Τι μας άρεσε στην Εξποτρόφ 2017

Λίγο πιο πάνω από την Ίο βρίσκονται οι μικρές Κυκλάδες. Και να που οι αδελφοί Κωβαίου, γιοι της κυρά-Ποθητής, της πιό cult ταβέρνας της Σχοινούσας που παράγουν φάβα ντόπια. Ποιότητα εξαίρετη, κτυπάν στα ίσα την φάβα της Σαντορίνης και οι συσκευασίες τους ακόμα καλύτερες. Μαγειρεμένη την φάβα της Σχοινούσας θα την βρείτε στο Μπαλκόνι των Κυκλάδων και βέβαια την χρησιμοποιούν και οι Λιάκοι στο Basegrill και στον Τραβόλτα!
Giorgos Pittas

Έχουν πληθύνει οι εκθέσεις Τροφίμων και Ποτών, τόσο στην Αθήνα όσο και στην υπόλοιπη Ελλάδα, αποτέλεσμα της κινητικότητας ενός από τους πιo δυναμικούς κλάδους της eλληνικής Οικονομίας. Ο Αγροδιατροφικός τομέας εκτός του όγκου του έχει το χαρακτηριστικό της μεγάλης διασποράς. Τοπικά ελληνικά προϊόντα μπορεί να παράξει κάθε τόπος, αρκεί να αξιολογήσει τα συγκριτικά του πλεονεκτήματα και να στρωθεί στη δουλειά! Στην 4η Εξποτρόφ που έγινε στις 27-30 Γενάρη στο γήπεδο ξιφασκίας στο Ελληνικό, είδαμε χάρη στις πρωτοβουλίες των περιφερειών που νοίκιασαν μέγαλα περίπτερα για τους παραγωγούς των περιοχών τους -υπήρχαν και αρκετοί μεμονωμένοι εκθέτες- προϊόντα από όλη σχεδόν την Ελλάδα. Συνάντησα και πολλούς φίλους παραγωγούς και μαγείρους και χάρηκα που τους είδα να προκόβουν και να αισιοδοξούν για το μέλλον.

Ξεκινάμε την περιήγηση από την πιό παλιά μου ανάμνηση, το τυροκομείο της Ίου. Θυμάμαι σαν τώρα, πάνε πάνω από 10 χρόνια, όταν ο δήμαρχος του νησιού Γιώργος Πουσαίος έφτιαχνε με όνειρα πολλά το Δημοτικό Τυροκομείο και δοκιμάζαμε το νιώτικο και το απίθανο σκοτύρι. Οι καιροί πέρασαν, έφυγε από το νησί ο δήμαρχος κι ο Συνεταιρισμός πήρε την κάτω βόλτα. Ευτυχώς βρέθηκε τρόπος, ιδιωτικοποιήθηκε και τώρα βρίσκεται σε καλά χέρια. Η ονομασία του Τυροκομείο Νιώτικο. Τα τυριά μετά από μια κοιλιά ξαναβρήκαν τον εαυτό τους και απογειώθηκαν. Απόλαυσα το αγαπημένο μου σκοτύρι (λευκό πικάντικο τυρί, συνδιασμός μυζήθρας και κεφαλοτυριού, κρεμώδες ζυμωμένο με θρούμπι) και βέβαια την τριλογία του Ομήρου ( από τον συνδιασμο τριών γαλάτων -αιγοπρόβειου και γελαδινού-) ενός υπόγλυκου μεστού υμίσκληρου τυριού με αρωματική γεύση. Και βέβαια χάρηκα την 15χρονη Έλενα, την πιό νέα τυροκόμου του νησιού!

Λίγο πιο πάνω από την Ίο βρίσκονται οι μικρές Κυκλάδες. Και να που οι αδελφοί Κωβαίου, γιοί της κυρά-Ποθητής, της πιό cult ταβέρνας της Σχοινούσας που παράγουν φάβα ντόπια. Ποιότητα εξαίρετη, κτυπάν στα ίσα την φάβα της Σαντορίνης και οι συσκευασίες τους ακόμα καλύτερες. Μαγειρεμένη την φάβα της Σχοινούσας θα την βρείτε στο Μπαλκόνι των Κυκλάδων και βέβαια την χρησιμοποιούν και οι Λιάκοι στο Basegrill και στον Τραβόλτα!

Πάμε βορειότερα και φτάνουμε Χίο, στα παραδοσιακά εδέσματα Citrus. Στον Κάμπο σ΄ένα εντυπωσιακό αρχοντικό φωλιάζει το εργαστήρι μιας πολύ δυναμικής επιχειρησης. Επισκέψιμη η βιοτεχνία όπως και το κτήμα και το Μουσείο το Citrus Memories, που δημιουργήθηκε με σκοπό την ανάδειξη και την προβολή της ιστορίας, της καλλιέργειας, της συλλογής και της διακίνησης των εσπεριδοειδών της Χίου και ειδικά των μοναδικών μανταρινιών του Κάμπου. Το εγχείρημα του Μουσείου είχε τεράστια επιτυχία, μάλιστα έγινε ο τρίτος σε σειρά επισκέψιμος χώρος της Χίου. Και όχι άδικα, γιατί το κτήμα Citrus εκτός της προβολής των ντοκουμέντων της ιστορίας των εσπεριδοειδών του Κάμπου, ουσιαστικά είναι το μοναδικό κτήμα στο Κάμπο που είναι επισκέψιμο. Από προϊόντα του περιπτέρου στην Εξποτρόφ, υπήρχε μιά μεγάλη γκάμα, όπως εγώ λατρεύω τα λουκούμια πορτοκάλι -που φτιάχνονταν επιτόπου- και το γλυκό μανταρίνι.

