Eυρωεκλογές και τα γκρίζα σύννεφα φαίνεται ότι πυκνώνουν πάνω απο τον Ευρωπαικό ουρανό. Οι ευρωσκεπτικιστικές αλλά και οι ακροδεξιές Πολιτικές Δυνάμεις αυξάνουν τις δυνητικές επιρροές τους, ανασυνθέτοντας ριζικά το σκηνικό και προδιαγράφουν πλέον νέους όρους στην πολιτική διαδρομή της Ε.Ε.
Στην χώρα μας, ενώπιον του ισχυρού διλήμματος Πρόοδος ή Ακροδεξιά, η Δημοκρατική Ελλάδα αναμένεται να δώσει αναμφισβήτητη και κρυστάλλινη απάντηση, αποστέλλοντας ταυτόχρονα ηχηρό μήνυμα σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Οι ακροδεξιές, αντιδημοκρατικές Δυνάμεις στην Ελλάδα, με κύριους κομματικούς εκφραστές τους, την Χρυσή Αυγή, τους ΑΝΕΛ και την Ελληνική Λύση, στον αντίποδα των Ευρωπαικών εξελίξεων, όχι μόνο δεν αυξάνουν την επιρροή τους, αλλά τουναντίον αναμένεται να συρρικνωθούν.
Οι Έλληνες πολίτες σε ποσοστά πέριξ του 90% στηρίζουν τις Δημοκρατικές Πολιτικές Δυνάμεις, αποστρεφόμενοι των σειρήνων, οι οποίες επαγγέλλονται «εύκολες» λύσεις σε σκοτεινά μονοπάτια.
Τα προβλήματα στην Ευρώπη, δεν επιλύονται με μεσοβέζικες και αντιφατικές λύσεις. Συνιστά πολιτικό παράδοξο, την στιγμή όπου η Ευρώπη απαιτεί περισσότερη Δημοκρατία, αλληλεγγύη και Κοινωνική Δικαιοσύνη, να ενισχύονται Πολιτικές Δυνάμεις, οι οποίες δεν επιδιώκουν αμιγώς «καθαρές» λύσεις αποχώρησης απο την Ε.Ε. τουναντίον, πολιτεύονται επαγγελλόμενες την ενίσχυση των Εθνικών Πολιτικών στα πλαίσια της Ε.Ε.
Οι ουτοπικές αυτές επιδιώξεις των ευρωσκεπτικιστικών Δυνάμεων, ουσιαστικά θα εμπεδώσουν την αδράνεια στους κόλπους της Ε.Ε. κάτι το οποίο εξυπηρετεί αποκλειστικά τις κυρίαρχες Ευρωπαικές Ολιγαρχικές Δυνάμεις, οι οποίες προσπορίζονται αμύθητα κέρδη μέσω της Διαιώνισης της υφιστάμενης Οικονομικής, Πολιτικής και Θεσμικής κατάστασης.
Ουσιαστικά, οι αποτελεσματικότερες θεραπαίνιδες του Συστήματος. είναι όσοι το καταγγέλουν με Διαπρύσιους Λόγους, ως επαίοντες οι οποίοι διαθέτουν μαγικές λύσεις και συνταγές δια πάσαν νόσο. Οι «καθαρές» Λύσεις απαιτούν, είτε παραμονή στην Ε.Ε. και εμβάθυνση της Δημοκρατίας, της Οικονομικής και κοινωνικής Δικαιοσύνης προκειμένου να επιλυθούν οι μεγάλες εθνικές και κοινωνικές ανισότητες, είτε καθαρή έξοδο. Το παράδειγμα της Μ. Βρετανίας συνιστά απτό παράδειγμα των πραγματικών επιλογών οι οποίες τίθονται στο τραπέζι.
Στην εσωτερική πολιτική σκηνή, η ολοκλήρωση των κομματικών Διαδικασιών στο ΚΙΝΑΛΛ, ουσιαστικά κλείνει μια ολόκληρη περίοδο ελλιπούς Δημοκρατικής λειτουργίας, η οποία είχε ως αποτέλεσμα την εκλογική και κοινωνική συρρίκνωση του, αλλά και την ιδεολογικοπολιτική μετάλλαξη του και εισέρχεται πιθανά πλέον σε μια νέα πολιτική περίοδο της ιστορίας του.
Η Δημοκρατική επανεκκίνηση του ΚΙΝΑΛΛ και το ουσιαστικό κοινωνικοπολιτικό άνοιγμα του, συνιστά τον ορθό ιδεολογικοπολιτικό προσανατολισμό, όπου μπορεί να το επανασυνδέσει με τις Διαχρονικές Αρχές και τις αναλλοίωτες Αξίες του, χτίζοντας τις σωστές «Γέφυρες» με τα αρίφνητα Στελέχη και Μέλη του, τα οποία δυσαρεστημένα το εγκατέλειψαν μαζικά απο το 2010 και εντεύθεν, όμως πόρρω απέχει ακόμη απο την ολική επαναφορά του.
Στον αντίποδα, ο ΣΥΡΙΖΑ έρχεται αντιμέτωπος με υπαρξιακά διλλήματα, τα οποία θα προσδιορίσουν ανάλογα το μέλλον του. Η αναντιστοιχία του, με την κοινωνικοπολιτική βάση η οποία το ανέδειξε κυβέρνηση, σε συνταιριασμό με το θολό ιδεολογικοπολιτικό στίγμα το οποίο εκπέμπει και τον πενιχρό προγραμματικό- κυβερνητικό λόγο, θέτει εν αμφιβόλω την υφιστάμενη πολιτική εκπροσώπηση και την στρατηγική κυβερνητική προοπτική του.
Η επόμενη ημέρα των ευρωεκλογών πιθανό να συνιστά Γόρδιο Δεσμό και οι Ηγεσίες θα κληθούν να λάβουν ριζοσπαστικές αποφάσεις, η ευστοχία και η αποτελεσματικότητα των οποίων, θα καθορίσει το πολιτικό σκηνικό ενόψει των εθνικών εκλογών.