμενα; Μπορείτε να φανταστείτε καν τα ποσά, σε σχέση με τα 600, 1.000, 1.500 ευρώ που παίρνετε εσείς ή -έστω- τις 4-5 χιλιάδες ευρώ που παίρνουν οι βουλευτές και οι υπουργοί ή -άντε να φτάσουμε κι εκεί- τα δεκαχίλιαρα και τα εικοσαχίλιαρα κάποιων tv stars που σήμερα απλώς «πουλάνε» προϊόντα από την τηλεόραση ή ακόμα τα κέρδη των μεγάλων επιχειρήσεων;
Και πώς να βρεθούν τα υπόλοιπα που χρωστάμε όταν σύμφωνα με τα στοιχεία της Γενικής Γραμματείας Δημοσίων Εσόδων η εφορία στα τέλη Οκτωβρίου είχε επιβάλει μέτρα αναγκαστικής είσπραξης, δηλαδή κατασχέσεις, δεσμεύσεις περιουσιακών στοιχείων και πλειστηριασμούς σε 803.803 φορολογούμενους ή σε περίπου στο 50% των οφειλετών στους οποίους έχει τη δυνατότητα να επιδιώξει αναγκαστική είσπραξη της οφειλής;
Και κάτι τελευταίο: βάσει των ίδιων στοιχείων 4.304.752 φορολογούμενοι τον Οκτώβριο αδυνατούσαν να πληρώσουν εμπρόθεσμα τις υποχρεώσεις τους στην εφορία. Κι όταν λέμε «ληξιπρόθεσμες οφειλές» εννοούμε απλώς, ανεξαρτήτως αιτίας... φέσια.
Ποιος μπορεί να μου δώσει να καταλάβω όλο αυτό το περίπλοκο «κουβάρι» το οποίο αν δεν ξετυλιχτεί, δεν υπάρχει ούτε μία πιθανότητα στο εκατομμύριο να «ξαναπάρει μπροστά» το κράτος;
Τα στοιχεία της Γενικής Γραμματείας Δημοσίων Εσόδων αποκαλύπτουν πως- ένα παράδειγμα δίνω- έως τα τέλη Απριλίου ήταν σε εξέλιξη 772 πλήρεις και 182 μερικοί έλεγχοι της φορολογικής διοίκησης σε μεγάλες επιχειρήσεις. Συνολικά στο πρώτο τετράμηνο εισπράχθηκαν από πλήρεις και μερικούς ελέγχους σε μεγάλες επιχειρήσεις 112 εκατ. ευρώ από φόρους και πρόστιμα, έναντι στόχου 400 εκατ. ευρώ.
Ποιος έχει και δεν πληρώνει; Γιατί αυτοί που δεν έχουν, δικαιολογούνται. Αλλά αυτοί που έχουν; Ισχύει ότι δεν πληρώνουν ούτε τα ρυθμισμένα χρέη οι οφειλέτες; Ισχύει ότι το -ας πούμε- κίνημα «δεν πληρώνω φόρους στο δημόσιο» έχει «έδρα» στα βόρεια Προάστια της Αθήνας; Ισχύει ότι παρά τις απειλές για συλλήψεις και κατασχέσεις μεγαλόσχημων, τα χρέη στις ΔΟΥ των VIP φορολογουμένων μένουν απλήρωτα;
Και κάτι απίστευτο: ισχύει ότι οι οικονομικά ασθενέστεροι που ζουν στις υποβαθμισμένες γειτονιές και περιοχές της χώρας, καταφέρνουν να σηκώνουν ίδια ή και μεγαλύτερα (αναλογικά) βάρη, που τους φορτώνει η εφορία; Ισχύει ότι τελικά είναι οι οικονομικά «αδύναμοι» που σπεύδουν συνήθως να πληρώνουν τα χρέη τους στο δημόσιο, παρά οι πλούσιοι; Ισχύει ότι οι 28 μεγαλύτερες ΔΟΥ της χώρας είχαν στόχο να εισπράξουν συνολικά 709 εκατ. από τα 56,6 δισ. ληξιπρόθεσμα χρέη, αλλά τελικώς στα κρατικά ταμεία έφτασαν 398 εκατομμύρια, με ποσοστό εισπραξιμότητος χρεών 58,1% έναντι του ετήσιου στόχου τους;
Γιατί αν ισχύουν τέτοια πράγματα, είναι λογικό που έχουμε φτάσει εκεί που έχουμε φτάσει και πως όλοι όσοι δεν πληρώνουν από άποψη είναι «άρχοντες». Και έτσι περιμένουμε να μας μειώσουν το Δημόσιο Χρέος;
Τι να περιμένει ο απλός - συνήθως ανασφάλιστος- εργαζόμενος των 400 - 500 ευρώ , ο φοιτητής που «ετοιμάζεται» να «βγει» στην αγορά εργασίας, ο «υπαλληλάκος», ο νέος επιστήμονας, ο μικροσυνταξιούχος, οι χιλιάδες καθαρίστριες της «μαύρης εργασίας» , οι χιλιάδες σερβιτόροι και σερβιτόρες, οι χιλιάδες ανειδίκευτοι εργάτες του μεροκάματου και - κυρίως- ο άνεργος;
Όλα αυτά που αναφέρω δεν ανάγονται φυσικά στα 90 δισεκατομμύρια ληξιπρόθεσμων οφειλών. Γιατί αυτά τα 90 δισεκατομμύρια τα χρωστάνε άνθρωποι που ήδη βρίσκονται μέσα στον «Κύκλο Εργασίας», οι Δημόσιοι Υπάλληλοι, οι μικροεπιχειρήσεις, οι ασφαλιστικές εταιρείες, οι εταιρείες ανταλλακτικών αυτοκινήτων, οι αγροτικοί συνεταιρισμοί, οι μικροκτηματίες και μικροκτηνοτρόφοι, τα καταστήματα ρούχων και παπουτσιών, οι περιπτεράδες, τα πλυντήρια και τα σιδερωτήρια, ουφ, κουράστηκα.
Καλά Χριστούγεννα όμως. Ας αναπνεύσουμε βαθιά κι ας ξανατροφοδοτήσουμε την όποια ελπίδα υπάρχει ακόμα μέσα μας. Έστω κι αν η «επανάληψη είναι μήτηρ μαθήσεως», τα έχουμε επαναλάβει τόσες και τόσες και τόσες φορές που δεν ωφελεί. Τι ωφελεί; Το ψάχνω. Κι όταν το βρω, τα ξαναλέμε.