Μετά τη δημοσιοποίηση του χάρτη θαλάσσιου χωροταξικού σχεδιασμού στον οποίο τα θαλάσσια τουρκικά σύνορα επεκτείνονται στη μέση του Αιγαίου, η Τουρκία επανήλθε με έναν ακόμη χάρτη σχεδιασμού δύο θαλάσσιων πάρκων, στο Βόρειο Αιγαίο και στην Νοτιοανατολική Μεσόγειο, τα οποία εκτείνονται έξω από τα χωρικά της ύδατα και εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας.
Εν προκειμένω, ο χάρτης των τουρκικών θαλάσσιων πάρκων αποτελεί μία προκλητικότατη απάντηση στον χάρτη θαλάσσιων πάρκων της Ελλάδας, στο Ιόνιο και στις Κυκλάδες, αμφισβητώντας ευθέως για άλλη μια φορά τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα, όπως αυτά προβλέπονται ρητά από το διεθνές δίκαιο της θάλασσας.
Παρά το γεγονός ότι τα ελληνικά θαλάσσια πάρκα σχεδιάστηκαν εντός των χωρικών υδάτων, η Τουρκία προκλητικά σχεδίασε τα δικά της θαλάσσια πάρκα έξω από τα χωρικά της ύδατα, θέλοντας με αυτόν τον τρόπο να επιβεβαιώσει και εν τη πράξει ότι δεν αναγνωρίζει ούτε υφαλοκρηπίδα στα ελληνικά νησιά ούτε την επέκταση των χωρικών υδάτων σε δώδεκα ναυτικά μίλια, όπως επίσης ρητά προβλέπεται από το διεθνές δίκιο της θάλασσας.
Είναι ηλίου φαεινότερον ότι η Τουρκία δεν ενδιαφέρεται για την προστασία της θαλάσσιας ζωής με το σχεδιασμό των θαλάσσιων πάρκων, αλλά ο σκοπός της είναι να δημιουργεί συνεχώς νέα γεωπολιτικά δεδομένα, τα οποία εξυπηρετούν την αναθεωρητική της στρατηγική για την αποκαλούμενη γαλάζια πατρίδα.
Η Ελλάδα, ως συνήθως, αντέδρασε με βερμπαλιστικές αναφορές περί διεθνούς δικαίου και έλλειψης διεθνούς νομιμότητας των τουρκικών θαλάσσιων πάρκων, ωστόσο το μείζον και καίριας σημασίας ερώτημα εν προκειμένω είναι πώς θα αντιδράσει η Ελλάδα για την προστασία των κυριαρχικών της δικαιωμάτων, όταν μελλοντικά η Τουρκία θα προχωρήσει σε συγκεκριμένες ενέργειες για την υλοποίηση του σχεδιασμού των εν λόγω θαλάσσιων πάρκων;
Και τούτο διότι η Τουρκία έχει αποδείξει, όχι μόνο με λόγια αλλά και με έργα, όπως για παράδειγμα η ακύρωση της πόντισης του καλωδίου ηλεκτρικής διασύνδεσης της Κύπρου και η σύναψη του τουρκολιβυκού μνημονίου, ότι είναι αποφασισμένη να φτάσει στα άκρα μέχρι και την πρόκληση μιας πολεμικής συγκρούσης με την Ελλάδα, την οποία, όπως έχει δηλώσει ο ίδιος ο Ερντογάν, δεν την θεωρεί ισοτιμη σε στρατιωτικό, πολιτικό και οικονομικό επίπεδο.
Αντιθέτως, η Ελλάδα ακολουθώντας μία πολιτική κατευνασμού, κατ’ ουσία μία πολιτική φοβικού συνδρόμου, όχι μόνο υποχωρεί συνεχώς στις προκλητικές τουρκικές διεκδικήσεις, αλλά συχνά αποφεύγει ακόμη και να απαντήσει σε προκλητικές και προσβλητικές δηλώσεις Τούρκων αξιωματούχων.
Πολύ δε περισσότερο ανησυχητικό είναι το γεγονός ότι πρόσωπα με δημόσιο λόγο και με την ιδιότητα του ακαδημαϊκού, του δημοσιογράφου, του πολιτικού και ούτω καθεξής, είτε εκφράζουν υποστηρικτικά την άποψη τους για τις τουρκικές παράνομες αξιώσεις, γεγονός που ενθαρρύνει ακόμη περισσότερο την αναθεωρητική τουρκική στρατηγική, είτε υποβαθμίζουν τις τουρκικές προκλητικές ενέργειες με αναφορές όπως, για παράδειγμα, ότι τα θαλάσσια πάρκα της Τουρκίας δεν συμπεριλαμβάνουν νησιά και βραχονησίδες γκρίζων ζωνών! Δηλαδή δεχόμαστε ότι υπάρχουν γκρίζες ζώνες στο Αιγαίο;
Σε κάθε περίπτωση, τόσο τα τουρκικά θαλάσσια πάρκα όσο και το τουρκολιβυκό μνημόνιο είναι βέβαιον ότι θα φέρουν την Ελλάδα εν ευθέτω χρόνω σε τροχιά σύγκρουσης με την Τουρκία, η οποία φαίνεται να επιζητεί αυτή τη σύγκρουση στο πεδίο.
Εν κατακλείδι, είναι σε θέση η Ελλάδα να αντιπαρατεθεί με την Τουρκία ή θα συνεχίσει την ίδια υποχωρητική τακτική με αποτέλεσμα να εδραιώνεται ολοένα και περισσότερο η τουρκική αναθεωρητική στρατηγική, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την εθνική κυριαρχία της Χώρας; Οψόμεθα …
*
Ο κ. Ευάγγελος Στεργιούλης είναι Διδάκτωρ Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου, Υποστράτηγος ε.α. της Ελληνικής Αστυνομίας και απόφοιτος των Σχολών Εθνικής Άμυνας και Εθνικής Ασφάλειας.
https://m.facebook.com/evangelos.stergioulis
