“Ο πόλεμος έχει είσοδο αλλά δεν έχει έξοδο”.
Μπορεί ο Σόλων να είχε επισημάνει, αιώνες πριν, τα αδιέξοδα της Τυραννίας, ωστόσο κανείς δεν περίμενε πως αυτή η διαπίστωσή του θα είχε διαχρονική και καθολική ισχύ.
“Δούλες τι στέκεσθε; πόχω το χρέος προστάξει / να στρώσετε χαλιά στους δρόμους του τη / στράτα; ευθύς ας γίνει πορφυρόστρατος ο / δρόμος κι ας τον φέρει στα ανέλπιστα παλάτια /η Δίκη!” (Αισχύλος).
Μπορεί η Κλυταιμνήστρα να έστρωσε κόκκινο χαλί για να υποδεχτεί τον νικητή του Τρωικού πολέμου, τον Αγαμέμνονα, αλλά κανείς δεν πρόβλεψε πως αυτή η υποδοχή “θανάτου” θα καθιερωνόταν ως μεγαλοπρεπής υποδοχή για “υψηλά” πρόσωπα.
Στην Αλάσκα Τραμπ και Πούτιν βάδισαν στο κόκκινο χαλί ο ένας ως “ειρηνοποιός” κα ο άλλος ως δικαιωμένος πρόξενος ή φέρελπις νικητής του Ουκρανικού Πολέμου.
“Μακάριοι οι ειρηνοποιοί ότι αυτοί υιοί θεού κληθήσονται”(Ματθαίου,5,9).
Στον έβδομο μακαρισμό ο Χριστός στην επί του όρους ομιλία του θεωρεί ευτυχισμένους όλους εκείνους που εργάζονται για την Ειρήνη. Τους αποκαλεί μάλιστα και “Υιούς Θεού”, αφού η Ειρήνη αποτελεί ένα από τα ιερά προστάγματα του Θεού σύμφωνα και με το “Επί Γης Ειρήνη”.
Αν οι ενέργειες-προσπάθειες των Τραμπ-Πούτιν για Ειρήνη ευοδωθούν, τότε και οι δύο, χριστιανοί όντες, θα διεκδικήσουν τον τίτλο του ειρηνοποιού και θα καταταγούν στην ομάδα των “Υιών του Θεού”.
Αν οι προθέσεις-προσπάθειες των δύο ηγετών για Ειρήνη είναι ειλικρινείς και στοχεύουν στον τερματισμό ενός ανόητου πολέμου στην καρδιά Ευρώπης, τότε ανεξάρτητα από τα ανομολόγητα συμφέροντά τους, τότε σίγουρα θα πρέπει να αισιοδοξούμε ως παγκόσμια κοινότητα.
Εν τω μεταξύ οι αναλύσεις και τα σχόλια των διεθνών αναλυτών στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ποικίλλουν. Άλλοι υπερθεματίζουν την συνάντηση και τη θεωρούν ως ένα θετικό βήμα για την ειρήνη, ανεξάρτητα από τα πενιχρά της αποτελέσματα.
Κάποιοι άλλοι εκτιμούν πως ήταν ένα διπλωματικό λάθος του Τραμπ, αφού ανέσυρε τον Πούτιν από τον διεθνή απομόνωση και τον νομιμοποίησε ως εργάτη της ειρήνης. Το “κόκκινο χαλί” λειτούργησε ως η κολυμβήθρα του Σιλωάμ για τα ανομήματα του Ρώσου ηγέτη στον Ουκρανικό Πόλεμο.
Στις αρνητικές κριτικές συμπεριλαμβάνεται και ο αποκλεισμός του ουκρανού ηγέτη, του Ζελένσκι. Κι αυτό γιατί συζητιούνται και αποφασίζονται προτάσεις για Ειρήνη χωρίς την συγκατάθεση του Ζελένσκι.
Ιδιαίτερη δε ανησυχία προκαλούν οι πληροφορίες για παραχώρηση στη Ρωσία ουκρανικών περιοχών. Αν αυτές οι πληροφορίες είναι έγκυρες, αυτό συνιστά μία παραβίαση του διεθνούς δικαίου και μία επιβράβευση του επιτιθέμενου, αν όχι “τιμωρία” του αμυνόμενου.
Η πίεση προς τον ουκρανό ηγέτη να αποδεχτεί τα τετελεσμένα του πολέμου (απώλεια εδαφών) μάς γυρίζει στο “δίκαιο του ισχυρού” και στη θουκυδίδεια θέση:
“Ο ισχυρός προχωρά όσο το επιτρέπει η δύναμή του και ο αδύνατος υποχωρεί όσο του επιβάλλει η αδυναμία του”.
Είναι παραδοξολογία, όμως, που οι αρνητικές κριτικές εστιάζονται περισσότερο και μόνον στον αμερικανό πρόεδρο, επειδή δεν μπόρεσε να πετύχει τον τερματισμό του Ουκρανικού Πολέμου σε 24 ώρες, όπως υποσχέθηκε προεκλογικά.
Αντίθετα ο Ρώσος πρόεδρος μένει στο απυρόβλητο, ως εάν η Ουκρανία κήρυξε τον πόλεμο ενάντια στη Ρωσία, ενώ οι πιέσεις ασκούνται περισσότερο στον Ζελένσκι για υποχωρήσεις και εδαφικές παραχωρήσεις.
“Δεν είναι πόλεμος που θα έπρεπε να είχε ξεκινήσει. Δεν το κάνεις αυτό. Δεν τα βάζεις με μία χώρα που είναι δέκα φορές μεγαλύτερη από σένα” (Τραμπ).
