Η «Ριβιέρα», αγαπημένο στέκι στους κινηματογραφόφιλους , ανοίγει πάλι στο αθηναϊκό κοινό, αυτή τη φορά όχι για παράταιρες χρονικά προβολές, αλλά για να φιλοξενήσει ένα ξεχωριστό εικαστικό γεγονός. Τα «Πυροτεχνήματα» με τον εμπρηστικό τίτλο που μόνο τυχαίους συνειρμούς δε φέρνει από το χρώμα και τον παλμό των Εξαρχείων, πυροδοτούν µια παράλληλη αφήγηση η οποία διαπραγματεύεται την εμπειρία των τόπων, τις αναπαραστάσεις και συνδηλώσεις τους: από τα Εξάρχεια στην Κυανή Ακτή, από ένα θερινό σινεµά σε ένα παραθαλάσσιο θέρετρο. Για την πρωτότυπη ιδέα και την εκ νέου χρήση της «Ριβιέρας» σε εικαστικό τοπίο μίλησε στη Huffpost Greece η επιμελήτρια της έκθεσης Γαλήνη Νόττι.
Πώς προέκυψε αυτή η «άκαιρη» πρόσκληση;
Είναι μια έκθεση που προέκυψε ξεκάθαρα από τη Ριβιέρα και διαμορφώθηκε μέσα από αυτήν. Η ιδέα προέκυψε από την παρατήρηση του χώρου και νομίζω ότι όλη η έκθεση έχει να κάνει με την παρατήρηση, όχι τόσο με την έννοια της διάρκειας αλλά ως στροφή του βλέμματος σε κάτι που το έχουμε δει και το βλέπουμε ξανά αλλιώς. Μένω πάρα πολύ κοντά στη Ριβιέρα και το καλοκαίρι πηγαίνω συχνά για να δω ταινίες. Το χειμώνα όταν είναι κλειστή επίσης την κοιτάω απ’ έξω περνώντας. Η όψη της είναι αρκετά διαφορετική. Την περίοδο που δε λειτουργεί, χωρίς την παρουσία του κόσμου, μοιάζει με απροσπέλαστο κήπο που αφήνεται σε μια πιο φυσική κατάσταση, που μεγαλώνει μόνος του. Κάποια αναπάντεχη στιγμή μέσα από αυτή την εικόνα του χώρου άρχισα να φαντάζομαι μια προβολή και έργα στο χώρο, η σκέψη αναπτύχθηκε ως έκθεση. Αναζήτησα την ιδιοκτήτρια, της έκανα την πρόταση, ήταν πολύ θετική και η ιδέα προχώρησε.
Έργο της Bαλεντίνας Κάργα
Θα ήθελα να μας πείτε πώς αξιοποιήσατε τον χώρο ως μέρος της έκθεσης.
Επειδή η έκθεση διαμορφώθηκε με βάση το χώρο και παρουσιάζει πολλά καινούργια έργα, για την ακρίβεια τα μισά έργα είναι νέες παραγωγές, το κάθε έργο είτε έγινε για συγκεκριμένο χώρο είτε βρήκε τη θέση του μέσα σε αυτόν μετά από συζητήσεις με τους καλλιτέχνες. Κάποια έργα ή κάποιον καλλιτέχνη τα είχα φανταστεί κάπου και αυτό είτε κρατήθηκε είτε άλλαξε στην πορεία. Υπάρχουν έργα σε όλο το χώρο, στις εξωτερικές προθήκες, στον υπαίθριο και ημιστεγασμένο χώρο, στο φουαγιέ, στις γυναικείες τουαλέτες. Η υλοποίηση μιας έκθεση είναι πάντα μια διαπραγμάτευση ανάμεσα στη φαντασία και στην πραγματικότητα. Ο συγκεκριμένος χώρος δίνει πολλές δυνατότητες, καλλιτεχνικές και επιμελητικές και προφανώς θέτει κάποιους περιορισμούς σε συνδυασμό και με την εποχή που γίνεται η έκθεση.
