Σε μιά άκρως φορτισμένη από συγκίνηση ατμόσφαιρα, έγιναν στην Κύπρο τα αποκαλυπτήρια ανδριάντων των δολοφονηθέντων το 1996 Τάσου Ισαάκ και Σολωμού Σολωμού, σε χώρο που βρίσκεται κοντά στο κοιμητήριο Παραλιμνίου. Τα αποκαλυπτήρια έκανε η Πρόεδρος της Βουλής, Αννίτα Δημητρίου, η οποία σημείωσε πως οι δολοφόνοι τους παραμένουν ατιμώρητοι και πως αν συνηθίσουμε το status quo, τότε είναι σαν να προδίδουμε αυτούς τους ανθρώπους που δεν το συνήθισαν.
Τους δύο ανδριάντες φιλοτέχνησε ο γλύπτης Φίλιππος Γιαπάνης, με πρωτοβουλία του Δήμου Παραλιμνίου-Δερύνειας. Στην εκδήλωση το παρών τους έδωσαν και εκατοντάδες μοτοσικλετιστές της Πρωτοβουλίας Μνήμης Ισαάκ – Σολωμού, οι οποίοι αφού πέρασαν με τις μοτοσικλέτες τους από όλες τις πόλεις της ελεύθερης Κύπρου και το οδόφραγμα της Δερύνειας, κατέληξαν στον χώρο του μνημείου.
Συγκίνησε η κόρη του Τάσου Ισαάκ , Αναστασία στα αποκαλυπτήρια των ανδριάντων του πατέρα της και του Σολωμού Σολωμού.
Η Αναστασία, κόρη του Τάσου Ισάακ στον χαιρετισμό της ανέφερε ότι στις 11 Αυγούστου 1996 οι βάρβαροι με τη βοήθεια του κατοχικού στρατού κτύπησαν μέχρι θανάτου, τον πατέρα της, έναν άοπλο άνθρωπο με ρόπαλα, πέτρες και ξύλα και πρόσθεσε πως «τόσα χρόνια μετά ακόμα να γίνει κατανοητό ότι η κατοχή επηρεάζει την καθημερινότητα, το παρών και το μέλλον μας».
«Οι δολοφόνοι του πατέρα μου και του Σολή», συνέχισε, «κυκλοφορούν ελεύθεροι, χαρίζουν τις περιουσίες μας και εμείς συνεχίζουμε να ζούμε σε μια κανονικότητα που
κτίστηκε πάνω στη λήθη και στην αμνησία. Ζούμε σε μια κατάσταση που δημιούργησαν οι δολοφόνοι γιατί ξεχάσαμε ποιοι πλήρωσαν με αίμα» είπε και σημείωσε πως «δεν δεχόμαστε η θυσία του Τάσου και του Σολωμού να πάνε χαμένες, δεν δεχόμαστε να καπηλεύονται τα ονόματα των ηρώων, να οικειοποιούνται το φως τους για να φωτίσουν το δικό τους σκοτάδι».
Πρόσθεσε πως «απαιτούμε, όπως στήθηκε αυτό το μνημείο να αποδοθεί και δικαιοσύνη, να συλληφθούν οι δολοφόνοι με σκοπό να ανοίξει ο δρόμος της απελευθέρωσης».
Σε χαιρετισμό της η Πρόεδρος της Βουλής είπε πως «οι δύο λεβέντες αναμετρήθηκαν με τον χάρο, λεβέντικα και έγιναν οι ίδιοι τραγούδι στα χείλη ενός έθνους», σημειώνοντας πως «29 χρόνια μετά και οι υπαίτιοι δεν έχουν πληρώσει για το στυγερό έγκλημα τους. Είκοσι εννέα χρόνια μεά, ένα έγκλημα που διέπραξαν εν καιρώ ειρήνης και μακάρι να ήταν από το χέρι το δικό μας, δολοφόνησαν δύο παλληκάρια εν ψυχρώ, ενώ στέκονταν μπροστά τους άοπλοι», σημείωσε.
