Ήξερα ότι πρώτα γίνονται διαπραγματεύσεις και μετά κλείνει μία συμφωνία. Τώρα με τους δασμούς του Τραμπ ζούμε μία άλλη πραγματικότητα. Πρώτα πάει η Ευρωπαΐκή Ένωση με την Ούρσουλα με τα χέρια κατεβασμένα μέχρι την Σκωτία για να προσκυνήσει/συμφωνήσει στις επιτακτικές (και εκβιαστικές) απαιτήσεις του Αμερικάνου Προέδρου και μετά να εγερθεί το ζήτημα των όποιων διαπραγματεύσεων.
Στα όσα χρόνια πορεύομαι σε αυτή τη ζωή και σε αυτή τη δουλειά, πάντα κατέγραφα και πόσο μάλλον σε κορυφαία ζητήματα (πολιτικά/γεωστρατηγικά, οικονομικά/επιχειρηματικά,) ατελείωτες εργώδεις διαπραγματεύσεις, πριν κλειδώσει η όποια συμφωνία.
Και εδώ τί έχουμε από ένα γήπεδο γκολφ της Σκωτίας, από την απλοχέρα Ούρσουλα; «Πάρε σερίφη αυτό που θέλεις και άσε εμάς να τραβιόμαστε μετά». Υπενθυμίζω ότι ελάχιστες εβδομάδες από τη νέα είσοδο του Ντόναλντ Τραμπ στο Λευκό Οίκο, ο αντιπρόεδρος του Τζέι Ντι Βανς «πετάχτηκε» μέχρι την Ευρώπη και με πολυ αλαζονικό ύφος μας ενημέρωσε, εμάς τους Ευρωπαίους, ότι «έχουμε νέο σερίφη στη πόλη, στη Ουάσιγκτον».
Και τώρα με κλεισμένη μια συμφωνία σε ένα ποσοστό 15%, σκάνε μύτη ένα – ένα τα συνδικαλιστικά κινήματα και ζητούν εξηγήσεις και ζητούν και πραγμάτευσεις, εκεί που δεν έγιναν διαπραγματεύσεις, για να σώσουν τις εξαγωγές τους και το βιός τους. Και εν προκειμένω δεν έχουμε μόνο αγρότες, αλλά έχουμε και την εύλογη ανησυχία κολοσσιαίων επιχειρήσεων που ασχολούνται με αλουμίνιο, χαλκό, ενέργεια, όπου τα δικά τους συμφέροντα είναι παντελώς μετέωρα γιατί δεν μπήκαν στην ουρσουλική συμφωνία. Έμειναν στο πυρ το εξώτερον.
Τα ανωτέρω για Έλληνες αγροτοκτηνοτρόφους και για ελληνικές τεράστιες επιχειρήσεις. Χρήσιμη επισήμανση, με δεδομένο ότι αντιστοιχία υπάρχει και στις άλλες 26 χώρες της Ε.Ε. Σίγουρα γεωργικά προϊόντα στο Νότο και σίγουρα Κέντρο και ευρωπαϊκό Βορρά εταιρίες/φορείς της βαρειάς βιομηχανίας.
Δηλαδή, πώς πρέπει να περιγραφεί, τώρα, η συνέχεια; Αλαλούμ; Σχιζοφρενική; Μπλεγμένη; Αφασία;
Προσπαθώ να φανταστώ την αντίδραση των αρμοδίων υπουργείων στις ΗΠΑ, όταν θα δέχονται αντιπροσωπείες από τις Βρυξέλλες με τη συμμετοχή εθνικών εκπροσώπων για διαπραγμάτευση στον τομέα που τους αφορά. «Κόψε κάτι μπάρμπα;» Οι αγρότες σε λάδι, ελιές, κρασί, μέλι κλπ . «Μη μας τσακίζεις με αυξημένους δασμούς;» Τα βιομηχανικά προϊόντα.
Ποιά η αναμένομενη απάντηση στη Ουάσιγκτον; «Ότι δώσατε, δώσατε και ότι πήραμε, πήραμε. Να είστε καλά παιδιά και να λέτε ευχαριστώ για την γενναιοδωρία του Προέδρου μας. Εξ άλλου εσείς λέτε “το μη χείρον βέλτιστον”. Ακούσαμε να το λέει ή και να συμφωνεί και ο Έλληνας κυβερνητικός εκπρόσωπος».
Όποτε ας είμαστε σε αναμονή για το θρίλερ που έπεται. Κρίμα που ο Χίτσκοκ δεν πρόλαβε την Ε.Ε. στις σημερινές δόξες της και την ηγεσία της σε ακόμα μεγαλύτερες. Τόσο αποθεωτικές που δεν θα φτάνουν οι σελίδες στο σύγγραμμα του ιστορικού του μέλλοντος.
