Το ψέμα των θνητών
φανέρωσε
τ’αληθινά λόγια των νεκρών
Εύα Μοδινού, Μικρά Ασία
Εντυπωσιάζομαι με τους επιστημονίζοντες πολιτικούς και τους πολιτικοποιημένους επιστήμονες, που εμφανίζονται ως παντογνώστες, ίσως και ως πάνσοφοι, και ομιλούν –μετά πλήρους βεβαιότητος-επί παντός του επιστητού [από το πως δημιουργήθηκε το Σύμπαν μέχρι την παραγωγή ενέργειας]
Εντυπωσιάζομαι με τους αχόρταγους για αξιώματα και τιμές πολιτικάντηδες των δημοσίων σχέσεων, που κυνηγάνε όποιο βραβείο βρίσκουν εύκαιρο ή όποιο αντίδωρο τους δίδεται για παρασχεθείσες στο παρελθόν εκδουλεύσεις
Εντυπωσιάζομαι με την έκ-πτωση αξιών των πνευματικών ιδρυμάτων της χώρας [από ορισμένα Πανεπιστήμια μέχρι την Ακαδημία], που ασχολούνται με πελατειακές διευκολύνσεις, με οικογενειοκρατικές κληροδοτήσεις τίτλων ή και με γενικότερο ξέπλυμα σκοτεινών ιστοριών
Εντυπωσιάζομαι με τους κάθε είδους βολεμένους, που ζουν κάτω από ταμπέλες τις οποίες έφτιαξαν μόνοι τους [π.χ ακραιφνής δεξιός, γνήσιος αριστερός, νουνεχής κεντρώος, λαϊκός αγωνιστής], προκειμένου να κερδοσκοπούν με ασφάλεια νομιμοποιημένης [sic] ετικέτας.
Εντυπωσιάζομαι με τις κωλοτούμπες των ευλύγιστων, εύκαμπτων,ευέλικτων “πολιτικών εξ επαγγέλματος”, που αλλάζουν χωρίς αιδώ κόμμα και ιδεολογία πάντοτε για “το καλό της Πατρίδας”.
Εντυπωσιάζομαι με τους [δήθεν] αφελείς, αμέριμνους, αδιάφορους, αποστασιοποιημένους, που πέφτουν συνεχώς από τα σύννεφα για όσα αρνητικά φαινόμενα συμβαίνουν γύρω τους.
Εντυπωσιάζομαι με τους φανατικούς, που με μεγάλη ευκολία τραβάνε μαχαίρι, τοποθετούν βόμβες, ξεκληρίζουν λαούς στο όνομα μιάς φονταμενταλιστικής ιδεοληψίας “ανώτερων [κι ανεύθυνων;] όντων”.
Εντυπωσιάζομαι με τους δημαγωγούς –ηγέτες, που εξακολουθούν να δημιουργούν Αυλές με γελωτοποιούς και τροβαδούρους [ακόμα κι αν αυτοί προβάλλουν τεχνοκρατικά χαρακτηριστικά].
Εντυπωσιάζομαι με τους κατασκευαστές fake news, τους συκοφάντες και τους συνωμοσιολόγους, που για “ίδιον όφελος” ή για λόγους κομματικής γραμμής, δημιουργούν συγχύσεις στον απλό κόσμο.
Εντυπωσιάζομαι με τους [τάχα] υπερασπιστές του Κράτους δικαίου, που σε πρώτη ευκαιρία-όταν πρόκειται για δικούς τους κατηγορούμενους-αντλούν επιχειρήματα από το οπλοστάσιο του ποινικού λαϊκισμού[με το “περί δικαίου αίσθημα της παρέας τους”].
Εντυπωσιάζομαι με τη στάση των έντιμων, των συνεπών και των σεμνών του δημόσιου χώρου [και όχι μόνον], που ενώ γνωρίζουν εξαρχής ποιό είναι το τίμημα του να μην παίζεις με τους όρους των δυνατών παικτών, επιμένουν στην υποστήριξη της συνείδησης και των αρχών τους.
Και λέω ότι ‘’εντυπωσιάζομαι κι από αυτούς” απλούστατα γιατί χωρίς αυτούς η κοινωνία μας θα έχανε τελείως την ισορροπία της και τότε θα πληρώναμε όλοι, δίκαιοι και άδικοι, αθώοι κι ένοχοι, την οριστική εκτροπή.Ίσως είναι λιγότεροι αλλά προφανώς διαθέτουν μεγάλες αντοχές που ισοσκελίζουν των υπολοίπων τις Ύβρεις.
Ως πότε όμως;
ΥΓ. ″Της αυταπάτης
τα κατέχεις όλα,λες
...επιμένοντας” [Γιάννης Στεφανάκης, Έντεκα χαϊκού για τον έρημο τόπο]