Ανέφερε, ακόμα, ότι «29 χρόνια μετά δεν έγινε καμία σύλληψη, καμία δικαίωση και καμία απολογία. Έντεκα εντάλματα σύλληψης, έξι για τη δολοφονία του Τάσου και πέντε για τη δολοφονία του Σολωμού, που εκδόθηκαν τον Οκτώβριο και τον Νοέμβριο του 1996, παραμένουν εδώ και 29 ολόκληρα χρόνια ανεκτέλεστα, με την Τουρκία να αρνείται πεισματικά να τα εκτελέσει».
Όπως είπε η κ. Δημητρίου, «η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων το 2008 καταδεικνύει την ενοχή της Τουρκίας και παραμένει επίσης ανεφάρμοστη. Οι δολοφόνοι του Τάσου και του Σολωμού παραμένουν ατιμώρητοι», σημείωσε.
Πρόσθεσε πως «δεν ξεχνούμε και δεν θα ξεχάσουμε, και υπάρχουν κάποιοι εδώ, ανάμεσά μας, που φροντίζουν γι’ αυτό, όχι με συνθήματα και φωνές αλλά με δυνατό παλμό στις λεωφόρους, στις διασταυρώσεις, παντού, τολμηροί συνοδοιπόροι στη συλλογική μνήμη, μπροστάρηδες στον αγώνα για απελευθέρωση και αυτοί είναι οι μοτοσικλετιστές της Πρωτοβουλίας Μνήμης Ισαάκ – Σολωμού».
«Αυτοί οι δυο λεβέντες», συνέχισε η κ. Δημητρίου «στάθηκαν γίγαντες εκεί στο οδόφραγμα της Δερύνειας, γιατί η Κύπρος παραμένει σκλαβωμένη, γιατί η σημαία του κατακτητή είναι ανοικτή πληγή στον Πενταδάκτυλο, γιατί η Αμμόχωστος, η Κερύνεια, η Μόρφου, η Καρπασία ρημάζονται ή ξεπουλιούνται πίσω απ’ τα συρματοπλέγματα.
Γιατί κάθε σπιθαμή της κατεχόμενης γης μας, κρατάει μέσα της τη φωνή και τον πόνο όσων διώχθηκαν, με τη βία» σημείωσε.
Σημείωσε ακόμα πως «αυτό που έγινε στην Κύπρο το 1974 ήταν εισβολή, με τανκς, με στρατό, με βιασμούς, με νεκρούς και αυτό που συνεχίζεται από τότε μέχρι σήμερα, για πάνω από μισό αιώνα, είναι κατοχή. Το βόρειο κομμάτι της Κύπρου δεν είναι υπό «τουρκοκυπριακή διοίκηση» είναι υπό στρατιωτική κατοχή. Είναι γεμάτο ξένα στρατεύματα, έποικους και κατοχικά σύμβολα σπαρμένα σε κάθε γωνιά» σημείωσε.
Αφού ανέφερε ότι «το 1974 συντελέστηκε στον τόπο μας ένα έγκλημα» η Πρόεδρος της Βουλής σημείωσε πως «το 1996 έγινε ένα άλλο έγκλημα που συνεχίζεται κάθε ώρα και κάθε στιγμή που περνάει». Πρόσθεσε πως «η Κύπρος είναι ευρωπαϊκό έδαφος που τελεί υπό στρατιωτικό έλεγχο τρίτης χώρας και η κατοχή δεν μπορεί γίνει ανεκτή». Ακόμη διερωτήθηκε «ποια άλλη ευρωπαϊκή χώρα θα ανεχόταν να ζει με συρματοπλέγματα, με σπίτια και περιουσίες κλεμμένες, με εκκλησιές βεβηλωμένες».
