«Καημένε Αλέξη Τσίπρα» έτσι ξεκινά το άρθρο του Politicoμε τίτλο «Γιατί η Ελλάδα είναι “de facto” αποικία» και συνεχίζει:
«Για μέρες, ο Έλληνας ηγέτης βρίσκεται στα τηλέφωνα, προσπαθώντας να διασφαλίσει τους καλύτερους πιθανούς όρους για τη χώρα του καθώς εισέρχεται στην τελική ευθεία ενός φαινομενικά ατελείωτου κύκλου διασώσεων. Μέχρι τώρα, με τις προσπάθειές του έχει κερδίσει περισσότερο τον χλευασμό, παρά τον σεβασμό, ιδιαίτερα στη Γερμανία».
“Συνεχίζει να τηλεφωνεί και η καγκελάριος λέει ξανά και ξανά «Αλέξη αυτό το θέμα είναι για τους υπουργούς Οικονομικών» δήλωσε ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε αναφερόμενος στις προσπάθειες του Έλληνα πρωθυπουργού να κερδίσει την Μέρκελ αναφορικά με τους στόχους του, σημειώνει το Politico.
Η Αθήνα είναι βέβαιη ότι το Eurogroup θα εγκρίνει τη δόση, στη συνεδρίαση της Πέμπτης. Αλλά ο κ. Τσίπρας θέλει κάτι πιο πολύτιμο: την ελάφρυνση χρέους, συνεχίζει το δημοσίευμα. Κανένας σοβαρός οικονομολόγος δεν πιστεύει ότι η Ελλάδα θα καταφέρει να ξεφύγει από το βάρος του χρέους χωρίς σημαντική ελάφρυνση από τους δανειστές, αυτό σημαίνει ότι πρέπει να πειστεί η Γερμανία, η χώρα στην οποία η Ελλάδα χρωστά τα περισσότερα, σημειώνει το Politico.
Κανείς δεν αμφιβάλει ότι η Ελλάδα θα πάρει τα λεφτά» επισημαίνει το δημοσίευμα, αναφερόμενο στο σημερινό Eurogroup και προσθέτει: “Αλλά ο Τσίπρας θέλει κάτι πιο πολύτιμο: την ελάφρυνση χρέους”.
Κανένας σοβαρός οικονομολόγος δεν πιστεύει πως η Ελλάδα θα καταφέρει ποτέ να αποπληρώσει το χρέος, άνω των 300 δισ. ευρώ χωρίς ουσιαστική συγχώρεση από τους δανειστές της. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να πειστεί η Γερμανία, η χώρα στην οποία η Ελλάδα χρωστάει τα περισσότερα.
Στο μεγαλύτερο μέρος της σχεδόν δεκαετούς κρίσης, η Ελλάδα ήταν όμηρος της εγχώριας πολιτικής. Τώρα, είναι όμηρος της γερμανικής, σχολιάζει το Politico και προσθέτει πως το Βερολίνο εδώ και καιρό αντιτίθεται σε ό,τι αφορά την ελάφρυνση χρέους.
Με τις γενικές εκλογές στη Γερμανία, τον Σεπτέμβριο, είναι απίθανο η Μέρκελ και ο Σόιμπλε να απίθανο να χαλαρώσουν τη στάση τους σύντομα. Τα ελληνικά προγράμματα παραμένουν πολιτικά τοξικά στη Γερμανία και η όποια συμφωνία περιλαμβάνει ελάφρυνση χρέους θα εκληφθεί εντός των συνόρων ως παραδοχή ότι η προσπάθεια διάσωσης απέτυχε, εις βάρος των Γερμανών φορολογούμενων.
Με τα χρόνια, η Γερμανία, σιωπηλά προχώρησε σε διάφορες μορφές συγχώρεσης, για παράδειγμα δέχτηκε την παράταση των προθεσμιών για τα δάνεια της Ελλάδας και τη μείωση του βάρους των επιτοκίων. Αλλά μια περικοπή, όπως απαιτεί το ΔΝΤ, παραμένει εκτός συζήτησης. Τουλάχιστον μέχρι να περάσουν οι εκλογές.
Ο Τσίπρας μπορεί να προσπαθήσει να αντισταθεί σε μια συμφωνία αυτή την εβδομάδα και να μεταθέσει το ζήτημα στη Σύνοδο Κορυφής των Ευρωπαίων ηγετών στις Βρυξέλλες την ερχόμενη εβδομάδα. Όμως και αυτό δεν έχει πολλές πιθανότητες να κάνει αλλάξει κάτι.
Η αλήθεια είναι ότι η Ευρώπη σταμάτησε να ακούει την Ελλάδα εδώ και πολύ καιρό.
Οι μέρες των συζητήσεων για το Grexit που προκαλούσαν νευρικότητα στις αγορές, έχουν περάσει. Σήμερα, η αναφορά στην Ελλάδα είναι πιο πιθανό να προκαλέσει ένα κενό βλέμμα, αν όχι ένα χασμουρητό. Με το χρέος της Ελλάδας να έχει τεθεί με ασφάλεια μακριά από τα χέρια των αγορών και στα θησαυροφυλάκια της ΕΚΤ και της Ευρώπης, η Ελλάδα δεν μπορεί πια να ταρακουνήσει το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα.
