Ανακυκλώνοντας μαχητικά αεροσκάφη σε ανοιχτήρια

Ήταν ένα καλοκαιρινό απόγευμα Παρασκευής του 2015 και περπατούσα με τον πατέρα μου, που είναι πιλότος της πολεμικής αεροπορίας, σε μια ελληνική αεροπορική βάση. Εκεί, παραμερισμένα σε μια μεριά βρισκόντουσαν παλιά τμήματα αεροσκαφών ως άχρηστο υλικό. Το γυαλιστερό τους μέταλλο έπαιζε με τον καλοκαιρινό ήλιο. Τα πλησίασα και τα περιεργάστηκα γεμάτος περιέργεια και δέος. Συζητώντας με τον πατέρα μου για την ιστορία τους, συνδυάστηκαν στο μυαλό μου δύο πράγματα: Πρώτον, η συναισθηματική τους αξία, την οποία εκτίμησα γνωρίζοντας από πρώτο χέρι τις ιστορίες που διαδραματίζονται καθημερινά στους ελληνικούς ουρανούς και τον ρόλο των Ελλήνων πιλότων σε αυτές και δεύτερον, η μεγάλη τους αντικειμενική αξία.
jetk

Βρισκόμενος καθημερινά αντιμέτωπος με την ελληνική πραγματικότητα και ακούγοντας ασταμάτητα για μνημόνια, αξιολογήσεις, ανεργία, περικοπές κι ένα σωρό άλλα παρόμοια που συνδέονται εύκολα μόνο με το άγχος και την ανασφάλεια, ένιωθα διχασμένος. Ήθελα εδώ και πέντε χρόνια να ξεκινήσω να δραστηριοποιούμαι επιχειρηματικά, να δοκιμάσω τις όποιες ικανότητές μου και τις ιδέες μου απέναντι σε πραγματικούς επενδυτές και αγορές. Από τη μια λοιπόν, μετά από ένα ταξίδι που πήγα στη Silicon Valley, ονειρευόμουν το τέλειο επιχειρηματικό περιβάλλον, ένα μέρος στο οποίο οι ιδέες που γίνονται εταιρίες φυτρώνουν όπως τα αγριόχορτα ανάμεσα στις πατάτες του παππού μου! Από την άλλη όμως, καταλάβαινα πως αν όλοι σκεφτόμαστε έτσι, στην Ελλάδα στο τέλος θα έμεναν μόνο συνταξιούχοι, και μάλιστα χωρίς σύνταξη!

Με αυτό λοιπόν το άρθρο θέλω να μοιραστώ μαζί σας έναν τρόπο και μια ιδέα που τελικά υλοποιήσαμε μαζί με κάποιους άλλους φοιτητές και φίλους η οποία τουλάχιστον προς το παρόν, μοιάζει να αποδεικνύει πως ακόμα και σήμερα, με την κατάσταση που επικρατεί στην χώρα μας, μπορούμε να καινοτομήσουμε και να δημιουργήσουμε 100% ελληνικά!

Η επιχειρηματική μας προσπάθεις ονομάζεται Jetk και τιτλοφορείται ως αναβαθμιστική ανακύκλωση πτερυγίων από κινητήρες μαχητικών αεροσκαφών. Έχουμε πάρει πτερύγια από κινητήρες μαχητικών αεροσκαφών και μέσω χάραξης με laser και μηχανουργικής κατεργασίας με CNC τα μετασχηματίζουμε σε μπρελόκ, ανοιχτήρια και διακοσμητικά γραφείου. Τα πτερύγια είναι φτιαγμένα από υπερ-κράματα Τιτανίου και κουβαλούν ιστορίες από πραγματικές αποστολές, πτήσεις και αναχαιτίσεις πάνω από το Αιγαίο. Υπό άλλες συνθήκες και αν δεν είχαμε παρέμβει εμείς στη διαδρομή τους, τα υλικά αυτά θα κατέληγαν σε χυτήρια του εξωτερικού για να ανακυκλωθούν και να επανεισαχθούν στη βαριά βιομηχανία της Ευρώπης με διάφορους τρόπους, αλλά στην προκειμένη περίπτωση τα περιμένει ένα τελείως διαφορετικό μέλλον.