Τέλος η πρόεδρος της κυπριακής Βουλής έκανε ιδιαίτερη αναφορά για τους μοτοσικλετιστές του νησιού που κάθε χρόνο καμιά τεράστια πορεία διαμαρτυρίας και υπενθυμίσης για τους δύο ήρωες.
Εξάλλου ο Δήμαρχος Παραλιμνίου – Δερύνειας, Γιώργος Νικολέττος, ανέφερε σε χαιρετισμό του πως «ο Δήμος μας αποφάσισε να προχωρήσει με αποφασιστικότητα και σεβασμό στη διαμόρφωση του χώρου και στην τοποθέτηση των δύο ανδριάντων που αποτυπώνουν τη μορφή και την ψυχή των ηρωομαρτύρων της ηρωοτόκου γης μας» είπε.
Όπως είπε ο κ. Νικολέττος η δημιουργία του μνημείου που «ακόμη βρίσκεται υπό διαμόρφωση καθώς συνεχίζεται η τοπιοτέχνησή του, αποτελεί ελάχιστο φόρο τιμής προς τους δύο ηρωομάρτυρες. Στον σχεδιασμό μας για τη νέα κεντρική πλατεία του Παραλιμνίου, περιλαμβάνεται και η ανέγερση ενός μνημείου που θα αποδίδει την πρέπουσα τιμή προς τους ήρωες του 1974 και για όλους τους ήρωες του Παραλιμνίου, ώστε η μνήμη τους να παραμείνει άσβεστη στις συνειδήσεις των επόμενων γενεών».
Ο Κωνσταντίνος Σόλωνος, εκ μέρους της Πρωτοβουλίας Μνήμης Ισαάκ – Σολωμού στον χαιρετισμό του ανέφερε ότι «είμαστε εδώ για να μνημονεύσουμε τους δύο λεβέντες της Αμμοχώστου, για να μνημονεύσουμε δύο κίονες του αντικατοχικού, απελευθερωτικού αγώνα της Κύπρου, όχι να τους οδηγήσουμε στην τελευταία τους κατοικία ξανά, με αυτό το μνημείο που καθυστέρησε 29 ολόκληρα χρόνια».
«Βρισκόμαστε εδώ», συνέχισε «σαν εκπλήρωση μερίδας από το χρέος που οφείλουμε στα δύο παλληκάρια, τα οποία φώτισαν με τις πράξεις τους τον δρόμο για τη λευτεριά. Είμαστε εδώ χωρίς κομματικά χρώματα, παρωπίδες, ατζέντες και καταστατικά, αλλά μαζί, όπως θα ήθελε ο Τάσος και ο Σολωμός, μαζί, με πλήρη επίγνωση της εθνικής ενότητας που χρειάζεται για έναν τόσο μεγάλο αγώνα».
Ο γλύπτης Φίλιππος Γιαπάνης είπε πως 29 χρόνια πριν είδαμε τη βαρβαρότητα στο μεγαλείο της και σήμερα 29 χρόνια μετά, εύχομαι να ξυπνήσουμε σαν λαός και ηγεσία. Ο Αττίλας είναι μερικά μέτρα από εδώ, καραδοκεί, περιμένει και δυστυχώς η κατοχή εδραιώνεται» είπε.
Αναφερόμενος στο μνημείο ο Φίλιππος Γιαπάνης είπε πως «η ρεαλιστική απεικόνιση των δύο ηρώων μας παραπέμπει 29 χρόνια πίσω στα τραγικά γεγονότα, αφού το αριστερό χέρι του Ισαάκ είναι ανεβασμένο για να σταματήσει τους κατακτητές τη στιγμή που πατάει το συρματόπλεγμα της ντροπής. Ο Σολωμός ανεβασμένος για να κατεβάσει το πανί του ψευδοκράτους με κατεύθυνση την κατεχόμενη πατρίδα
Αμμόχωστο, Καρπασία».
ΠΗΓΗ: Cyprus Times
