Κατά καιρούς επανέρχεται η συζήτηση για το αν υπάρχει σήμερα πολιτικό Κέντρο ή αν πρόκειται για έναν παλιό όρο χωρίς πραγματικό περιεχόμενο. Οι περισσότεροι επιχειρούν να το τοποθετήσουν ανάμεσα στην αριστερά και τη δεξιά, σαν μια «ενδιάμεση ζώνη». Όμως το Κέντρο δεν είναι το άθροισμα δύο αντιθέτων· είναι μια διαφορετική θεώρηση της πολιτικής, της κοινωνίας και του ρόλου του κράτους.
Οι έννοιες αριστερά και δεξιά γεννήθηκαν μέσα από τη διαμάχη για τη διαχείριση των δημόσιων πόρων. Η μία πλευρά πίστεψε στις δημόσιες επιχειρήσεις, στις ρυθμίσεις και στην προστασία μέσω κρατικών παρεμβάσεων. Η άλλη προτίμησε λίγες μεγάλες ιδιωτικές επιχειρήσεις με προνομιακή πρόσβαση στο κράτος και στην εξουσία. Το Κέντρο όμως υπερασπίζεται κάτι διαφορετικό: την ιδέα ότι οι δημόσιοι πόροι δεν ανήκουν σε κανένα κόμμα, καμία κυβέρνηση, καμία ομάδα συμφερόντων. Είναι περιουσία όλων των πολιτών και πρέπει να διαχειρίζονται με δικαιοσύνη, διαφάνεια και λογοδοσία.
Ο κεντρώος πολίτης δεν επιδιώκει προνόμια. Δεν χρειάζεται «σχέσεις» με το κράτος για να επιβιώσει. Είναι ικανός, άξιος, φιλότιμος και περήφανος. Θέλει ένα κράτος που να τον σέβεται, όχι να τον ελέγχει ή να τον εξαγοράζει. Θέλει να προοδεύει με τη δουλειά του, με τη συνέπεια και την υπευθυνότητά του. Για εκείνον, η ελευθερία δεν είναι αφηρημένη έννοια — είναι η καθημερινή πράξη της ευθύνης.
Το Κέντρο πιστεύει σε μια κοινωνία ανοιχτή στις ευκαιρίες για όλους, όχι μόνο για όσους βρίσκονται «μέσα στο σύστημα». Αντιλαμβάνεται τη διαφθορά ως τη ρίζα της αδικίας, γιατί αφαιρεί δύναμη από τους έντιμους και μετατρέπει την αξιοσύνη σε μειονέκτημα. Γι’ αυτό και απαιτεί μηδενική ανοχή σε κάθε μορφή εξάρτησης, συναλλαγής ή πελατειακής σχέσης.
Θέλει ένα κράτος χωρίς σπατάλες, χωρίς έργα-βιτρίνες που γίνονται για τις ψήφους. Ένα κράτος που θα μπορεί να λειτουργεί με λιγότερους φόρους, με αποτελεσματικότερη αξιοποίηση τους για να προσφέρει καλύτερες υπηρεσίες. Θέλει θεσμούς πραγματικά ανεξάρτητους και αντικειμενικούς , υπηρεσίες αποτελεσματικές και μια τεχνοκρατική δημόσια διοίκηση η οποία δεν θα εξυπηρετεί ψηφοφόρους, αλλά πολίτες.
Το Κέντρο, τελικά, δεν είναι μια γεωγραφία του πολιτικού χάρτη. Είναι οικονομικές και θεσμικές δομές αλλά ταυτόχρονα στάση ζωής και αξιακό σύστημα. Είναι η πίστη ότι η Ελλάδα μπορεί να σταθεί στα πόδια της με αξιοπρέπεια, εξωστρέφεια και αυτοπεποίθηση, στηριγμένη στις δικές της δυνάμεις.
Κι αν υπάρχει ακόμη το Κέντρο; Υπάρχει, όσο υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι εργάζονται τίμια, δεν ζητούν προνόμια και απαιτούν από το κράτος ελεύθερη οικονομία, ανεξάρτητη δικαιοσύνη και αποτελεσματική ασφάλεια. Αυτοί είναι το Πολιτικό Κέντρο της Ελλάδας.