Η “Τράμπειος Ειρήνη” τείνει να αντιγράψει την “Ανταλκίδειο Ειρήνη” και να οδηγήσει την Ουκρανία σε μία εθνική ταπείνωση. Προς το σκοπό αυτό αναζητείται ο πρόθυμος για την υπογραφή των απαιτούμενων παραχωρήσεων, όπως έγινε με τη “συμφωνία” των “σπάνιων γαιών” μεταξύ Ουκρανίας και ΗΠΑ.
Εξάλλου η διεθνής διπλωματία του Τραμπ κατέστη συνώνυμη με τις εμπορικές μπίζνες. Όλα πουλιούνται και αγοράζονται (Ηθική, δίκαιο, εθνικά συμφέροντα…). Αυτό που κάποτε το υποψιαζόμασταν, τώρα το αποδεχόμαστε ως αυτονόητο και ως κανονικότητα.
Αν αληθεύουν οι πληροφορίες πως η Ουκρανία θα αγοράσει, για την ασφάλειά της, από τις ΗΠΑ όπλα 150 δις με χρήματα της Ευρώπης, τότε η διπλωματία-μπίζνες δεν απέχει και πολύ από την πραγματικότητα.
Κι ενώ αυτά συνέβησαν, συζητήθηκαν ή και συμφωνήθηκαν στην Αλάσκα (αν αληθεύουν οι πληροφορίες) οι δημοσιογραφικές γραφίδες τείνουν να ξεχάσουν το μείζον (πως ο Πούτιν είναι ο επιτεθέμενος) και εστιάζουν την κριτική τους στο έλασσον (πως ο Τραμπ απέτυχε να τελειώσει τον πόλεμο σε 24 ώρες ).
Ένας παλιός αντιαμερικανισμός κυριαρχεί στην κριτική που τείνει να υποβάλει στους αναγνώστες την άποψη πως και οι ΗΠΑ πολεμούν στην Ουκρανία και η Ρωσία είναι η αμυνόμενη χώρα. Η επιχειρούμενη απο-ενοχοποίηση του Πούτιν ανοίγει τον ασκό του Αιόλου για άλλες παρόμοιες ενέργειες. Η αναγνώριση και η αποδοχή των τετελεσμένων του Ουκρανικού Πολέμου θα αποτελέσει δεδικασμένο για πολλούς άλλους υπέρμαχους του αναθεωρητισμού (περίπτωση Κύπρου…).
Οι συνομιλίες με τον Ρώσο πρόεδρο ενέχουν μία παραδοξολογία. Αντί να εστιάζονται στο περιεχόμενο των κυρώσεων εναντίον της Ρωσίας που πρώτη και αναίτια “ήρξατο χειρών αδίκων” και να προτείνονται μέτρα για την αποφυγή παρόμοιων μελλοντικών επιθέσεων, οι προτάσεις του Τραμπ στοχεύουν στον κατευνασμό του Πούτιν ως εάν να ευρίσκεται “εν δικαίω”.
Εξάλλου κάποιος πρέπει να απολογηθεί για τους χιλιάδες ή και εκατομμύρια νεκρούς (Ρώσους και Ουκρανούς).
Εν τω μεταξύ η Ευρώπη στην συνάντηση του Τραμπ με τους Ηγέτες των ευρωπαϊκών κρατών (προθύμων) για πρώτη φορά έδειξε τέτοια ενότητα και αποφασιστικότητα έναντι της επεκτατικής (φανερής και υπόρρητης) πολιτικής του Πούτιν που στοχεύει στην αλλαγή των συνόρων στην Ευρώπη.
Η εμφάνιση του Ρώσου υπουργού εξωτερικών Λαβρώφ με μπλουζάκι-φούτερ που έφερε τα αρχικά της πρώην Σοβιετικής Ένωσης (CCCP) ίσως να στέλνει ένα μήνυμα. Ένα φούτερ με πολιτική σημειολογία. Η ανάγνωση εύκολη. Η Ρωσία είναι και θα παραμείνει ή θα ξαναγίνει ισχυρή, όπως παλιά. Μήνυμα προς Ουκρανία, Ε.Ε και ΗΠΑ.
Στα υπόγεια δώματα της Ρωσίας του Πούτιν επωάζεται το όραμα για την ανασύσταση της Τσαρικής Αυτοκρατορίας και της πρώην κομμουνιστικής Σοβιετικής Ένωσης.
Ωστόσο η ειρήνη παραμένει το διαρκές ζητούμενο και είναι ο μόνος δρόμος για την προκοπή ανθρώπων και κρατών.
“Δεν υπάρχει δρόμος προς την ειρήνη. Η ειρήνη είναι ο δρόμος” (Μαστ Α.)
Υστερόγραφο: Εάν και εφόσον ευοδωθεί η τριμελής συνάντηση των Τραμπ – Πούτιν -Ζελένσκι με θετικά και πρακτικά αποτελέσματα για την ειρήνη τότε θα πρέπει ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ Γκουτιέρες να υποβάλει άμεσα την παραίτησή του, αφού ο ΟΗΕ ούτε μπόρεσε να αποτρέψει τον Ουκρανικό Πόλεμο αλλά ούτε και να τον τερματίσει ως όφειλε. Ίσως-ίσως ακόμη να τεθεί θέμα διάλυσης του ΟΗΕ με την αντικατάστασή του από άλλο οργανισμό περισσότερο αποτελεσματικό για τη διεθνή ειρήνη, όπως έγινε παλιότερα με την Κοινωνία των Εθνών.
● Εάν και εφόσον ο Τραμπ πετύχει τον τερματισμό του Ουκρανικού Πολέμου τότε θα πρέπει να ακυρωθεί και το παλιό σύνθημα των αριστερών “Φονιάδες των λαών Αμερικάνοι”
Πώς αλλάζουν οι καιροί…!
