Το μετάλλιο είναι πάντα ένα μετάλλιο. Είναι απόδειξη μιας προσπάθειας που μπορεί να μη φτάνει στο τελευταίο σκαλοπάτι, αλλά που δείχνει ότι αν μη τι άλλο το παλεύεις για το σκοπό σου. Αναμφισβήτητα τα όνειρα που είχαμε φτιάξει στο παιχνίδι με την Τουρκία, δεν μας βγήκαν. Πληρώσαμε τα λάθη, πληρώσαμε την αστοχία και βέβαια, για να είμαστε ειλικρινείς, είχαμε απέναντι μας έναν κορυφαίο προπονητή, όποιος «κλείδωσε» τους παίκτες μας και πόσο μάλλον τα βασικά χαρτιά όπως ο Γιάννης και με τα δικά του παιδιά σε μια τρομερή μέρα, να κάνουν ένα παιχνίδι που κάποιος το βαθμολογεί με άριστα.
Ας μη γελιόμαστε. Για τον Βασίλη Σπανούλη ήταν ένας άνισος αγώνας, αλλά σε μία διαδρομή (μέχρι το βράδυ με την Τουρκία) όπου η ομάδα και πόσο μάλλον με τον Greek Freak, έδειξε ατσαλένιο χαρακτήρα σε πολλά παιχνίδια. Και είναι αυτά τα χαρακτηριστικά που θέλουμε να βγάλει και σήμερα το απόγευμα απέναντι στην Φινλανδία. Πιστεύω ότι αξίζει να ανέβουμε στο βάθρο.
Ναι, προχθές ήταν μια πικρή βραδιά. Αλλά οι φίλαθλοι που σκέφτονται με την παράμετρο της λογικής, μπορεί να μη χειροκρότησαν ,αλλά σίγουρα κάποια στιγμή είπαν «ψηλά το κεφάλι, προχωράμε για να πάρουμε το ένα από τα μετάλλια που τόσο πολύ θέλουμε». Δεν πυροβολείς σε μία στιγμιαία έστω και οδυνηρή αποτυχία. Οπλίζεις την ομάδα σου με κουράγιο και δύναμη.
Στις 17.00, στην Ρίγα, τα παιδιά της Ελλάδας θα δώσουν την τελευταία μάχη έχοντας στο πλευρό τους, όλους μας. Στημένους στην τηλεόραση σαν να ήμασταν επάνω στις κερκίδες μαζί με τους «Πελαργούς», για τους παροτρύνουμε, να τραγουδάμε και να χειροκροτούμε.
Όσο για τις απαράδεκτες αθλιότητες του Σενγκούν και της τουρκικής Ομοσπονδίας μπάσκετ, με αναρτήσεις τοξικές, δεν νομίζω ότι χρειάζεται να γίνει ιδιαίτερος σχολιασμός. Δεν υπήρχε περίπτωση, αν την Παρασκευή κέρδιζε η Ελλάδα, να είχαμε τέτοιες αντιδράσεις είτε από Έλληνες παίκτες είτε από παράγοντες είτε πάνω απ’ όλα από την Ομοσπονδία μας. Δεν αμφιβάλλω ότι μπορεί στο διαδίκτυο κάποιοι φανατικοί οπαδοί, με έντονο «πολιτικοπατριωτικοεθνικό» προσανατολισμό, να έγραφαν τα δικά τους. Αλλά αυτό δεν έχει καμία σχέση με συμπεριφορές σε επίσημο επίπεδο. Και μάλιστα εδώ υπενθυμίζω ότι όταν ρωτήθηκε ο Βασίλης Σπανούλης, πριν από το ματς με το Ισραήλ για το θέμα της Γάζας, έδωσε μια πολύ προσεκτική απάντηση. Και όποιος μπορούσε να τον ερμηνεύσει ή και να τον «διαβάσει» σωστά, θα καταλάβαινε τι ένιωθε μέσα του για ένα λαό που ξεκληρίζεται, αλλά που δεν ήθελε να αναγάγει ένα παιχνίδι μπάσκετ σε μια πολεμική διαφορά. Και ήταν αυτό ακριβώς που έγινε χθες στην Τουρκία όταν τούρκοι, τούρκοι του διαδικτύου, ξεσπάθωσαν εναντίον των αναρτήσεων του Σενγκούν και της Ομοσπονδίας τους και τους ανάγκασαν να τις κατεβάσουν και μάλιστα η Ομοσπονδία να ζητήσει δημόσια συγγνώμη. Ένα μελανό περιστατικό μετά από έναν αγώνα μπάσκετ, ανεξάρτητα με το αν οι δύο ομάδες αντιπροσώπευαν δύο χώρες οποίες έχουν τις έντονες διαφορές τους σε επίπεδο εξωτερικής πολιτικής. Αλλά αυτό είναι παρελθόν πια. Σήμερα πάμε δυνατά για το μετάλλιο.
Στο ίδιο γήπεδο στις 21.00 θα έχουμε και τον μεγάλο τελικό της Γερμανίας με την Τουρκία. Της Γερμανίας με το παγκόσμιο και το ευρωπαϊκό χρυσό, κόντρα σε μία Τουρκία που μπορεί να ανέβει στο ψηλότερο σκαλοπάτι. Σίγουρα, πάντως, θα πρέπει να είναι λογικά ένα πολύ δυνατό ντέρμπι
