Η Παγκόσμια Διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για το κλίμα έχει ήδη ξεκινήσει. Ένα παγκόσμιο γεγονός λαμβάνει χώρα αυτές τις μέρες στο Παρίσι, όπου συναντώνται περίπου 150 ηγέτες χωρών και καλούνται, μετά από 20 ετήσιες Διασκέψεις, να δεσμευτούν ρητά για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής σ' έναν πλανήτη που υπερθερμαίνεται ραγδαία.
Σε αυτό το πλαίσιο, καλούνται να υιοθετήσουν, όχι προαιρετικά και εθελοντικά, αλλά απολύτως δεσμευτικά, νομικά μέτρα για τον περιορισμό των αερίων που συμβάλλουν στο φαινόμενο του θερμοκηπίου και να περιορίσουν την αύξηση της θερμοκρασίας της γης κάτω από τους 2ο C έως το τέλος του αιώνα (σε σύγκριση με την προβιομηχανική εποχή). Επομένως:
Α. Οι χώρες με τις υψηλότερες εκπομπές ρύπων απαιτείται να δεσμευτούν και να πρωτοστατήσουν στην αλλαγή του οικονομικού μοντέλου ανάπτυξης και στην ενίσχυση της ενεργειακής μετάβασης με συγκεκριμένους στόχους και επενδύσεις. Οι τεχνολογικές εξελίξεις προχωρούν γρήγορα αλλά δυστυχώς τα κράτη εμφανίζονται απροετοίμαστα για την αντίστοιχη νομική, θεσμική, πολιτική μετάβαση, η οποία θα πλαισιώσει την ενεργειακή. Και βέβαια, είναι πασιφανές ότι με αυτό τον τρόπο επωφελούνται τα διεθνή ισχυρότατα δίκτυα παραγωγής, επεξεργασίας και πώλησης των ορυκτών καυσίμων.
Β. Παράλληλα με την απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα επιβάλλεται η ενίσχυση της διείσδυσης σε Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (ΑΠΕ), καθώς και η υιοθέτηση και η εφαρμογή προγραμμάτων εξοικονόμησης ενέργειας σε τοπικό, εθνικό και περιφερειακό επίπεδο, με την έντονη περιβαλλοντική ευαισθητοποίηση/εκπαίδευση των πολιτών και των ομάδων στόχων. Ενδεικτικά αναφέρεται το ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου προς τη Διάσκεψη για την Κλιματική Αλλαγή στο Παρίσι, σύμφωνα με το οποίο ο στόχος είναι 30% ανανεώσιμες πηγές ενέργειας μέχρι το 2030 και μείωση κατά 40% των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου, σε σύγκριση με τα επίπεδα του 1990.
Γ. Επανασχεδιασμό του καθεστώτος του διεθνούς εμπορίου και πάγωμα ή/και κατάργηση συμφωνιών, οι οποίες περιορίζουν την τοπική παραγωγή και ενθαρρύνουν κυρίως την εισαγωγή προϊόντων ακόμη και από μακρινές περιοχές. Ο επαναπροσδιορισμός των εμπορικών συμφωνιών, όπως του Ειρηνικού TPP και του Ατλαντικού TTIP, οι οποίες υπονομεύουν ευθέως την περιβαλλοντική προστασία με εμπόδια/«κυρώσεις» -άμεσα ή έμμεσα- στοχεύουν στην εμπλοκή της υιοθέτησης περιβαλλοντικών μέτρων και περιορίζουν δραματικά τη δυνατότητα χρήσης καθαρών τεχνολογιών.
Δ. Τέλος, το σημαντικότερο ζήτημα είναι η καθιέρωση ενός αποτελεσματικού συστήματος ελέγχου, διαφάνειας και λογοδοσίας, ώστε να διασφαλίζεται η τήρηση των υποσχέσεων/δεσμεύσεων από όλα τα εμπλεκόμενα μέρη.
Η κλιματική αλλαγή ίσως είναι περισσότερο ορατή στους αδύναμους και στους φτωχότερους του πλανήτη. Όπως για παράδειγμα στους λαούς της ΝΑ Ασίας, οι οποίοι δεν μπορούν να καλλιεργήσουν πλέον τη γη τους γιατί η στάθμη της θάλασσας κάλυψε τα χωράφια τους, ή η ξηρασία κατέστρεψε τις καλλιέργειές τους ή οι τυφώνες διέλυσαν τα σπίτια, τα χωριά και την αγροτική τους παραγωγή όποτε και μεταναστεύουν μαζικά.
Ο πλανήτης νοσεί και η περιβαλλοντική προστασία, η περιβαλλοντική δικαιοσύνη και η αλληλεγγύη μεταξύ Βορρά Νότου, Δύσης και Ανατολής δεν δύναται να εξαντλείται ούτε στα όμορφα λόγια, ούτε στη «φιλανθρωπία» των ρυπαντών αλλά στην άμεση και δεσμευτική αντιμετώπιση της υπερθέρμανσης του πλανήτη και των οδυνηρών και μη αναστρέψιμων επιπτώσεών του.