Ο Πάπας Λέων ΙΔ’ πραγματοποιεί αυτές τις ημέρες (27-30 Νοεμβρίου 2025) ταξίδι στην Τουρκία προκείμενου να συνεορτάσει την 1700ή επέτειο συγκλήσεως της Α’ Οικουμενικής Συνόδου (Νίκαια της Βιθυνίας-325 μ.Χ.) μαζί με τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο, και άλλους Προκαθημένους Ορθοδόξων Εκκλησιών.
Στην επιστολή του: “In unitate fidei”, που δημοσιεύθηκε στις 23 Νοεμβρίου 2025, ο Πάπας Λέων ΙΔ΄ αναφέρει:
«Σε αυτό το Άγιο Έτος…είναι θεϊκή σύμπτωση ότι γιορτάζουμε επίσης την 1700ή επέτειο της Α’ Οικουμενικής Συνόδου της Νίκαιας, η οποία το 325 διακήρυξε την ομολογία της πίστης στον Ιησού Χριστό, Υιό του Θεού. Αυτή είναι η καρδιά της χριστιανικής πίστης. Η ιδιαίτερη αξία των τριών Καππαδοκών ήταν η ολοκλήρωση της διατύπωσης του Συμβόλου της Νίκαιας, δείχνοντας ότι, στον Θεό, η Ενότητα και η Τριάδα δεν είναι καθόλου αντιφατικές. Αυτή η εξέλιξη οδήγησε στη διατύπωση του άρθρου της πίστεως σχετικά με το Άγιο Πνεύμα στην Α’ Σύνοδο της Κωνσταντινουπόλεως το 381. Κατά συνέπεια, το Σύμβολο της Πίστεως ονομάστηκε «Σύμβολο της Νικαίας-Κωνσταντινουπόλεως» και τώρα αναφέρει: «Πιστεύω στο Άγιο Πνεύμα, το Κύριο, το ζωοδότη, το εκ του Πατρός εκπορευόμενο, το συν Πατρί και Υιώ λατρεύεται και δοξάζεται, το οποίο μίλησε μέσω των προφητών».
Η Εκκλησία είναι η μία, αγία, καθολική και αποστολική Ἐκκλησία, όπως αναφέρεται στο Σύμβολο της πίστεως, Νικαίας-Κωνσταντινουπόλεως.
Είναι η Εκκλησία της Πεντηκοστής, η Εκκλησία των Συνόδων μέχρι και σήμερα. Είναι ο χώρος ο τρόπος, ο χρόνος και το μέλλον, που με καθολικότητα, ενότητα παρουσιάζεται ως το σώμα του Χριστού ή καλύτερα είναι ο Χριστός.
Το «ιδιάζον» χαρακτηριστικό της Εκκλησίας σήμερα είναι το γεγονός-πράξη (Θεία Ευχαριστία) καθημερινά, ότι αυτή η Εκκλησία είναι η ίδια όλων των αιώνων, ίδια με την αρχαία Εκκλησία. Στην Εκκλησία δεν υπάρχει απλά μία αδιάσπαστη ιστορική συνέχεια, αλλά υπάρχει μία απόλυτη πνευματική και οντολογική ταυτότητα, η ίδια πίστη, το ίδιο πνεύμα, το ίδιο ήθος.
Αυτή η πίστη οδηγεί στην ενότητα όλων των χριστιανών και η Ορθόδοξη Εκκλησία επιδιώκει την ενότητα της με όλους τους αδελφούς χριστιανούς και μοιράζεται την εμπειρία της παράδοσής της με όσους αναζητούν το πρόσωπο του Χριστού, έστω και αν αυτή η αναζήτηση προέρχεται από την αμφισβήτηση.
Η Εκκλησία προσκαλεί στηριγμένη στο ήθος που κήρυξαν οι Οικουμενικές Σύνοδοι, ήθος, το οποίο συνδέεται άρρηκτα με την ορθή πίστη και την μυστηριακή κοινωνία, στη μία υπό τον Επίσκοπο Θεία Ευχαριστία.
Αυτή την μυστηριακή διακοινωνία επιδιώκει η Εκκλησία με ελπίδα και πίστη στο Άγιο Πνεύμα. Η Εκκλησία με πρωτοπόρο το Οικουμενικό Πατριαρχείο αγωνίζεται για την πλήρη εκκλησιαστική ενότητα υπακούοντας στην προτροπή του Χριστού: «ίνα πάντες έν ώσιν» και επειδή ο διάλογος, είναι πρωταρχικά και ουσιαστικά μία αντανάκλαση του διαλόγου των τριών προσώπων της Αγίας Τριάδος με τόν άνθρωπο, σύντομα θα επέλθει η ζωοποιός ενότητα των χριστιανικών Εκκλησιών.
