Βγαλμένο κατευθείαν από ιστορίες επιστημονικής φαντασίας είναι το σχέδιο του διαστημοπλοίου Chrysalis, που κέρδισε την πρώτη θέση του διαγωνισμου΄Project Hyperion Design Competition.
Στο πλαίσιο του συγκεκριμένου διαγωνισμού ζητήθηκε από τους συμμετέχοντες να σχεδιάσουν υποθετικά «σκάφη γενεών» για διαστρικά ταξίδια. Το Chrysalis, μήκους 58 χλμ, είναι μια πραγματική διαστημική πολιτεία, με βιβλιοθήκες, κατασκευαστικές εγκαταστάσεις, τεχνητή βαρύτητα- ακόμα και τροπικά δάση. Θα μπορεί να υποστηρίξει ένα πλήρωμα/ πληθυσμό μέχρι και 2.400 αποίκων σε ένα ταξίδι 40 τρισεκατομμυρίων χιλιομέτρων και διάρκειας 400 ετών μέχρι το κοντινό μας (για τα αστρονομικά δεδομένα) σύστημα του Άλφα του Κενταύρου. Ένα τέτοιο ταξίδι θα ήταν χωρίς επιστροφή και αρκετές γενιές επιβατών θα ζούσαν όλη τους τη ζωή στο διαστημόπλοιο, μέχρι που κάποια μελλοντική γενιά θα έφτανε στον προορισμό της- εξ ου και ο χαρακτηρισμός «σκάφος γενεών». Ο τελικός προορισμός θα ήταν ο πλανήτης Εγγύτατος Κενταύρου β (Proxima Centauri b)- ένας εξωπλανήτης στο μέγεθος της Γης, που ενδεχομένως να είναι κατοικήσιμος.
Όπως αναφέρεται σε σχετικό δημοσίευμα του Live Science, πριν την επιβίβασή τους στο σκάφος, οι πρώτες γενιές επιβατών θα έπρεπε να μάθουν να ζουν και να προσαρμοστούν σε ένα απομονωμένο περιβάλλον στην Ανταρκτική για διάστημα 70-80 ετών, ώστε να αποκτήσουν την ψυχολογική αντοχή που απαιτείται για ένα τέτοιο ταξίδι. Το ίδιο το σκάφος θα χρειαζόταν 20-25 χρόνια για να κατασκευαστεί και η τεχνητή βαρύτητα θα παρεχόταν μέσω συνεχούς περιστροφής.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
4 μέθοδοι «επιστημονικής φαντασίας» για το μεγάλο ταξίδι στα άστρα
Η φιλοσοφία κατασκευής του θα ήταν αυτή μιας ρωσικής «μπάμπουσκας» (κούκλας), με διαφορετικά στρώματα, το ένα γύρω από το άλλο, και έναν πυρήνα στο κέντρο του. Τα στρώματα αυτά θα περιελάμβαναν κοινόχρηστους χώρους, φάρμες, κήπους, σπίτια, αποθήκες και άλλες εγκαταστάσεις, η ενέργεια για τις οποίες θα προερχόταν από πυρηνικούς αντιδραστήρες. Στον πυρήνα θα βρίσκονταν τα σκάφη- άκατοι που θα κατέβαζαν τους αποίκους στον πλανήτη, καθώς και ο τηλεπικοινωνιακός εξοπλισμός του διαστημοπλοίου. Το στρώμα πιο κοντά στον πυρήνα θα είχε ως αντικείμενο την παραγωγή τροφής, με φυτά, μικρόβια, μύκητες, έντομα και ζώα σε ελεγχόμενα περιβάλλοντα- μάλιστα, θα υπήρχαν διαφορετικές ζώνες, από τροπικές μέχρι δάση του παγωμένου βορρά. Στο επόμενο στρώμα θα ήταν τα σπίτια (με θέρμανση- κλιματισμό), και τα επόμενα στρώματα θα είχαν τη βιομηχανία και τις αποθήκες- το τελευταίο (αποθήκες) θα μπορούσαν να το λειτουργούν ρομπότ.
Όσον αφορά στον πληθυσμό, οι γεννήσεις θα ήταν ελεγχόμενες, ώστε να παραμένει σε βιώσιμο επίπεδο, που ορίζεται από τους δημιουργούς του σχεδίου στα 1.500 άτομα (900 λιγότερα από αυτά που θα μπορούσε να υποστηρίξει το σκάφος). Οι κυβερνήτες του διαστημοπλοίου θα έκαναν ευρεία χρήση τεχνολογιών Τεχνητής Νοημοσύνης.
Όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό, το σχέδιο αυτό είναι πλήρως υποθετικό, και μάλιστα κάποιες από τις τεχνολογίες που περιλαμβάνει δεν υπάρχουν ακόμα- ωστόσο υποθετικά concepts τέτοιου τύπου έχουν και αυτά τη χρησιμότητά τους από μηχανικής άποψης. Το βραβείο που απονεμήθηκε στους πέντε ερευνητές που έφτιαξαν το σχέδιο ανέρχεται στα 5.000 δολάρια.
