Δώδεκα και μισή.
Γρήγορα πέρασεν η ώρα
απ’ τες εννιά πού άναψα την λάμπα,
και κάθισα εδώ.
Καθόμουν χωρίς να διαβάζω,
και χωρίς να μιλώ.
Με ποιόν να να μιλήσω
κατάμονος μέσα στο σπίτι αυτό.
Δώδεκα και μισή.
Πώς πέρασαν τα χρόνια.
(Καβάφης)
Την μια μονότονην ημέρα
Άλλη μονότονη, απαράλλακτη ακολουθεί.
Θα γίνουν τα ίδια πράγματα,
θα ξαναγίνουν πάλι — η όμοιες στιγμές μας βρίσκουνε
και μας αφήνουν.
Μήνας περνά και φέρνει άλλον μήνα.
Aυτά που έρχονται κανείς εύκολα τα εικάζει·
είναι τα χθεσινά τα βαρετά εκείνα.
Και καταντά το αύριο πια σαν αύριο να μη μοιάζει.…
(Καβάφης)
Χτες και σήμερα ίδια κι όμοια, χρόνος μπρος, χρόνια μετά…
Η ύπαρξή σου σε σκοτάδι όλο πηχτότερο βουτά.
Τάχα η θέλησή σου λίγη, τάχα ο πόνος σου μεγάλος;
Αχ, πούσαι, νιότη, πούδειχνες πως θα γινόμουν άλλος!»
(Βάρναλης)
Ετσι περάσανε τα χρόνια – λύκοι, λέξεις και φεγγάρια.
(Ρίτσος)
Θέλει τουφέκι ό χρόνος, αν επιθυμεί να γίνεις μια σκέτη ανάμνηση.
(Ελύτης)
Είναι ώρα να μεθύσετε!
για να μην είστε οι βασανισμένοι σκλάβοι τού χρόνου,
μεθύστε χωρίς διακοπή.
Με κρασί, με ποίηση με αρετή, με ό,τι θέλετε…
(Charles Baudelaire)
– Καλή χρονιά και ακούστε τον Baudelaire!
(Μερσί Ανθολόγοι)
