Έχεις ανοίξει ποτέ το LinkedIn και μέσα σε πέντε λεπτά έχεις νιώσει σαν τον πιο άχρηστο άνθρωπο του πλανήτη; Καλωσήρθες στον κόσμο του success porn.
Success porn είναι η βιομηχανία των ιστοριών που μοιάζουν βγαλμένες από ταινία του Hollywood, μόνο που παίζονται καθημερινά στο feed σου:
«Στα 24 μου παράτησα τη δουλειά μου, ξεκίνησα με 500€ και σε 9 μήνες έφτασα τα 7 ψηφία.»
«Δουλεύω 3 ώρες τη βδομάδα από την Μπαλί και βγάζω περισσότερα από CEO πολυεθνικής.»
«Αν δεν τα κατάφερες ακόμα, απλά δεν το θες αρκετά.»
Και από κάτω εκατοντάδες σχόλια: «Inspiration!», «Goat!», «Πες μου το μυστικό σου!».
Μόνο που δεν είναι μυστικό. Είναι μοντάζ.
Πίσω από κάθε τέτοια ιστορία υπάρχει ένα director’s cut που δεν θα δεις ποτέ:
– Τα λεφτά του μπαμπά ή του θείου από το Κατάρ
– Οι τρεις προηγούμενες επιχειρήσεις που χρεοκόπησαν και σβήστηκαν από το βιογραφικό
– Οι 1.200 κρύα μηνύματα που αγνοήθηκαν πριν το πρώτο «ναι»
– Οι νύχτες αγωνίας, τα χρέη, οι κρίσεις πανικού, οι σχέσεις που διαλύθηκαν
– Και ναι, η τύχη, αυτή η λέξη που κανείς δεν τολμάει να αναφέρει γιατί ακούγεται σαν δικαιολογία.
Το πρόβλημα δεν είναι ότι κάποιοι τα κατάφεραν γρήγορα. Μπράβο τους.
Το πρόβλημα είναι ότι παρουσιάζουν την εξαίρεση σαν κανόνα και πουλάνε το «εύκολο» σαν εγγυημένο.
Και το αποτέλεσμα; Μια ολόκληρη γενιά που νιώθει αποτυχημένη στα 28 της επειδή δεν έχει ακόμα έξι μηδενικά στον λογαριασμό. Άνθρωποι που δουλεύουν σκληρά 12 χρόνια και νιώθουν ηλίθιοι επειδή δεν «ξεκλείδωσαν το mindset». Νέοι που αντί να χτίσουν βάσεις, κυνηγούν viral reels και dropshipping scams.
Το success porn δεν εμπνέει. Παραλύει.
Μετατρέπει την υπομονή σε ντροπή, την προσπάθεια σε αποτυχία, την πραγματική πρόοδο σε «αργή».
Η αληθινή επιτυχία δεν είναι ποτέ sexy σε real time.
Είναι βαρετή. Είναι να διαβάζεις 200 σελίδες όταν όλοι κοιμούνται. Είναι να ακούς 97 «όχι» και να στέλνεις το 98ο mail. Είναι να δουλεύεις Σαββατοκύριακα ενώ οι φίλοι σου είναι για καφέ. Είναι να χάνεις λεφτά, πελάτες, αυτοπεποίθηση και να ξανασηκώνεσαι.
Η αληθινή επιτυχία δεν χωράει σε καρουζέλ 10 slides. Χρειάζεται χρόνια για να ειπωθεί και δεκαετίες για να εκτιμηθεί.
Αν θες πραγματικά να εμπνεύσεις κάποιον στο LinkedIn, μην του δείξεις το τρόπαιο. Δείξε του τις ουλές.
Πες του πόσες φορές έκλαψες. Πες του πόσους ευχαρίστησες που δεν θα γίνουν ποτέ tag. Πες του πόσο τυχερός ήσουν που κάποιος σου έδωσε μια ευκαιρία όταν δεν την άξιζες ακόμα.
Γιατί η ιστορία που θα αλλάξει τη ζωή του επόμενου δεν είναι «Κοίτα πόσα έχω».
Είναι «Κοίτα πόσα ξεπέρασα κι εσύ μπορείς».
Το LinkedIn θα γίνει καλύτερο όταν σταματήσουμε να πουλάμε όνειρα και αρχίσουμε να μοιραζόμαστε δρόμους.
Όχι highways με Lamborghini.
Αλλά λασπωμένα μονοπάτια που άξιζαν κάθε βήμα.
Τέλος το success porn.
Καλωσορίσατε στις real stories.
