MME

Ενώ το Μαρόκο αμφισβητεί την ύπαρξη της Δυτ. Σαχάρας περίπου 85 χώρες έχουν υπογράψει την αναγνώριση (η Ελλάδα δεν είναι μέσα σε αυτές), όσο για τους Σαχράουι, είναι οι «άνθρωποι της ερήμου», σήμερα δίχως τόπο, γεννιούνται και πεθαίνουν στη προσφυγιά. Η κυβέρνηση της Αλγερίας ισχυρίζεται ότι στο έδαφος της υπάρχουν 165.000 Σαχράουι, τα Ηνωμένα Έθνη 90.000, ενώ το Μαρόκο λέει ότι δεν είναι περισσότεροι από 50.000. Άξιο αναφοράς είναι το περιβόητο δημοψήφισμα από τον ΟΗΕ που περιμένουν οι κάτοικοι της Δυτικής Σαχάρας από το 1991, με αυτό υποτίθεται ότι θα αποφασίσουν αν θέλουν δικό τους κράτος ή διαλέγουν την προσάρτηση στο Μαρόκο.

Δύο ήταν οι βασικοί τρόποι με τους οποίους οι εκπρόσωποι των ελληνικών μέσων ενημέρωσης συνέβαλαν στη διαιώνιση της κρίσης πολύ πέρα από τις άλλες χώρες της Ευρωζώνης. Πρώτον, ως άμεσοι αρθρογράφοι ή δημοσιογράφοι στα δικά τους ΜΜΕ. Δεύτερον, ως συνομιλητές σε συνεντεύξεις με πολιτικούς, «εμπειρογνώμονες», και «αναλυτές» που ήθελαν να εκφράσουν γνώμη για τις τρέχουσες εξελίξεις. Ως άμεσοι συντελεστές, αντί για αποσαφήνιση εννοιών, οικονομικών πολιτικών, και διαδικασιών, τα ελληνικά ΜΜΕ διαιώνισαν τη σύγχυση για τα αίτια της κρίσης και παρέτειναν τις πλάνες για τον τρόπο τερματισμού της. Το κολοσσιαίο σφάλμα σ' αυτή τη διαδικασία ήταν η διάδοση και εμπέδωση της επιχειρηματολογίας ότι υπάρχουν εναλλακτικοί τρόποι εξόδου από την κρίση.

Είναι δε οφθαλμοφανές ότι και στα δύο μεγάλα -ας πούμε- κόμματα της παρούσας πολιτικής πραγματικότητας υπάρχει σχέδιο και τακτική. Ο μεν ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί βλακωδώς ότι έχει κάποιο ηθικό πλεονέκτημα απέναντι στο όνομα «Μητσοτάκης» κι έχει αποφασίσει να το ταυτίσει με τον όρο «διαπλοκή». Η δε ΝΔ, δια του Αντιπροέδρου της, αφήνει να εννοηθεί ότι έχει όλα τα στοιχεία των επιβαινόντων στον αεροπλάνο και περιμένει τις απαντήσεις του Πρωθυπουργού, ώστε να τα βγάλει τα στοιχεία στον αέρα. Αποκαλύψεις με δόσεις, σαν να κάνουμε τηλεοπτική εκπομπή κι επιθυμούμε να κρατήσουμε την αγωνία του φιλοθεάμονος κοινού, ή ακόμα καλύτερα να μεγαλώσουμε το κοινό ενόψει του συνταρακτικού αποκαλυπτικού τέλους.

Ως πλέον ασήμαντος λοιπόν κάνω 10 προτάσεις. Ίσως φανούν κακές σε μερίδα πολιτών ή τρολ. Κατάργηση κομματικών νεολαιών και φοιτητικών παρατάξεων. Αιτιολόγηση: Αποτελούν μηχανισμούς καταστροφής των πανεπιστημίων και νόθευσης της δημοκρατίας. Πενταπλασιασμός της φορολογίας στα τσιγάρα. Εφαρμογή ποινών μέχρι ισόβια για λαθρεμπόριο τσιγάρων/καπνού. Δεκαπλασιασμός των προστίμων σε παραβάτες του νόμου για κάπνισμα σε δημόσιο χώρο. Μόνιμη αφαίρεση διπλώματος οδήγησης από μεθυσμένους οδηγούς και πρόστιμο μέχρι 100000 Ευρώ, αναλόγως του επιπέδου αλκοόλης. Μέγιστο συνολικό διάστημα που μπορεί κάποιος να είναι βουλευτής ή/και μέλος κυβέρνησης: 6 χρόνια. Εξόφληση των χρεών των κομμάτων με δήμευση της περιουσίας όσων διετέλεσαν υπεύθυνοι-αρχηγοί.

Η διαχείριση του προσφυγικού ως media event με κυρίαρχη αφήγηση το συναίσθημα μέσα από τα ανθρωπιστικά ρεπορτάζ που δείχνουν τα πραγματικά πρόσωπα των προσφύγων, τις οικογένειες και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν αυτοί οι άνθρωποι έχουν αποτελέσει παράγοντα για να κάμψουν την κοινή γνώμη. Η ευαισθητοποίηση, η προσφορά και ο εθελοντισμός παρά την δυσμενή οικονομική κατάσταση έχουν αγγίξει νέα υψηλά και σε αυτό, θεωρώ, οφείλεται κατά ένα μεγάλο μέρος η επίδραση που έχουν τα θετικά δημοσιεύματα και η καθημερνή προβολή.

Η εφημερίδα ως μέσο ενημέρωσης της βιομηχανικής εποχής πιθανώς δεν θα εξαφανιστεί. Ωστόσο η είδηση δεν κυκλοφορεί πλέον με σαφή μορφή, διορθωμένη και τυποποιημένη. Στις μέρες μας η είδηση είναι άυλη και εμφανίζεται με την μορφή ενός ευμετάβλητου ρευστού που κυκλοφορεί στον παγκόσμιο ιστό κομματιασμένο και ατελές στην ουσία με την ταχύτητα του φωτός. Η ευρυζωνικότητα και το web 2.0 δίνει στους ιστογράφους τη δυνατότητα να συμπληρώσουν αυτές τις ειδήσεις προσθέτοντας την «αλχημεία της πολλαπλότητας»... όπως λέει ο Pisani. Αυτή η μετατόπιση της εξουσίας από τη συντακτική ομάδα και το δημοσιογραφικό ιερατείο στους κυβερνοναύτες και στους «νέους σκλάβους της ενημέρωσης», είχε μεικτά αποτελέσματα: άλλοτε εξόχως χειραφετησιακά και άλλοτε χειραγωγικά.