Υπάρχουν μέρες που νιώθω πως όλα και όλοι μιλάνε ταυτόχρονα.
Το πλυντήριο κάνει «μπιπ». Το κινητό χτυπάει. Το παιδί φωνάζει «Μαμάαααα!». Το άλλο κλαίει.
Ο σύντροφος ρωτάει «που είναι το τάδε;» (ενώ βρίσκεται ακριβώς μπροστά του). Και το κεφάλι μου… βουίζει.
Κι αντί να ουρλιάξω, επιλέγω να φορέσω τα παπούτσια μου και να βγω για τρέξιμο.
Δεν ξεκίνησα να τρέχω για το σώμα μου
Το πρώτο μου τρέξιμο δεν ήταν ηρωικό.
Ήταν ένα είδος απόδρασης. Ένα «θα πάω ένα γύρο να ξελαμπικάρω». Δεν είχα πλάνο. Ούτε ρολόι. Ούτε playlist. Μόνο την ανάγκη να πάρω λίγο χώρο.
Να σταματήσει ο θόρυβος γύρω μου, αλλά, κυρίως, μέσα μου.
Γιατί όταν είσαι γονιός, σύντροφος, επαγγελματίας, φίλος, παιδί… είσαι όλα για όλους.
Και ξεχνάς να είσαι κάτι και για σένα.
Το τρέξιμο έγινε το δικό μου «κάτι».
Όχι γιατί ήθελα να γίνω αθλήτρια. Αλλά γιατί ήθελα να μην τρελαθώ.
Το τρέξιμο, λένε, είναι μοναχικό άθλημα
Αλλά για μένα, ήταν ο πιο ουσιαστικός τρόπος να συνδεθώ.
Με το σώμα μου, που τόσα χρόνια κουβαλούσε βάρη χωρίς να το ευχαριστώ.
Με το μυαλό μου, που έπρεπε επιτέλους να έχει 5 λεπτά σιωπής χωρίς ειδοποιήσεις, δουλειές, φωνές.
Με τον εαυτό μου, που άκουγε συνεχώς «πρέπει» κι είχε ξεχάσει το «θέλω».
Τρέχω για να θυμηθώ ότι δεν είμαι μόνο όσα πρέπει να κάνω
Τρέχω για να θυμηθώ ότι έχω ρυθμό.
Ότι μπορώ να αλλάζω ρυθμό.
Ότι υπάρχουν μέρες με βαριά πόδια, αλλά και μέρες που νιώθω ότι πετάω.
Τρέχω γιατί στο πρώτο χιλιόμετρο, γκρινιάζω.
Στο δεύτερο, παλεύω.
Και κάπου μετά, ηρεμώ.
Η ανάσα μου βρίσκει ρυθμό και το μέσα μου βρίσκει χώρο.
Δεν έχω πάντα χρόνο. Αλλά πάντα βρίσκω 20 λεπτά
Γιατί αν δεν τα βρω, θα τα «πληρώσω» αλλιώς: με νεύρα, ένταση, ενοχές και μία διαρκή αίσθηση ότι «ξεχειλίζω».
Το τρέξιμο με μαθαίνει καθημερινά ότι δεν χρειάζεται να τα κάνω όλα τέλεια. Αρκεί να τα κάνω με συνέπεια. Με παρουσία. Με αναπνοή.
Δεν τρέχω για να φτάσω κάπου
Τρέχω για να θυμηθώ ποια είμαι όταν δεν με τραβάνε από παντού.
Τρέχω για να γεμίσω, όχι για να αδειάσω.
Τρέχω για να μη φωνάξω σε λάθος ανθρώπους τη λάθος στιγμή.
Και τελικά, τρέχω… για να μπορώ να γυρίσω σπίτι πιο ήρεμη.
Πιο εγώ.
