Η αναμενόμενη πτώση της Κυβέρνησης Μπαϊρού στη Γαλλία αναδεικνύει το πολιτικό αδιέξοδο και προμηνύει μια περίοδο αστάθειας και κοινωνικών εντάσεων, με επιπτώσεις σε όλη την Ευρώπη.
Οποιαδήποτε επιλογή πρωθυπουργού θα είναι θνησιγενής, δεδομένων των οικονομικών μέτρων που θα απαιτηθούν για την αντιμετώπιση του υψηλού δημοσιονομικού ελλείμματος της χώρας.
Η Γαλλία αποτελεί το σύμβολο του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού μοντέλου και της «φορντικής συναίνεσης» σταθερή απασχόληση και κοινωνική προστασία με αναδιανεμητικές παροχές που ανέρχονται στο 44% των συνολικών δαπανών της Γενικής Κυβέρνησης). Ένα μοντέλο που όμως φαίνεται πως δεν μπορεί να διατηρηθεί σε συνθήκες ελεύθερου ανταγωνισμού με την Κίνα και την Ινδία ή τουλάχιστον αυτό δεν είναι πλέον εφικτό χωρίς την ανάκτηση της παραγωγικής βάσης, την οποία είχε απωλέσει η Γαλλία και ευρύτερα ο Δυτικός Κόσμος από την περίοδο της παγκοσμιοποίησης, στις αρχές του 1990.
Η όξυνση της κοινωνικής κρίσης που αναμένεται τις επόμενες μέρες, είναι αποτέλεσμα της άρνησης των μεσαίων και κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων να επωμιστούν το βάρος μέτρων περί των 44δις. € που περιλαμβάνουν αυξήσεις φόρων, περικοπές δαπανών, αύξηση ορίων συνταξιοδότησης και μείωση αργιών, προκειμένου να μειωθεί το δημοσιονομικό έλλειμμα από 5,8% του ΑΕΠ σε 5,4% το 2025 και 4,6% το 2026 και να καταστεί εξυπηρετήσιμιο το δημόσιο χρέος των 3,3 τρις €!
Έλλειμμα συναίνεσης των μεσαίων στρωμάτων που ανησυχούν για την περεταίρω διεύρυνση των κοινωνικών ανισοτήτων αν προχωρήσει η περιστολή των κοινωνικών μεταβιβάσεων, στρεφόμενα ακόμα περισσότερο προς την ακροδεξιά της Λεπέν και την Αριστερά του Μελανσόν. Κοινωνική μετατόπιση που προμηνύει εσωτερικό εμφύλιο, αντίστοιχου εκείνου στις ΗΠΑ, μεταξύ γηγενών Γάλλων και μουσουλμάνων μεταναστών που αποτελούν την εκλογική βάση της Αριστεράς, ελέγχοντας προάστια του Παρισιού που έχουν καταστεί άβατο για το Γαλλικό Κράτος.
Η υπαγωγή της Γαλλίας στο ΔΝΤ δεν φαίνεται πιθανή άμεσα, καθότι η Γαλλίδα επικεφαλής της ΕΚΤ Κριστίν Λαγκάρντ θα φροντίσει αρχικά για την αγορά Γαλλικών ομολόγων στην δευτερογενή αγορά. Σε κάθε περίπτωση όμως η συζήτηση διαμορφώνει μια πολύ αρνητική εξέλιξη για τα Ευρωπαϊκά Χρηματιστήρια ενώ ο Πρόεδρος Μακρόν καθίσταται όλο και περισσότερο εκβιάσιμος.
Ίσως αυτό να εξηγεί την μεταστροφή της στάσης του έναντι του Ερντογαν ενώ αναμένεται να αμβλύνει και την πολεμική του κατά του Πούτιν στο μέτωπο της Ουκρανίας. Το αδυνάτισμα του Γαλλο-γερμανικού άξονα μεταθέτει το βάρος της Ευρωπαϊκής ενότητας που αποτελεί την μοναδική εγγύηση για την αντιμετώπιση του Ευρασιανισμού και των αναθεωρητισμών της Ρωσίας και της Τουρκίας, στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης και στον Ελληνισμό. Το πολιτικό προσωπικό και οι ελίτ μας όμως δεν φαίνεται να ανταποκρίνονται ούτε καν να αντιλαμβάνονται αυτή την προοπτική.
