Τετάρτη πρωί, ραντεβού στο Φάληρο με τον μεγάλο μουσικοσυνθέτη Γιώργο Κατσαρό, στο αγαπημένο του στέκι του.
Με περιμένει στην ταράτσα, καθισμένος σε ένα τραπέζι – είναι το σημείο που του αρέσει να πίνει τον καφέ του – με ανεμπόδιστη θέα στον Σαρωνικό.
Η συνάντηση
Πιο απλός και πιο άμεσος δεν θα μπορούσε να είναι, στα 91 προς 92 (γενέθλια έχει στις 7 Μαρτίου). Φοράει ένα πουλόβερ και μπλουτζίν. Γιλέκο κι ένα καπέλο του Τσάμπιονς Λιγκ. Μου απευθύνεται στον ενικό και αισθάνομαι τιμή γι αυτό. Αστειευόμαστε για το ποδόσφαιρο και τον Παναθηναϊκό (που λατρεύει διαχρονικά). Κάποιες στιγμές κοιτάζει λοξά και το ύφος του θυμίζει παιδική σκανταλιά, όπως στην φωτογραφία που βγάλαμε παρέα στον καναπέ.
Τα προσωπικά συναισθήματα ενός δημοσιογράφου δεν πρέπει να γίνονται “θέμα”. Είναι, όμως, αναπόφευκτα όταν συναντάς ένα συνθέτη που “έντυσε” με τη μουσική του μια ολόκληρη εποχή.
30 ολόκληρα χρόνια ελληνικού κινηματογράφου, από την Αλίκη Βουγιουκλάκη και την Ρένα Βλαχοπούλου, μέχρι τη Μαρινέλλα και τον Πάριο. Από το Νέστορα Μάτσα και τον Αλέκο Σακελλάριο, μέχρι την Eurovision, τη Νανά Μούσχουρη, την διεύθυνση στην Ορχήστρα της ΕΙΡ και τη χρυσή τηλεοπτική εποχή του “Να η ευκαιρία”.
“Αλβανία”: Ο δίσκος – αφορμή
Συναντιόμαστε για να μου μιλήσει παραμονές της 28ης Οκτωβρίου, με αφορμή τον δίσκο “Αλβανία”, που κυκλοφόρησε στις 27 Σεπτεμβρίου 1973, σε σύνθεση Γιώργου Κατσαρού, με στίχους του Πυθαγόρα και με την συγκλονιστική φωνή της Μαρινέλλας.
Ο μεγάλος συνθέτης θυμάται τα πάντα: την ιδέα πίσω από ένα δίσκο που δεν μιλάει για τον έρωτα ή την αγάπη, αλλά για την πατρίδα, τους ήρωές της και το έπος του ελληνικού θριάμβου στα βουνά του μετώπου στην Αλβανία. Σχολιάζει τον στίχο για τις “Γυναίκες Ηπειρώτισσες” που γεννήθηκε από μία εικόνα που είχε στο μυαλό του ο Πυθαγόρας για την ηρωίδα μητέρα του. Αποκαλύπτει το δικό του αγαπημένο τραγούδι και ανασύρει τις προσωικές του παιδικές αναμνήσεις από την εποχή του πολέμου…
Η άγνωστη ιστορία με τον Λοϊζο και την σύλληψη επί Χούντας
Μέσα σε 15′ λεπτά ο Γιώργος Κατσαρός, μιλώντας αργά αλλά “μετρώντας” κάθε λέξη, ανασύρει στην συνέχεια περιστατικά, μεταξύ των οποίων η “ανέκδοτη” ιστορία με την σύλληψη του Μάνου Λοϊζου όταν κυκλοφόρησε ο δίσκος “Αλβανία”, επί δικτατορίας, επειδή νόμιζαν ότι εκείνος έβγαλε τον δίσκο και όχι ο Κατσαρός.
“Αντίο” στον Διονύση Σαββόπουλο και μήνυμα στη Μαρινέλλα
Στην συνέχεια, αν και βαθιά στενοχωρημένος για την απώλεια του “Νιόνιου”, θέλει να τον αποχαιρετίσει με μία σκέψη για την ελληνική μουσική και το τραγούδι, ενώ τονίζει το καθήκον και τον ρόλο πο καλείται να παίξει η ΕΡΤ με το αρχείο της. Και στέλνει, κλείνοντας, ένα προσωπικό μήνυμα – ευχή στη Μαρινέλλα. Δεν το λέει – όμως είναι γνωστό ότι ο Γιώργος Κατσαρός την “πήρε από το χέρι”, όταν εκείνη χώρισε με τον Στέλιο Καζαντζίδη και χρειάστηκε να επανεκκινήσει τη δική της τεράστια καριέρα στο ελληνικό τραγούδι.
