Στο νέο τεύχος του περιοδικού ΟΚ!, η Χρύσα Ρώπα έκανε μια κατάθεση ψυχής στον δημοσιογράφο Μιχάλη Ροδόπουλο. Ανάμεσα στα πολλά θέματα που έθιξε, ήταν και ο γάμος της με τον Θανάση Λάλα, η μάχη με την κατάθλιψη, εξήγησε γιατί δεν έχει κάνει μπότοξ και γιατί αποκαλεί «άγγελό της» τον Μιχάλη Ρέππα.

Έχεις πει ότι «πάντα ένιωθα ότι δεν αξίζει να με αγαπάει κάποιος».
Όταν άνθρωποι με απορρίπτουν από τη ζωή τους, δεν νιώθω ότι με αδικούν. Είναι ελεύθεροι να μη με αγαπούν πια, αυτό εννοώ. Όταν παύει κάποιος να με αγαπά και μου το δείχνει, δεν νιώθω ότι με αδίκησε. Είναι αυτονόητο δικαίωμά του.

Ήσουν άτυχη στην προσωπική σου ζωή;

Ε, δεν ήμουν; Δεν πέτυχε η οικογενειακή μου ζωή όπως την ήθελα, δεν πέτυχε αυτός ο γάμος που ποτέ δεν επιδίωξα να γίνει. Έπρεπε για κάποιον λόγο να παντρευτούμε. Δεν ξέρω. Για το παιδί; Παντρευτήκαμε 4 Οκτωβρίου και 17 γέννησα. Εγώ γενικά αφήνω να δω μέχρι πού θα βάλει ο άλλος το μαχαίρι και μετά «delete». Δεν μπορώ να ζήσω με καχυποψίες και ότι «τώρα θα σε αποφύγω γιατί μου
έχουν πει αυτό». Ο συνήγορος του Πέτρου Φιλιππίδη βγήκε και είπε το εξής απίστευτο: αξιοπρεπής είναι η γυναίκα η οποία συμπαραστέκεται στον άντρα της ύστερα από έναν τόνο απιστίες. Δεν θέλω να τον προσβάλω, αλλά αξιοπρεπής είναι και μια γυναίκα που δεν μπορεί να τις ανεχτεί. Γιατί η ελευθερία Είναι ύψιστο αγαθό και η αξιοπρέπεια είναι στον τιμοκατάλογό μου πρώτη.

Φοβάσαι τον χρόνο;
Καθόλου. Τώρα κάνεις και ένα μπότοξ και είσαι καινούρια.

Έχεις κάνει;
Μα, δεν με βλέπεις; Όχι. Και δεν με πειράζει. Άμα είχα λεφτά θα έκανα.

Ένας σύντροφος δεν είναι στο πλάνο της ζωής σου;
Πάντα ήταν και είναι. Είμαι πολύ μοναχικό άτομο. Έπειτα από πολλά χρόνια έμαθα ότι η ιδιωτικότητα είναι προνόμιο. Δεν είναι παραξενιά, αλλά δικαίωμα.

Σου αρέσει να μαγειρεύεις;
Ναι, είμαι πολύ καλή μαγείρισσα. Αλλά είναι επιλογή μου να είμαι αδύνατη. Με κάποια ψυχοφάρμακα που πήρα, είχα βάλει και 15 κιλά.

Τι είχες να αντιμετωπίσεις;
Κατάθλιψη. Πήγα και κάθισα έναν χρόνο στην Επίδαυρο, νοίκιαζα ένα σπίτι. Ήταν ήσυχα, τον χειμώνα δεν είχε κόσμο, η θάλασσα ήταν δυο βήματα. Ήθελα να μείνω μόνη μου. Έγραφα πολύ, έγραφα. Ήταν η κατάθλιψη της σούμας.

Έκανες τον απολογισμό σου δηλαδή.
Ναι, πριν από τρία χρόνια, μετά τον κορονοϊό. Εκεί μου έκανε την πρόταση ο Ρέππας να παίξω στην Κατάρα της Τζέλας Δελαφράγκα. Τον φώναζα «Μιχαήλ». Ήταν άγγελος για μένα εκείνη τη στιγμή.

Διαβάστε περισσότερα στο ΟΚ! που κυκλοφορεί.