«Τι να τα κάνω τα τραγούδια σας
ποτέ δεν λένε την αλήθεια,
ο κόσμος υποφέρει και πονά
κι εσείς τα ίδια παραμύθια»
Τούτος ο τόπος είναι δύσκολος, έστω κι αν βολευτήκαμε – συνειδητά και υποσυνείδητα- στα πλούτη μιας δήθεν ευημερούσας δημοκρατίας. Βαρύς, ώρες ώρες ανυπόφορος, αδιέξοδος και ξερός. Πιο δύσκολος για όσους συνδεθήκαμε άπαξ και διά παντός με τη μοίρα του και προσπαθούμε να κρατήσουμε μια αλήθεια και μνήμες συλλογικές, για να μην μας κλείσουν σε ψυχιατρείο. Ακόμα πιο δύσκολος για τους πατεράδες και τις μανάδες μας, που γέρασαν προσπαθώντας να κρατήσουν την αλήθεια τους, να τη μεταφέρουν στα παιδιά τους, να σφίξουν τη γροθιά και να παλέψουν, παρόλο που τους κατηγόρησαν, με όλο τους το είναι, οι διακομματικοί γερμανοτσολιάδες του παρόντος.
Τούτος ο τόπος είναι δύσκολος και φταίει και ο λαός του, που δεν τράβηξε τον σουγιά του, και επένδυσε σε συμφωνίες υψηλού ή χαμηλού επιπέδου, στη συνθηκολόγηση και στον συμβιβασμό, για να μη χάσει το βιοτικό του επίπεδο, τα 4Χ4 και τα εξοχικά στον Πρωταρά. Φταίει και ο λαός του, που παρέδωσε το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον του, σε κομματάρχες, πολιτευτές, ηγετίσκους, οι οποίοι -με ευχαρίστηση- θα χάριζαν και την άλλη μισή στην καταραμένη την Τουρκία για δεκαπέντε λεπτά δημοσιότητας.
Επιβάλλεται η κάθαρση. Χρειάζεται μια ηθική προεπανάσταση που θα επαναφέρει στο προσκήνιο την αλήθεια. Που θα αμφισβητήσει τις «έγνοιες» των παρόντων ηγετών, θα απορρίψει -αμέσως- τις υποκρισίες τους και δεν θα αρκεστεί στη δήθεν ακίνδυνη μετριότητα που προτείνουν. Μια ηθική προεπανάσταση που θα πει -επιτέλους- ότι η λύση της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας είναι λύση δύο κρατών, είναι και συνομοσπονδία, είναι μια άθλια συνθηκολόγηση και ένας συμβιβασμός που θα έκαναν δύο αντιμαχόμενες υπερδυνάμεις και όχι μια χώρα υπό τουρκική κατοχή με τον δυνάστη της.
Μια ηθική προεπανάσταση που θα ξαναβρεί τις αρχές και τις αξίες του Ελληνισμού και θα το ανοίξει τον δρόμο για την ελευθερία, τη δικαιοσύνη, την κοινωνική χειραφέτηση, τη δημοκρατία, για μια Κύπρο απαλλαγμένη από σφαγείς συνεταίρους ή «άρματα» αμερικάνικα και αγγλικές αποικιοκρατικές βάσεις. Μια ηθική προεπανάσταση που θα διαγράψει τις εμφυλιοπολεμικές βλακείες των προηγούμενων δεκαετιών, θα ακυρώσει τα χρεοκοπημένα κόμματα, αλλά και τα νεοφανή, δήθεν πατριωτικά ή πανευρωπαϊκά, που δεν έχουν να προτείνουν τίποτε καινούργιο κι ας αυτοπροβάλλονται ως εθνοσωτήρια (σαν τους προδότες εκείνου του Ιούλη). Μια ηθική προεπανάσταση, που θα δώσει αρκετούς πάτσους στους παντός χρώματος μεσσίες, στους κοστουμαρισμένους ταγούς που βολοδέρνουν στα διεθνή φόρα χωρίς να ξέρουν πού πατούν και πού πηγαίνουν, μια ηθική προεπανάσταση που δεν θα διαπραγματευτεί την αγωνία του λαού μας για όλους της γης τους κολασμένους, ως αναγκαίο πρόταγμα και για την ελευθερία της Κύπρου.
Τούτος ο τόπος είναι πολύ δύσκολος, θεόκλειστος, σκοτεινός. «Τον κλείνουν οι δυο μαύρες Συμπληγάδες. Στα λιμάνια την Κυριακή σαν κατεβούμε ν′ ανασάνουμε βλέπουμε να φωτίζουνται στο ηλιόγερμα σπασμένα ξύλα από ταξίδια που δεν τέλειωσαν σώματα που δεν ξέρουν πια πώς ν′ αγαπήσουν». Αλλά δεν τον χαρίζουμε, ρε κερατάδες. Ό,τι αγαπήσαμε και ό,τι ονειρευτήκαμε, εξακολουθεί να επαφίεται στον πατριωτισμό μας. Θα αντισταθούμε, έτσι κι αλλιώς.