Ας πάρουμε όμως την ιστορία της Jetk από την ημέρα της γεννήσεώς της. Ήταν ένα καλοκαιρινό απόγευμα Παρασκευής του 2015 και περπατούσα με τον πατέρα μου, που είναι πιλότος της πολεμικής αεροπορίας, σε μια ελληνική αεροπορική βάση. Εκεί, παραμερισμένα σε μια μεριά βρισκόντουσαν παλιά τμήματα αεροσκαφών ως άχρηστο υλικό. Το γυαλιστερό τους μέταλλο έπαιζε με τον καλοκαιρινό ήλιο. Τα πλησίασα και τα περιεργάστηκα γεμάτος περιέργεια και δέος. Συζητώντας με τον πατέρα μου για την ιστορία τους, συνδυάστηκαν στο μυαλό μου δύο πράγματα: Πρώτον, η συναισθηματική τους αξία, την οποία εκτίμησα γνωρίζοντας από πρώτο χέρι τις ιστορίες που διαδραματίζονται καθημερινά στους ελληνικούς ουρανούς και τον ρόλο των Ελλήνων πιλότων σε αυτές και δεύτερον, η μεγάλη τους αντικειμενική αξία, την οποία εκτίμησα ως απόφοιτος της Σχολής Εμποροπλοιάρχων Ασπροπύργου και τώρα φοιτητής στους Ναυπηγούς του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου. Θεώρησα λοιπόν, ότι το τέλος που τα περίμενε ήταν πολύ άδοξο και στενάχωρο. Τέτοιο μέταλλο, τόσες πτήσεις, τόσο πάθος, τόσες ιστορίες... να λιώσουν όλα σε ένα χυτήριο κάπου στη Γερμανία και να χαθούν για πάντα;

Αφού αποχαρακτηρίστηκαν από στρατιωτικό υλικό, τα αγοράσαμε και ξεκινήσαμε με μια ομάδα φίλων να αναπτύσσουμε το προϊόν μας. Για δυο ολόκληρα χρόνια φτιάχναμε πρωτότυπα, παλεύαμε με την ελληνική καθημερινότητα της κρίσης, δουλεύαμε στο σχέδιο δράσης μας και ταυτόχρονα προσπαθούσαμε να είμαστε συνεπείς και στις φοιτητικές μας υποχρεώσεις. Αρχικά, μέχρι η ιδέα μας να ωριμάσει, δουλεύαμε στα γκαράζ των σπιτιών μας, με συμβατικά εργαλεία και σχέδια σε χαρτοπετσέτες. Όταν τα σχέδια τελειοποιήθηκαν, ξεκινήσαμε να αναζητούμε συνεργάτες για την κατασκευή των τελικών πρωτοτύπων και για την δοκιμή της γραμμής παραγωγής που είχαμε σχεδιάσει. Δεν ήταν εύκολο, αρκετές φορές μπήκαμε στον πειρασμό να συνεργαστούμε με εταιρίες του εξωτερικού αλλά θέλαμε να αποδείξουμε στον εαυτό μας και στους φίλους μας ότι η χώρα μας έχει ακόμα ευκαιρίες, και μάλιστα ελληνικές!

Με την βοήθεια του Indiegogo, μιας πλατφόρμας διαδικτυακής μικροχρηματοδότησης παγκόσμιου βεληνεκούς, στην οποία και ανεβάσαμε το project μας πριν από λίγες μέρες, βγάλαμε το καινοτόμο μας προϊόν με τον εμπνευστικό του χαρακτήρα στην ελληνική αλλά και την παγκόσμια αγορά. Η κίνηση στην σελίδα μας στο Indiegogo είναι τεράστια και παρόλο που ακόμα δεν μπορούμε να χαρακτηρίσουμε την προσπάθειά μας ως 100% επιτυχημένη, αυτό που μπορούμε με σιγουριά να πούμε είναι το ότι γίνεται. Στην Ελλάδα, σήμερα, σαν φοιτητής ή όχι, γίνεται να κάνεις κάτι καινοτόμο, δημιουργικό και ελληνικό ακόμα και χωρίς αρχικά κεφάλαια και επενδυτές.

Μπορείτε να δείτε το βίντεο της καμπάνιας εδώ για να πειστείτε και μόνοι σας.

Θέλω να κλείσω με το εξής μήνυμα: Σκεπτόμαστε, τολμάμε, καινοτομούμε, δημιουργούμε και μάλιστα ελληνικά!