Στο περσινό Fast Forward Festival, είδαμε (αν και το σωστό ρήμα είναι μάλλον το συμμετείχαμε) μια από τις πιο ενδιαφέρουσες παραστάσεις των τελευταίων χρόνων, το Domini Public του Roger Bernat. Οι θεατές μαζευτήκαμε στην Πλατεία Κλαυθμώνος χωρίς να έχουμε ιδέα για το τι μας περιμένει. Φορέσαμε ακουστικά ενώ μια απρόσωπη φωνή μας ρωτούσε ερωτήσεις χωρίζοντας και ξαναχωρίζοντας μας σε ομάδες. Οι ερωτήσεις ήταν στην αρχή αθώες: «Γεννηθήκατε στην Ελλάδα;», «Έχετε τελειώσει το πανεπιστήμιο;». Όσο περνούσε η ώρα γινόντουσαν όλο και πιο προσωπικές («Κερδίζετε πάνω από 700 ευρώ;», «Έχετε ποτέ κλέψει από τους δικούς σας;») Καθώς χωριζόμασταν ξανά και ξανά σε ομάδες και υπο-ομάδες, η αμηχανία μας όλο και αυξανόταν σε μια άσκηση που θύμιζε ντροπιαστική ομαδική ψυχοθεραπεία. Στο τέλος χωριστήκαμε σε φυλακισμένους, δεσμοφύλακες και εκπροσώπους του Ερυθρού Σταυρού σε ένα αλλόκοτο, αναζωογονητικό κρεσέντο.
Το φετινό Fast Forward Festival που έχει ήδη ξεκινήσει και ολοκληρώνεται στις 31 Μαΐου αναμένεται να κινηθεί στο ίδιο μοτίβο με δράσεις που προκαλούν μέσα και έξω από την πόλη. Όπως μάθαμε στην συνέντευξη τύπου που έγινε στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών που διοργανώνει και το φεστιβάλ, οι δράσεις θα είναι και πάλι διαδραστικές και ασυνήθιστες. Tην πρώτη την καταλάβαμε σχεδόν αμέσως όταν η Αθήνα γέμισε σε μια νύχτα με ασπρόμαυρες ετερόκλητες επιγραφές από σοβαρές μέχρι αστείες «Δες τι μπορεί να αλλάξει, τι χρειάζεται να γίνει» και «Το μόνο που θέλω είναι ένα σκύλο. Αυτό είναι το όνειρο μου». Πήρε λίγο χρόνο και μερικά άρθρα για να καταλάβουμε ότι αυτό ήταν το έργο του Tim Etchells Αnd for the Rest και ότι αυτά ήταν μηνύματα Αθηναίων που δεν μπορούν να ψηφίσουν-ενηλίκων, εφήβων και παιδιών.
Έχει ήδη αρχίσει επίσης το Domo de Europa Historio en ekzilo του Τhomas Bellinck στο πρωην κτίριο του Υπουργείου Εργασίας Λεωφόρο Συγγρού. Ιδιαίτερα ενδιαφέρον είναι το γεγονός πως στην Αθήνα ο Bellinck αναγκάστηκε να ξαναδουλέψει την εγκατάσταση από την αρχή καθώς συνειδητοποίησε ότι θα έπρεπε να διαφοροποιηθεί αρκετά από τις δυο προηγούμενες στάσεις της συγκεκριμένης εγκατάστασης τις Βρυξέλλες και τη Βασιλεία. «Είχα βασιστεί σε βόρειο-ευρωπαϊκές βάσεις μέχρι τώρα», όπως είπε και ο ίδιος.
Τρία ακόμα δρώμενα του φεστιβάλ που μας τράβηξαν την προσοχή
- Για ένα Σαββατοκύριακο μόνο ως και την Κυριακή (22.5) θα παίζεται το small metal objects του Back2Back Theater ενός Αυστραλέζικου θεάτρου που απαρτίζεται από ηθοποιούς με νοητική στέρηση. Το έργο-performance στο οποίο οι θεατές θα συμμετέχουν ενεργά θα γίνει στην Πλατεία Συντάγματος.
- Ο Noτιοαφρικανός Brett Bailey, φέρνει στην Αθήνα από τις 24 Μαϊου το πολυσυζητημένο Exhibit B, μια αμφιλεγόμενη εγκατάσταση με ερμηνευτές που αυτοπροσδιορίζονται ως μαύροι- ένα σχόλιο πάνω στην ιστορία των φρικαλέων ανθρώπινων ζωολογικών κήπων του παρελθόντος. Για τη συγκεκριμένη εγκατάσταση, που έχει ήδη επισκεφτεί 20 πόλεις ο Bailey συνεργάστηκε με 14 μαύρους Αθηναίους.
- Τέλος το πιο συγκλονιστικό απ’ όλα το Gardens Speak της Λιβανέζας Τania El Khoury μια χωμάτινη ηχητικη εγκατάσταση κατά την οποία οι θεατές σκύβουν στο χώμα και ακούν τις αληθινές ιστορίες δέκα Σύριων πολιτών που σκοτώθηκαν τα πρώτα έτη της επανάστασης. Ο τίτλος βγαίνει από μια συγκινητική, προσωπική ιστορία μιας και όπως εξηγεί η ίδια η El Κhoury υπάρχουν σπίτια στη Συρία που κρύβουν τάφους στους κήπους τους.Εκεί είναι θαμένοι αυτοί που σκοτώθηκαν στις πρώτες μαζικές αντικυβερνητικές διαδηλώσεις του 2011-13- για να μη στοχοποιηθούν από το καθεστώς οι φίλοι και οι συγγενείς τους τους έθαβαν στους κήπους τους.