Μετά το κλείσιμο του θρυλικού τυροκομείου της ΝΕΟΣΥΡ ο φόβος για την απώλεια της συριανής παράδοσης στην τυροκομία ήταν μεγάλος. Ευτυχώς δυο μονάδες από τυροκόμους που προερχονταν από το διαλυμένο συνεταιρισμό επιχειρούν να σταθούν στο ύψος του. Η μεγαλύτερη από τις δύο είναι των αδελφών Στέφανου και Κώστα Βακόνδιο, οι οποίοι ασχολούνται με την κτηνοτροφία και την παραγωγή γάλακτος από το 1996. Στο σύγχρονο τυροκομείο τους παράγουν το κύριο προϊόν της επιχείρησης, το περίφημο τυρί ΠΟΠ Σαν Μιχάλη, γραβιέρα Σύρου, ανθότυρο, γροθοτυράκι (τοπικό φρέσκο τυρί που παίρνει το όνομά του από το στρογγυλό σχήμα του) καθώς και γιαούρτι αγελαδινό και πρόβειο. Τελευταίο τους απόκτημα το τρίπτυχο, ένα κίτρινο σκληρό τυρί από τρία γάλα κι αυτό!

Κι αν τα προηγούμενα προϊόντα προέρχονται από γνωστούς λόγω του Τουρισμού προορισμούς, το Δικότυλο προέρχεται από έναν τόπο σχεδόν άγνωστο στο ευρύ κοινό. Κι όμως ο τόπος αυτός, το οροπέδιο του Φενεού, στην Κορινθία είναι από τους προικισμένους της Ελλάδας. Βρίσκεται σε υψόμετρο 900 μέτρων και περιστοιχίζεται από τα βουνά της Ζήρειας και του Χελμού. Αρδεύεται από τα άφθονα νερά των ποταμών του, του Όλβιου και του Δόξα, και διακρίνεται για το μικροκλίμα του που το καθιστά ξεχωριστό για την φυσική ευφορία και γονιμότητά του. Οι κάτοικοί του δεν εγκατάλειψαν ποτέ την πλούσια γη του τόπου τους και την καλλιεργούν με αγάπη και μεράκι. Κι αυτή τους το ανταποδίδει με γενναιοδωρία. Τα ονομαστά για την πλούσια γεύση και νοστιμάδα τους όσπρια Φενεού (Φασόλια Βανίλιες Φενεού-προϊόν ΠΓΕ, Φάβα Φενεού-προϊόν ΠΓΕ) αποτελούν μεγάλο κομμάτι της παραγωγής. Το Δικότυλον είναι ο καλύτερος εκπρόσωπος αυτής της προσπάθειας.

Νοτιότερα του Χελμού βρίσκεται το πιο ψηλό και όμορφο βουνό της Πελοποννήσου, ο Ταΰγετος. Εκεί ψηλά στο Καστόρι, μπορεί κανείς να γνωρίσει την ομορφιά του βουνού και βέβαια τον Γιάννη Γεροντίδη, έναν σεμνό και πολύ δημιουργικό άνθρωπο σε μια νοικοκυρεμένη μονάδα-πρότυπο και βέβαια να δοκιμάσει τα προϊόντα του. Και, ενώ ο μεγαλύτερος όγκος της πεστροφοπαραγωγής προέρχεται από την Ήπειρο, το πιο γνωστό προϊόν στην αγορά σήμερα είναι η πέστροφα G-fish του Γεροντίδη. Και κάθε χρόνο ο Γιάννης θα μας εκπλήσσει με τα νέα του προϊόντα που αδιάκοπα δημιουργεί!

Από μια καθώς πρέπει έκθεση γαστρονομίας και τροφίμων δεν μπορεί να λείπουν τα φαγάκια. Εδώ λοιπόν μιά σειρά από καταξιωμένους σεφ δημιούργησαν λιμπιστικά μαγειρέματα. Νίκος Κουκιάσας, Ευαγγελία Φωτεινιά, Μαρία Ρηγούτσου και Ευριπίδης Γκόγκος.

Στη Μύκονο, τα τελευταία χρόνια στις επιχειρήσεις εστίασης, διακρίνεται μια δειλή τάση να ξεφύγουν από τον κοσμοπολίτικο και κυρίως διεθνή προσανατολισμό τους (γιαπωνέζικη, γαλλική, ιταλική κουζίνα) και να αναπτύξουν μια κουζίνα που να χρησιμοποιεί τoπικά ελληνικά προϊόντα και ανανεωμένες ελληνικές συνταγές. Ηγέτης αυτής της τάσης είναι ο Παναγιώτης Μενάρδος με το εστιατόριο m-eating, όπου μετά από έξι χρόνια λειτουργίας καθιερώθηκε για τα καλά στις κορφές του γαστρονομικού γαλαξία της Μυκόνου, εκεί όπου πολλοί «πετυχημένοι» πέρασαν σαν διάττοντες αστέρες. Στην Εξποτρόφ ο Παναγιώτης μας μαγείρεψε πίτες με φύλλο που άνοιξε ο ίδιος!

Κι η πανέμορφη βόλτα μας τελείωσε με υπέροχα θαλασσινά!

Δείτε περισσότερα στη σελίδα του greekgastronomyguide.gr