Ελλάδα μην ψιθυρίζεις, δεν σε ακούμε

Χρειάστηκε, για ακόμα μία φορά, ωστόσο, ένα τόσο τρανταχτό παράδειγμα για να συνειδητοποιήσει σταδιακά η ελληνική κοινωνία αυτό που χρόνια δεν μπορεί να αποβάλλει. Την προκατάληψη πως αναπηρία δεν σημαίνει αδυναμία. Ναι, πολλές φορές σημαίνει εμπόδια στην κατανόηση, στην κίνηση ή την επικοινωνία, σημαίνει όμως και περισσότερη προσπάθεια και πάθος για ζωή. Και όμως, στο μυαλό εκατομμυρίων - και όχι μόνο - Ελλήνων, τα άτομα με κάθε μορφής αναπηρία θεωρούνται παραγκωνισμένα μέλη της κοινωνίας και αντιμετωπίζονται αντίστοιχα.
Walter Zerla via Getty Images

Τα κατάφεραν. Κατάφεραν να συγκεντρώσουν όλα τα ψυχικά και σωματικά τους αποθέματα και να προκριθούν στον τελικό. Δεν μετράει τίποτε άλλο πέρα από αυτό. Η κλισέ φράση «είναι ήδη νικήτριες», εδώ βρίσκει εφαρμογή.

Ο λόγος πρόκειται για την Εθνική Κωφών Γυναικών Καλαθοσφαίρισης, που συμμετέχει στην Ολυμπιάδα Κωφών (Deaflympics) στην Σαμψούντα και που κατάφερε στον δεύτερο ημιτελικό να επικρατήσει της Ιταλίας με 49-33 και να πάρει έτσι το εισιτήριο για τον τελικό ενάντια στην Λιθουανία.

Χρειάστηκε, για ακόμα μία φορά, ωστόσο, ένα τόσο τρανταχτό παράδειγμα για να συνειδητοποιήσει σταδιακά η ελληνική κοινωνία αυτό που χρόνια δεν μπορεί να αποβάλλει. Την προκατάληψη πως αναπηρία δεν σημαίνει αδυναμία. Ναι, πολλές φορές σημαίνει εμπόδια στην κατανόηση, στην κίνηση ή την επικοινωνία, σημαίνει όμως και περισσότερη προσπάθεια και πάθος για ζωή.

Και όμως, στο μυαλό εκατομμυρίων - και όχι μόνο - Ελλήνων, τα άτομα με κάθε μορφής αναπηρία θεωρούνται παραγκωνισμένα μέλη της κοινωνίας και αντιμετωπίζονται αντίστοιχα. Λαμβάνεται ως δεδομένο πως οι δυνατότητες τους είναι περιορισμένες, και τελεσίδικα οι απανταχού ειδήμονες, προδιαγράφουν το μέλλον αυτών, αφήνοντας ένα εξασθενημένο κράτος να προνοήσει για την πορεία τους. Το κράτος αυτό, όμως, έχει ελλείψεις στις υπηρεσίες και τις πολιτικές του, έχει θράσος και είναι επιλεκτικό στους πολίτες του. Η προσπάθεια πολλών ΜΚΟ για κοινωνική ένταξη των ΑμΕΑ συναντά την κρατική ολιγωρία σε θέματα ευκαιριών και ιατρικής περίθαλψης, καθιστώντας τα άτομα αυτά, πολίτες β' κατηγορίας.

Κι όταν τα άτομα αυτά αποδεικνύουν πως δεν είναι αυτό που θέλουν κάποιοι να φαίνεται, τότε σύσσωμη η ελληνική κοινωνία επικροτεί τους αγώνες τους και την προσπάθειά τους. Το προσωπείο ενός προσωρινού θαυμασμού καλύπτει την έκφραση της συμπόνοιας τους και τον φουσκωμένο εγωϊσμό τους, που ενδόμυχα απορεί πώς τα κατάφεραν οι «ανάπηροι» και όχι οι ίδιοι.

Δεν ξέρω αν τα λόγια αυτά ταυτίζονται με τα συναισθήματα των ατόμων ΑμΕΑ, πάντως ως τρίτο και ενοχλημένο μάτι, θα ήθελα να τα φωνάξω.

Στις επιτυχίες μας, Ελλάδα, ζητωκραυγάζεις, πλέκεις το εγκώμιό μας, το εγκώμιο των αγωνιστριών αυτών που καταρρίπτουν τα στερεότυπα και κατακτούν την κορυφή του αθλητισμού.

Στα δικαιώματά μας, τότε, Ελλάδα, γιατί ψιθυρίζεις;

Ελλάδα, μην ψιθυρίζεις, δεν σε ακούμε.

Δημοφιλή