Ο Ρώσος πρόεδρος, Βλαντιμίρ Πούτιν, υπέγραψε σήμερα, την Τρίτη 7 Φεβρουαρίου διάταγμα που αποποινικοποίεί τη χρήση ενδοοικογενειακής βίας, σύμφωνα με το ρωσικό πρακτορείο ειδήσεων ΤASS.
Bάσει του νέου νόμου, η ενδοοικογενειακή βία θεωρείται πλέον ως διοικητικό παράπτωμα και όχι ως ποινικό αδίκημα, με την προϋπόθεση βέβαια να έχει σημειωθεί για πρώτη φορά.
Επί της ουσίας, με τον νόμο αυτό τροποποιείται το άρθρο 116 του ρωσικού ποινικού κώδικα και από αυτόν αποκλείονται πλέον οι σωματικές επιθέσεις μεταξύ συγγενικών προσώπων. Ωστόσο, εάν κάποιος διαπράττει επανειλημμένες επιθέσεις σε βάρος άλλων ατόμων, τότε αυτός θα διώκεται ποινικά.
Σύμφωνα με τη Ρωσίδα βουλευτή, Γιελένα Μιζουλίνα, ο νέος νόμος αποποινικοποιεί η βία που επιφέρει μικρής σημασίας τραύματα, όπως εκδορές, μώλωπες, επιφανειακές πληγές και βλάβες των μαλακών μορίων. «Αναφερόμαστε σε σωματικές επιθέσεις που δεν οδηγούν σε σοβαρούς τραυματισμούς, οι οποίοι χρήζουν ιατρικής παρακολούθησης, αλλά σε οικογενειακές διαφορές που συχνά έχουν μικρές συνέπειες».
Το ερώτημα φυσικά που εγείρεται είναι κατά πόσο θα έπρεπε να θεωρείται ως εγκληματική πράξη η σωματική βία ενός άνδρα σε βάρος της συζύγου του. Για πολλές χώρες, η συγκεκριμένη ερώτηση είναι μάλλον ρητορική. Αλλά για τη Ρωσία, όπου η αποποινικοποίηση της ενδοοικογενειακής βίας, σύμφωνα με τον Guardian, πέρασε από τη Δούμα τον Ιανουάριο, με ψήφους 386 υπέρ και μόλις 1 κατά(στην πρώτη ανάγνωση), δεν πρόκειται για ένα σαφές ερώτημα.
H συγκεκριμένη τροποποίηση, είναι μέρος μιας ευρύτερης προσπάθειας κατά τη διάρκεια της τρίτης προεδρικής θητείας του Πούτιν για στροφή προς την παραδοσιοκρατία, σχολιάζει ο Economist.
Oι ακτιβιστές προειδοποιούν ότι η εν λόγω αποποινικοποίηση θα νομιμοποιήσει την κακοποίηση. «Το γενικό μήνυμα προς τους Ρώσους πολίτες είναι ότι η ενδοοικογενειακή βία δεν είναι έγκλημα», λέει ο Αντρέι Σινελνίκοβ από τη Anna Centre, μία φιλανθρωπική οργάνωση για την πρόληψη της βίας.
Η αμφιλεγόμενη συζήτηση γύρω από το συγκεκριμένο θέμα, άρχισε το 2016, όταν η κυβέρνηση στη Ρωσία αποποινικοποίησε τη «βιαιοπραγία», χαρακτηρίζοντάς την ως την ελάχιστη μορφή σωματικής κακοποίησης στα καταστατικά. Η Ρωσία είναι μία από τις τρεις χώρες στην Ευρώπη και την Κεντρική Ασία που δεν διαθέτουν νόμους οι οποίοι στοχεύουν στην καταπολέμηση της ενδοοικογενειακής βίας.
Αντ' αυτού αντιμετωπίζεται όπως οι υπόλοιπες μορφές επίθεσης, παραβλέποντας το γεγονός ότι οι γυναίκες- σύζυγοι και τα παιδιά είναι τα πιο ευάλωτα θύματα, σχολιάζει ο Economist.
Η αποποινικοποίηση της ενδοοικογενειακής βίας και η εξαίρεσή της από τα υπόλοιπα αδικήματα που υποκινούνται από ρατσιστικά κίνητρα, ικανοποίησε ορισμένες κοινωνικές ομάδες, με τη ρωσική ορθόδοξη εκκλησία να αναφέρει ότι «η λογική και με αγάπη σωματική τιμωρία παρέχεται στους γονείς από τον Θεό ως μέρος των δικαιωμάτων τους» και να επιθυμεί τον περιορισμό των παρεμβάσεων του κράτους στην οικογενειακή ζωή.
Μία δημοσιογράφος που ζει στη Μόσχα, η Anna Zhavnerovich, μίλησε στον Economist για τον τρόπο με τον οποίο η ρωσική κοινωνία συνδέει την ενδοοικογενειακή βία με τους ισχυρούς οικογενειακούς δεσμούς. Η Zhavnerovich αφηγήθηκε τη δική της ιστορία βίας. Ζούσε με τον σύντροφό της για πολλά χρόνια και μαζί συζητούσαν το ενδεχόμενο του γάμου. Ένα βράδυ του 2014 τσακώθηκαν και η συζήτηση έφθασε μέχρι και στον χωρισμό. Τότε ο φίλος της άρχισε να την χτυπά.
Η ενδοοικογενειακή βία έχει τις ρίζες της στην παράδοση της Ρωσίας. Ένα παλιό ρωσικό γνωμικό έλεγε πως «αν κάποιος σε χτυπά αυτό σημαίνει ότι σε αγαπά», λέει η δημοσιογράφος, τονίζοντας ότι η «βία δεν είναι απλά ένας άγραφος κανόνας στη Ρωσία, αλλά ένας τρόπος ζωής των Ρώσων».
Την ίδια στιγμή σύμφωνα με το Reuters, τα στοιχεία της αστυνομίας δείχνουν ότι 40% των βίαιων εγκλημάτων στη Ρωσία διαπράττονται εντός της οικογένειας, ενώ, το 2013, περισσότερες από 9.000 γυναίκες έχασαν τη ζωή τους κατά τη διάρκεια περιστατικών ενδοοικογενειακής βίας.