Ο Τσίπρας δεν κατάλαβε αυτή τη δυναμική μέχρι μετά την εκλογή του το 2015. Ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε υποσχόμενος να ανατρέψει τη λιτότητα που είχαν επιβάλει στην Ελλάδα οι δανειστές. Παρασυρμένος από τη νίκη, ο Τσίπρας έκανε δημοψήφισμα για το αν η κυβέρνηση πρέπει να αποδεχτεί τους όρους της διάσωσης που είχε διαπραγματευτεί ο προκάτοχός του. Η απάντηση των ψηφοφόρων ήταν ξεκάθαρη: Όχι (Oxi, έτσι το γράφει το Politico).
Τότε ήρθε η πραγματικότητα. Αντιμέτωπος με την κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος της Ελλάδας, την έξοδο από την Ευρωζώνη και ένα μέλλον πιο ζοφερό από το παρόν, ο Τσίπρας και η μπάντα των αριστερών πυροτεχνημάτων του, ήρθαν στα συγκαλά τους. Ο Γιάνης Βαρουφάκης, ο "ροκ σταρ" υπουργός Οικονομικών που κάποτε σήκωσε το δάχτυλο στη Γερμανία, εκδιώχθηκε.
Από τότε, ο Τσίπρας συμμορφώθηκε σε μεγάλο βαθμό με τις απαιτήσεις των δανειστών για νέες περικοπές και οικονομικές μεταρρυθμίσεις. Το Βερολίνο και οι εταίροι του αντιμετώπισαν τις περιστασιακές περιόδους αντίστασής του με υπομονή. Στην τελική, ήξεραν ότι ο Έλληνας ηγέτης δεν θα είχε άλλη επιλογή από το να ενδώσει.
Όπως αποδείχθηκε ξανά είχαν δίκιο. Μόλις τον περασμένο μήνα, ο Τσίπρας πέρασε περικοπές στις συντάξεις, μια κίνηση που κάποτε έμοιαζε αδιανόητη.
Από την αρχή της κρίσης, μέρος της γερμανικής στρατηγικής στη διαπραγμάτευση με την Ελλάδα ήταν να μην κάνει την πρόοδο εύκολη. Αν και Γερμανοί αξιωματούχοι δεν θα το παραδεχτούν δημόσια, το να κάνουν την Ελλάδα παράδειγμα προς αποφυγή ήταν πάντα μέρος του σχεδίου τους.
Και απέδωσε. Σε όλη την Ευρώπη, η Ελλάδα έγινε το συνώνυμο της οικονομικής ανικανότητας. Αξιωματούχοι σε άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες αναφέρονται στην Αθήνα σαν έναν δύστροπο, αμετανόητο συγγενή. Κανείς δεν θέλει να είναι σαν την Ελλάδα.
"Η Ελλάδα είναι de facto αποικία", είπε ο Πολωνός υπουργός Οικονομικών Witold Waszczykowski σε συνέντευξη του στο Politico, εξηγώντας την αντίσταση της χώρας του να ενταχθεί στην ευρωζώνη. "Δεν θέλουμε να επαναλάβουμε αυτό το σενάριο" δήλωσε.
Παρά τις προκλήσεις, η Ελλάδα ακόμη ελπίζει πως τελικά θα πάρει αυτό που θέλει.
Πρώτον, το ΔΝΤ παραμένει στο πλευρό της για περισσότερο από ένα χρόνο, αρνούμενο να συμμετάσχει στο πρόγραμμα διάσωσης αν δεν υπάρξει ελάφρυνση χρέους. Η γερμανική βουλή ενέκρινε το πρόγραμμα διάσωσης το 2015 με την προϋπόθεση της συμμετοχής του ΔΝΤ, το οποίο οι Γερμανοί θεωρούν εγγυητή πως η διαδικασία δεν θα ξεφύγει προς χάρη της Αθήνας.
Αυτό έχει οδηγήσει σε μια παρατεταμένη αντιπαράθεση. Την περασμένη εβδομάδα η γενική διευθύντρια του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ πρότεινε ένα τέχνασμα για να προχωρήσει το πρόγραμμα και σύμφωνα με αυτό θα επιτρέπεται στο ΔΝΤ να συμμετάσχει αλλά να μην εκταμιεύσει χρήματα μέχρι οι Ευρωπαίοι να αποφασίσουν τι είδους ελάφρυνση χρέους θα αποδεχτούν.
Αν γίνει αυτό, δεν θα συμβεί πριν από τις γερμανικές εκλογές. Στο μεσοδιάστημα, ο Τσίπρας δεν έχει πολλές επιλογές παρά το να αποδεχτεί τις επιθυμίες των αποικιακών αφεντικών του.
Πηγή:Politico