Η Χριστιανική Εκκλησία είναι η Εκκλησία της οικουμενικότητας, η ενωτική σύναξη ζώντων και κεκοιμημένων, σύναξη χωρίς τους περιορισμούς του τόπου, του χρόνου και κυρίως των σχετικών ιστορικών διαιρέσεων του παρελθόντος. Υπάρχει στον κόσμο μια Χριστιανική Εκκλησία. Στην Εκκλησία υπάρχουν πολλές οικογένειες σε όλο τον κόσμο που το κακό παρελθόν τις χώρισε και μάλιστα πολλές φορές με βίαιο τρόπο.
Σήμερα κάθε μία από αυτές τις οικογένειες απαιτείται να δοθεί ολόκληρη στις άλλες και να υπάρξει ενότητα μέσω της κοινής πίστης στον Κύριο Ιησού Χριστό, ακόμη και αν δεν συμφωνούν σε θέματα, εκκλησιαστικής οργάνωσης ή τελετουργίας, κάτι το οποίο βεβαίως στην συνείδηση των περισσοτέρων έχει ελάχιστο ή καθόλου ενδιαφέρον.
Αυτό που είναι και που παραμένει κοινό σε όλες τις οικογένειες της Εκκλησίας, σε κάθε ευσεβή καρδιά, δεν είναι τόσο οι όποιες περί την πίστη διατυπώσεις, αλλά η πίστη στο πρόσωπο του Χριστού. Από εκεί και πέρα κάθε ψυχικά υγιής πιστός μπορεί να διακρίνει και να αγαπήσει έναν αδελφό πιστό στον Χριστό, ανεξαρτήτως σε ποιά εκκλησιαστική οικογένεια ανήκει.
Η μυστηριακή διακοινωνία θα είναι το επιστέγασμα της αληθινής ενώσεως των Εκκλησιών. Έτσι όλοι όσοι πιστεύουν στον Χριστό μπορούν με την μυστηριακή ένωση να παρουσιάσουν μια κοινή μαρτυρία της πίστης στον Θεό. Με ένα κοινό μυστήριο, αυτό της Θείας Ευχαριστίας.
Μαζί ο ένας με τον άλλον ανεξαρτήτως των όποιων διαφορών. Η ενότητα μέσα από την διαφορετικότητα.
Τα μέλη των Χριστιανικών Εκκλησιών γνωρίζουν πολύ καλά ότι διαιρεμένες Εκκλησίες σημαίνει διαιρεμένη ανθρωπότητα, αφού ο ίδιος ο Χριστός είναι μέγας Ενοποιός.
Η Εκκλησία της Οικουμενικότητας, της ενώσεως όλων γνωρίζει πρωτίστως πως «οτιδήποτε υψώνει τείχη μεταξύ των λαών είναι «αντίθετο όχι μόνο στο Νόμο του καλού Θεού, αλλά και στην ίδια την πίστη, στο ίδιο το Σύμβολο της Πίστεως» (Πάπας Φραγκίσκος).
Έτσι λοιπόν όλοι μαζί «Καλούμεθα σήμερον να αναδείξωμεν το διαχρονικόν μήνυμα της εν Νικαία Α’ Οικουμενικής Συνόδου, τας σωτηριολογικάς διαστάσεις και τας ανθρωπολογικάς συνεπείας του «ομοουσίου», της αρρήκτου συνδέσεως της Χριστολογίας μετά της ανθρωπολογίας, εις μίαν εποχήν ανθρωπολογικής συγχύσεως και εντόνων προσπαθειών αναδείξεως του «μετανθρώπου» ως του ανοικτού ορίζοντος και της αυτοαποθεωτικής προοπτικής της ανθρωπίνης εξελίξεως, τη συμβολή της επιστήμης και της τεχνολογίας. Η αρχή της «θεανθρωπινότητος» αποτελεί την απάντησιν εις την αδιέξοδον οπτασίαν του συγχρόνου «ανθρωποθεού». Η αναφορά εις το «πνεύμα της Νικαίας» αποτελεί πρόσκλησιν όπως στραφώμεν εις τα ουσιώδη της πίστεώς μας, πυρήν της οποίας είναι η εν Χριστώ σωτηρία του ανθρώπου» (Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος).
