Το αποτύπωμα μιας μορφής ενός γενειοφόρου άνδρα στην Σινδόνη του Τορίνου πιθανότατα προέρχεται από ένα γλυπτό και όχι από ένα πραγματικό πρόσωπο, σύμφωνα με μια νέα μελέτη που ρίχνει περισσότερο φως σε ένα από τα πιο μελετημένα αρχαιολογικά τεχνουργήματα στον κόσμο.
Η Σινδόνη είναι ένα λινό ύφασμα κιτρινωπού χρώματος, διαστάσεων 4,3 μέτρων μάκρος και 1,1 μέτρων φάρδος εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1350, φέρνοντας την αχνή εικόνα ενός άνδρα που πολλοί πιστεύουν ότι είναι το αποτύπωμα του Ιησού Χριστού. Φυλάσσεται από το 1578 στον καθεδρικό ναό του Τορίνο. Η ύφανση του είναι από ψαροκόκκαλο από ίνες λιναριού, υλικά που χρησιμοποιούνταν την εποχή του Ιησού.
Έχει αποτελέσει πηγή διαμάχης μεταξύ της θρησκευτικής και της επιστημονικής κοινότητας για αιώνες, καθώς υποστηρίζεται ότι πρόκειται για το σάβανο στο οποίο εναποτέθηκε το σώμα του Ιησού Χριστού, μετά την αποκαθήλωσή του από τον Σταυρό, ενώ σύμφωνα με κάποιες επιστημονικές μελέτες αποτελεί ανθρώπινο κατασκεύασμα.
Οι ερευνητές συζητούν εδώ και καιρό για την προέλευση του λινου υφάσματος, με ορισμένους να το χρονολογούν περίπου στην εποχή της σταύρωσης του Ιησού Χριστού και άλλους να το θεωρούν μεσαιωνική πλαστoγράφηση.
Πλέον, μια νέα μελέτη από έναν Βραζιλιάνο σχεδιαστή υποστηρίζει ότι το σάβανο είναι πιθανότατα «ένα μεσαιωνικό έργο τέχνης».
Ο Σισέρο Μοράες είναι γνωστός για τη χρήση τρισδιάστατων ψηφιακών μοντέλων για την ανάλυση του τρόπου με τον οποίο διαφορετικοί τύποι υφασμάτων καλύπτουν διάφορα σχήματα ή φιγούρες και για τη χαρτογράφηση των αντίστοιχων περιοχών επαφής τους.
Shroud of Turin imprint might not be from human body, study says https://t.co/92mYjcXfWI pic.twitter.com/CYGitykChl
— The Independent (@Independent) August 7, 2025
Η μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Archaeometry, χρησιμοποιεί ένα λογισμικό ανοιχτού κώδικα για να αξιολογήσει τον τρόπο με τον οποίο το ύφασμα σχηματίζει αποτυπώματα από ένα πλήρες τρισδιάστατο ανθρώπινο σώμα σε σύγκριση με ένα πρόστυπο ανάγλυφο που σχηματίζεται ανυψώνοντας ελαφρώς μια φιγούρα από ένα επίπεδο φόντο.
«Συγκρίθηκαν δύο σενάρια», αναφέρει η μελέτη, «η προβολή ενός τρισδιάστατου ανθρώπινου μοντέλου και εκείνη ενός μοντέλου πρόστυπου ανάγλυφου».
Η φιγούρα του πρόστιπου ανάγλυφου δημιούργησε ένα αποτύπωμα στο ύφασμα παρόμοιο με αυτό της Σινδόνης του Τορίνου. «Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι το μοτίβο που δημιουργείται από το μοντέλο πρόστυπου ανάγλυφου είναι πιο συμβατό με την εικόνα της Σινδόνης», καταλήγει.
Ο Moράες αναφέρει ότι το σενάριο του υφάσματος που περιβάλλει ένα πρόστυπο ανάγλυφο παρουσιάζει μεγαλύτερη ομοιότητα με τα περιγράμματα που παρατηρούνται στο σάβανο, ενώ η προβολή ενός τρισδιάστατου ανθρώπινου σώματος έχει ως αποτέλεσμα μια «σημαντικά παραμορφωμένη εικόνα».
Ο σχεδιαστής υποψιάζεται ότι ένα τέτοιο γλυπτό μπορεί να ήταν κατασκευασμένο από ξύλο, πέτρα ή μέταλλο και πιθανόν να ήταν χρωματισμένο μόνο στα σημεία επαφής, ώστε να δημιουργηθεί το μοτίβο που φαίνεται στο σάβανο.
«Η προσιτή και αναπαραγώγιμη μεθοδολογία υποδηλώνει ότι η εικόνα του σάβανου είναι πιο σύμφωνη με μια καλλιτεχνική αναπαράσταση πρόστυτου ανάγλυφου παρά με την άμεση αποτύπωση ενός πραγματικού ανθρώπινου σώματος», αναφέρει η μελέτη.
Τα ευρήματα, σύμφωνα με τον Βραζιλιάνο ερευνητή, υποστηρίζουν την υπόθεση ότι το σάβανο είναι «ένα μεσαιωνικό έργο τέχνης».