Και τα "πυροτεχνήματα", είναι στοιχείο κι αυτής ακόμη της γειτονιάς;
Τα πυροτεχνήματα προέκυψαν μάλλον συνειρμικά και ήταν ένα στοιχείο που το είχα σκεφτεί από την αρχή ως βασικό στοιχείο της έκθεσης. Έχουν να κάνουν πολύ με την ηχητική μου εμπειρία από τη γειτονιά, όπου ο ήχος μιας έκρηξης είναι συνηθισμένος. Όταν βρίσκομαι σε άλλες περιοχές και ακούω κάτι να σκάει, σκέφτομαι ότι είναι πυροτεχνήματα, στα Εξάρχεια όχι. Ο ήχος τους είναι αρκετά αντίστοιχος με μιας μολότωφ ή κρότου λάμψης. Κάπως ήθελα να υπάρχει μια αναφορά σε αυτήν την ηχητική κατάσταση. Τα πυροτεχνήματα είναι εκρηκτικά αν και ακίνδυνα. Έχουν κάτι μαγικό, είναι κάτι που στέκεσαι και το κοιτάς και με αυτή την έννοια υπάρχει σ’ αυτά και το στοιχείο της παρατήρησης χωρίς πάλι την έννοια της διάρκειας. Τα πυροτεχνήματα είναι και μια μεταφορά για την αίσθηση του χρόνου, η έκρηξη τους περιλαμβάνει για μένα τη συμπύκνωση μιας στιγμής και τις δυνατότητες που υπάρχουν μέσα σε αυτή. Αν και συνήθως χρησιμοποιούμε το πυροτέχνημα για κάτι αρνητικό, για κάτι που δεν κρατάει. Με αυτή την έννοια συνδέονται με μια κατάσταση προσωρινότητας την οποία βιώνουμε.
Μέσα από την έρευνα που έκανα ανακάλυψα το έργο του Mike Gibisser το οποιο παρουσιάζεται στην έκθεση. Είχε πολύ ενδιαφέρον ότι κι εκείνος όταν γύριζε το έργο είχε μια αντίστοιχη με τη με τη δική μου ηχητική εμπειρία εκρήξεων αλλά όχι στα Εξάρχεια, στο Chicago. Το έργο του παρουσιάζει πυροτεχνήματα με μια απόσταση τόσο χωρική όσο και χρονική. Είναι ένα έργο εξαιρετικά ποιητικό, στο οποίο υπάρχει ταυτόχρονα και μια υπόγεια αγωνία.
Για τους συμμετέχοντες στην έκθεση…
Οι καλλιτέχνες της έκθεσης είναι κυρίως νέοι αν και από διαφορετικές γενιές, κάποιοι μόλις τώρα ξεκινούν, άλλοι έχουν ήδη μια αξιόλογη πορεία στα εικαστικά ή συμμετέχουν σε μεγάλες και σημαντικές εκθέσεις διεθνώς. Παρουσιάζεται επίσης και ένα ιστορικό έργο της Joan Jonas, ένα από τα πρώτα performance films της. Όλοι οι καλλιτέχνες ανταποκρίθηκαν πάρα πολύ θετικά στην ιδέα της έκθεσης, μπήκαν στη διαδικασία να φτιάξουν καινούργια έργα ή να κάνουν προτάσεις και να μεταφράσουν ήδη υπάρχοντα στην έκθεση και στο χώρο.
Συµµετέχουν οι: Πάκυ Βλασσοπούλου, Ζωή Γιαµπουλντάκη, Mike Gibisser, Joan Jonas, Βαλεντίνα Κάργα, Χρυσάνθη Κουµιανάκη, Κοσµάς Νικολάου, Χριστόδουλος Παναγιώτου, Βασίλης Παπαγεωργίου, Κώστας Ρουσσάκης, Ελένη Φύλα
Info: Πυροτεχνήµατα εκτός εποχής – Ριβιέρα, Βαλτετσίου 46, Εξάρχεια, Εγκαίνια: Παρασκευή 30 Γενάρη, 20:00, Διάρκεια έκθεσης: 30 Γενάρη – 1 Φλεβάρη 2015