Η Μίστι Κόπλαντ, η γυναίκα που έγραψε ιστορία στο μπαλέτο ως η πρώτη μαύρη πρώτη χορεύτρια του American Ballet Theatre (ABT), αποχαιρέτησε τη σκηνή με μια βραδιά αντάξια του μύθου της.
Το βράδυ της Τετάρτης, στη μεγάλη αίθουσα του Lincoln Center στη Νέα Υόρκη, η 43χρονη χορεύτρια έκανε την τελευταία της στροφή στις πουέντ, μέσα σε μια χρυσή βροχή κομφετί και υπό το παρατεταμένο χειροκρότημα ενός κοινού που σηκώθηκε όρθιο. Ήταν μια βραδιά συγκίνησης, τιμής και δικαίωσης για μια γυναίκα που άλλαξε την ιστορία ενός καλλιτεχνικού είδους το οποίο για δεκαετίες έμοιαζε απρόσιτο για γυναίκες σαν κι εκείνη.
Η πρώτη μαύρη πρίμα μπαλαρίνα του ABT
Όταν το 2015 η Μίστι Κόπλαντ έγινε η πρώτη μαύρη γυναίκα πρίμα μπαλαρίνα στα 75 χρόνια ιστορίας του American Ballet Theatre, δεν κατέκτησε απλώς μια κορυφή, γκρέμισε έναν τοίχο. Μέχρι τότε, οι μεγάλες σκηνές του κλασικού μπαλέτου παρέμεναν προνομιακός χώρος για λευκούς χορευτές. Η Κόπλαντ, με τη δύναμη του ταλέντου και της επιμονής της, απέδειξε ότι η τελειότητα στο χορό δεν έχει χρώμα.
Στο φθινοπωρινό γκαλά του ABT, όπου τιμήθηκε για τη συνολική της πορεία, έδωσαν το «παρών» εμβληματικές προσωπικότητες, όπως η Όπρα Γουίνφρεϊ και η Ντέμπι Άλεν. Η Γουίνφρεϊ, σε έναν συγκινητικό λόγο, τόνισε:
«Η Μίστι δεν χόρεψε απλώς μπαλέτο, το άλλαξε. Έδειξε σε όλο τον κόσμο ποιος μπορεί να ανήκει, ποιος μπορεί να φαίνεται και ποιος μπορεί να ηγείται».
Ύστερα από πέντε χρόνια απουσίας, αφιερωμένα στην οικογένειά της και στη φιλανθρωπική της δράση, η Κόπλαντ επέστρεψε για μία μόνο βραδιά, ως Ιουλιέτα, τον ρόλο που την καθιέρωσε. Δίπλα της, στον ρόλο του Ρωμαίου, βρέθηκε ο Calvin Royal III, ο πρώτος μαύρος άνδρας πρώτος χορευτής του ABT εδώ και δύο δεκαετίες, ολοκληρώνοντας έναν κύκλο συμβολισμών και αλλαγής.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.Advertisement
Μια καριέρα γεμάτη ρήξεις και πρωτιές
Η Κόπλαντ δεν περιορίστηκε ποτέ στα στενά όρια του κλασικού ρεπερτορίου. Με τη συμμετοχή της σε έργα όπως το Wrecka Stow του Κάιλ Άμπραχαμ και τη Sinatra Suite της Τουίλα Θαρπ, απέδειξε ότι το μπαλέτο μπορεί να είναι ταυτόχρονα παράδοση και εξέλιξη.
Η αποχαιρετιστήρια παράσταση συνδυάστηκε με τον εορτασμό των 85 χρόνων του American Ballet Theatre, περιλαμβάνοντας αφιερώματα, βίντεο και εμφανίσεις χορευτών που τίμησαν τη διαδρομή της. Η εκδήλωση μεταδόθηκε ζωντανά σε διπλανή αίθουσα του Lincoln Center, με ελεύθερη είσοδο, μια κίνηση που υπογράμμισε την τεράστια λαϊκή απήχηση της χορεύτριας.
Στο φινάλε, εμφανώς συγκινημένη, δέχθηκε λουλούδια και αγκαλιές από φίλους, συναδέλφους και δασκάλους, κάτω από μια χρυσή λάμψη που σκέπασε τη σκηνή.
«Νιώθω έτοιμη να κάνω το επόμενο βήμα», είπε πριν από την παράσταση. «Θα συνεχίσω να εργάζομαι για τη διαφορετικότητα στον χορό. Αυτός ο αγώνας δεν τελειώνει ποτέ».
Από τη φτώχεια στο φως
Η ζωή της Κόπλαντ μοιάζει βγαλμένη από κινηματογραφικό σενάριο. Γεννημένη στο Κάνσας Σίτι και μεγαλωμένη στο Σαν Πέδρο της Καλιφόρνια, μεγάλωσε μέσα στη φτώχεια και την αβεβαιότητα. Ανακάλυψε το μπαλέτο στα 13 της χρόνια, μια ηλικία που για τους περισσότερους θεωρείται «πολύ αργά». Μέσα σε λίγα μόλις χρόνια, χάρη στην αφοσίωση και το ταλέντο της, απέκτησε υποτροφία στο ABT.
Το 2001 έγινε μέλος του corps de ballet, το 2007 σολίστ και το 2015, σε μια στιγμή που έμεινε ιστορική, ανέβηκε στην κορυφή. Από τότε, η Μίστι Κόπλαντ έγινε παγκόσμιο σύμβολο έμπνευσης – όχι μόνο για τις νεαρές χορεύτριες, αλλά για κάθε άνθρωπο που αγωνίζεται να σπάσει τα στερεότυπα.
Η κληρονομιά της
Σήμερα, μέσω του ιδρύματός της Be Bold και της σειράς παιδικών βιβλίων Bunheads, η Μίστι Κόπλαντ συνεχίζει να εμπνέει τη νέα γενιά. Το μήνυμά της παραμένει ξεκάθαρο:
«Το μπαλέτο και κάθε όνειρο μπορεί να ανήκει σε όλους».
Η Μίστι Κόπλαντ δεν υπήρξε απλώς μια εξαιρετική χορεύτρια. Υπήρξε φορέας αλλαγής, μια γυναίκα που μετέτρεψε την τέχνη του μπαλέτου σε χώρο ένταξης, δύναμης και ελευθερίας. Με το τελευταίο της στροβίλισμα στη σκηνή, άφησε πίσω της όχι μόνο έναν μύθο, αλλά και μια νέα εποχή για το μπαλέτο πιο ανοιχτή, πιο δίκαιη, πιο ανθρώπινη.
Πηγή: The Guardian
