Εάν κρίνουμε από τις κινήσεις της κυβέρνησης αλλά και ορισμένων παραγόντων των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων και των λεγόμενων θεσμών, το παιχνίδι τακτικής παίζεται γύρω από την προετοιμασία στάσης πληρωμών. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα πάμε απαραίτητα σε στάση πληρωμών, δημιουργείται όμως ένα εξαιρετικά αρνητικό κλίμα, για την αξιοπιστία του ελληνικού Δημοσίου και την προοπτική της ελληνικής οικονομίας, το οποίο θα είναι πολύ δύσκολο να βελτιωθεί ακόμη και στην περίπτωση που υπάρξει μία οριακή συμφωνία της τελευταίας στιγμής.
Η προσέγγιση του πρωθυπουργού κ. Τσίπρα στην ομιλία του προς τα κομματικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ -ο πρωθυπουργός ανακάλυψε εχθρούς σε Βρυξέλλες, Βερολίνο, ακόμα και στην Αθήνα- οι απαιτήσεις της Αριστερής Πλατφόρμας και η ομοβροντία δηλώσεων υπουργών σύμφωνα με τις οποίες αποκλείεται να φανεί το ελληνικό Δημόσιο συνεπές στις υποχρεώσεις του προς το ΔΝΤ εάν δεν προηγηθεί μία συμφωνία στα μέτρα της κυβέρνησης Τσίπρα, δημιουργούν δυναμική στάσης πληρωμών. Αυτό άλλωστε ήταν και το νόημα του πρώτου θέματος της σημερινής έκδοσης των Financial Times.
Από την άλλη πλευρά, οι εκπρόσωποι των Ευρωπαίων εταίρων και των πιστωτών δημιουργούν με τις δηλώσεις τους την εικόνα μιας διαπραγμάτευσης που κινείται με βασανιστικά αργούς ρυθμούς και δεν δίνει απαντήσεις σε ζητήματα μεγάλης σημασίας, όπως είναι το φορολογικό, το ασφαλιστικό και οι μεταρρυθμίσεις. Προειδοποιούν ότι τα χρονικά περιθώρια έχουν εξαντληθεί και πως η λύση της τελευταίας στιγμής μπορεί να έλθει μόνο με πρωτοβουλία της ελληνικής πλευράς, η οποία όμως δεν φαίνεται να έχει τη διάθεση να καλύψει την απόσταση που τη χωρίζει από τους θεσμούς και το Eurogroup.
Μετά από ένα τετράμηνο πολυδιαφημισμένης διαπραγμάτευσης βρισκόμαστε ακόμη στην ερμηνεία των αποφάσεων του Eurogroup της 20ης Φεβρουαρίου και λίγο πριν από τη στάση πληρωμών του ελληνικού Δημοσίου και την κλιμάκωση της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης.