NULL
                            

Το Σπήλαιο των Κρυστάλλων είναι ένα υπόγειο σπήλαιο γεμάτο με κρυστάλλους γύψου σε μέγεθος δέντρου, συμπεριλαμβανομένων μερικών από τους μεγαλύτερους φυσικούς κρυστάλλους που έχουν βρεθεί ποτέ.

Το σπήλαιο βρίσκεται σε περίπου 300 μέτρα βάθος και συνδέεται με ένα ορυχείο μολύβδου, ψευδαργύρου και αργύρου στη Naica, 105 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά της πόλης Τσιουάουα. 

Οι ανθρακωρύχοι ανακάλυψαν το Σπήλαιο των Κρυστάλλων τυχαία το 2000, ενώ διάνοιγαν μια πλευρική σήραγγα για να βοηθήσουν τον αερισμό στο ορυχείο.

Όταν μπήκαν μέσα, ανακάλυψαν έναν θάλαμο γεμάτο με τεράστιους, γαλακτώδες λευκούς κρυστάλλους – ο μεγαλύτερος με μήκος πάνω από 11 μέτρα και πλάτος 1 μέτρο, αναφέρει το Live Science.

Οι κρύσταλλοι είναι κατασκευασμένοι από σεληνίτη γύψο, ένα θειικό ορυκτό που σχηματίζεται από άλατα διαλυμένα στα υπόγεια ύδατα. Είναι τόσο απαλό που μπορείτε να το ξύσετε με ένα νύχι.

Οι εργασίες εξόρυξης στη Naica ξεκίνησαν το 1974 και έκτοτε έχουν ανακαλυφθεί αρκετές σπηλιές γεμάτες κρύσταλλο – συμπεριλαμβανομένου του Cave of Swords, το οποίο είναι γεμάτο από το δάπεδο μέχρι την οροφή με κρυστάλλους που μοιάζουν με στιλέτο.

Αλλά το Σπήλαιο των Κρυστάλλων είναι μακράν το μεγαλύτερο, εκτείνεται σε πλάτος 10 μέτρα με μέγιστο όγκο 6.000 κυβικά μέτρα – περισσότερο από το διπλάσιο του μεγέθους μιας Ολυμπιακής πισίνας. Το σπήλαιο έχει σχήμα πετάλου και λαξευμένο σε ασβεστολιθικό βράχο. 

«Είναι η Καπέλα Σιξτίνα των κρυστάλλων», είπε στο National Geographic το 2007 ο Χουάν Μανουέλ Γκαρθία-Ρουίζφ, γεωλόγος του Ισπανικού Εθνικού Ερευνητικού Συμβουλίου (CSIC) και του Πανεπιστημίου της Γρανάδας στην Ισπανία, ο οποίος έχει μελετήσει το σπήλαιο.

 

Το σπήλαιο βρίσκεται σε μια γραμμή ρήγματος και πάνω από μια δεξαμενή μάγματος θαμμένη 3 έως 5 χιλιόμετρα κάτω από τη Naica. Πριν από περίπου 26 εκατομμύρια χρόνια, το μάγμα αναδύθηκε από αυτόν τον θάλαμο, αναγκάζοντας τα πλούσια σε ορυκτά νερά να ανεβαίνουν μέσω ρωγμών στο βράχο.

Το ζεματιστό νερό άνοιξε σπήλαια στον ασβεστόλιθο και σχημάτισε κοιτάσματα που κρυσταλλώθηκαν κατά τη διάρκεια χιλιάδων ετών καθώς ψύχονταν αργά.

Οι θερμοκρασίες αργότερα σταθεροποιήθηκαν στους 58 βαθμοί Κελσίου, δημιουργώντας ιδανικές συνθήκες για να αναπτυχθούν οι κρύσταλλοι γύψου σε αναλογίες μαμούθ από ένα ορυκτό που ονομάζεται ανυδρίτης. 

 

Οι συνθήκες στο σπήλαιο είναι κατάλληλες για τους κρυστάλλους, αλλά είναι θανατηφόρες για τον άνθρωπο. Οι θερμοκρασίες παρέμειναν ίδιες μετά την αποστράγγιση του νερού αλλά η υγρασία έφτασε πάνω από 90%. Σε αυτό το επίπεδο υγρασίας, η εφίδρωση δεν έχει καμία ψυκτική επίδραση στο σώμα.

Ως αποτέλεσμα, οι άνθρωποι χρειάζονται κατάλληλη προστασία για να μείνουν στη σπηλιά για περισσότερο από 10 λεπτά. Το περπάτημα ανάμεσα στους κρυστάλλους είναι επίσης επικίνδυνο, γιατί οι δοκοί είναι γυαλιστερές και με συμπύκνωση και εξαιρετικά ολισθηρές.